Αλέξη πρόσεξε την παγίδα…

“ Δημιουργείται μια αίσθηση ότι από εκεί που «δεν υπήρχε σάλιο» και η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στα συνήθη υποζύγια είναι ανελέητη, και θα συνεχίσει να είναι για το «καλό της πατρίδας», ξαφνικά αρχίζει να μυρίζει χρήμα. Στην Ελλάδα βέβαια όταν μια κυβέρνηση αρχίζει να μοιράζει χρήμα, τότε οι εκλογές βρίσκονται πολύ κοντά ”

Ο πανικός και ο τρόμος, έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα πρόσωπα των κυβερνώντων, καθώς σε επίπεδο πολιτικής, η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έχει αποδείξει ότι δεν έχει και το παραδέχεται και δημοσίως, με πολλά κυβερνητικά στελέχη να παρουσιάζουν ως πρόγραμμα το Μνημόνιο. Την συνειδητή επιλογή καταστροφής της συντριπτικής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας δηλαδή. Από την άλλη μεριά, τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τη λεγόμενη «επικοινωνιακή» τακτική της ΝΔ, με βουλευτές του κόμματος της Λ. Συγγρού να λένε ότι δεν θα ρίξουν την κυβέρνηση, αλλά δεν μπορούν να ανεχτούν και επικοινωνιακή τακτική τύπου «γαλάζιας μονταζιέρας».

Πέρα από αυτή την διαπίστωση, την οποία μπορεί να κάνει ο καθένας, ακόμα και αν δεν παρακολουθεί στενά τις πολιτικές εξελίξεις ή ακριβέστερα το διαρκές παραλήρημα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αξίζει προσοχής μια άλλη εξέλιξη, η οποία με τη σειρά της προμηνύει σειρά μεγάλων εξελίξεων και ανατροπών τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Κανείς άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνά ότι οι ευρωπαϊκές κάλπες είναι πια πολύ κοντά και στα τέλη της Άνοιξης οι ευρωπαϊκοί λαοί θα κληθούν να δείξουν αν εμπιστεύονται και κατά πόσο τη σημερινή ευρωπαϊκή «ηγεσία», την οποία με τη σειρά της στηρίζει η Άνγκελα Μέρκελ και η νεοφιλελεύθερη «παρέα» της.

Σε αυτά τα πλαίσια, έχει γίνει κατανοητό στο σύστημα και στους διαδρόμους των Βρυξελλών, του Βερολίνου, της Φρανκφούρτης, αλλά και αλλού, ότι το «πειραματόζωο» χρειάζεται άλλο ένα «σπρώξιμο», όσο γίνεται πια, προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Όλα αυτά βέβαια, προκειμένου να μπορέσει να συνεχίσει να εφαρμόζει πιστά και χωρίς καμιά διάθεση καθυστερήσεων το Μνημονιακό πρόγραμμα «μεταρρυθμίσεων». Επειδή όμως οι Ευρωπαίοι έχουν και άλλες «δουλειές», να καταφέρουν δηλαδή να εκλέξουν τους δικούς τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δε θα τους κακοφαινόταν ένα σενάριο εθνικών εκλογών στην Ελλάδα λίγο πριν ή λίγο μετά τις ευρωπαϊκές κάλπες. Άλλωστε, οι αγωνιώδεις εκκλήσεις του Αντώνη Σαμαρά στους εταίρους – δανειστές, προκειμένου να του δοθεί κάτι στα χέρια του πριν από τις ευρωεκλογές ώστε να μπορέσει κι εκείνος να κάνει την καμπάνια του στην Ελλάδα, δε φαίνεται να έπιασαν τόπο.

Ο Αντώνης Σαμαράς, προφανώς έχει πλέον συνειδητοποιήσει ότι μετρά αντίστροφα στη θέση του πρωθυπουργικού αξιώματος και αφού κατάλαβε πως η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή για εκείνον, καθώς και οι άλλες χώρες στην Ευρώπη έχουν εκλογές, διάλεξε έναν εναλλακτικό δρόμο. Φαίνεται πως έπεισε τους εταίρους – δανειστές να αρχίσουν να κάνουν δηλώσεις «στήριξης» προς την Ελλάδα, ότι δηλαδή το Μνημονιακό πρόγραμμα πηγαίνει καλά και έρχεται η …ανάπτυξη, έστω κι αν δε συζητηθεί τώρα το ζήτημα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους (κάτι που επιβεβαίωσε και ο Όλι Ρεν). Το σενάριο των πρόωρων εθνικών εκλογών φαίνεται πως έχει αρχίσει να μπαίνει μπροστά στο Μέγαρο Μαξίμου, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι έρχεται πανωλεθρία για ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, γεγονός το οποίο και θέλουν να αποτρέψουν. Αυτό έχουν αρχίσει πλέον να το βλέπουν και οι δανειστές.

Ο πρωθυπουργός, έστειλε τα απαραίτητα σήματα καπνού προς τους εταίρους και ξαφνικά σταμάτησαν οι συνεχείς το τελευταίο διάστημα «επιθέσεις» προς την κυβέρνηση Σαμαρά, τόσο από Ευρωπαίους αξιωματούχους, όσο και από μερίδα του διεθνούς Τύπου, ο οποίος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2012 στήριξε λυσσαλέα τον σχηματισμό μιας συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά και «χτύπησε» ανελέητα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτά τα πλαίσια, άνδρες όπως ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης της Ευρωζώνης, Κλάους Ρέγκλινγκ, ο οποίος σημείωσε ότι «Έχουν περάσει τα χειρότερα όσον αφορά το βάρος της προσαρμογής. Φυσικά όταν μιλά κανείς με τον μέσο Έλληνα δεν το βλέπει έτσι. Δεν βλέπω ότι υπάρχει ανάγκη περαιτέρω περικοπών στην Ελλάδα», για να προσθέσει με απίστευτη κυνικότητα ότι «Ο κύκλος της εσωτερικής υποτίμησης, έχει κάνει τον κύκλο της στην Ελλάδα».

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία αλλάζει τον αριθμό του πρωτογενούς πλεονάσματος με συχνότητα οβιδιακών μεταμορφώσεων, λέγοντας ότι είναι άλλοτε 2 δισεκ. ευρώ, άλλοτε 1,5 δισεκ., άλλοτε 1 δισεκ., άλλοτε 800 εκ. και άλλοτε 603 δισεκ., προσπαθεί να πείσει ότι αυτό το ποσό θα μοιραστεί στις πλέον ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Βέβαια μόνο η επιστροφή των περικοπών στους ένστολους στοιχίζει περίπου 500 εκ. ευρώ, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά, δε διστάζει να υπόσχεται τα πάντα στους πάντες. Το τελευταίο μάλιστα «πυροτέχνημα» είναι ότι θα μοιραστούν και τα χρήματα από τις …μίζες (ύψους 17,5 εκ. ευρώ) πάλι στους κοινωνικά αδύναμους. Δημιουργείται, εν ολίγοις, μια αίσθηση ότι από εκεί που «δεν υπήρχε σάλιο» και η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στα συνήθη υποζύγια είναι ανελέητη, και θα συνεχίσει να είναι για το «καλό της πατρίδας», ξαφνικά αρχίζει να μυρίζει χρήμα. Στην Ελλάδα βέβαια όταν μια κυβέρνηση αρχίζει να μοιράζει χρήμα, τότε οι εκλογές βρίσκονται πολύ κοντά.

Κοντολογίς, ένα ολόκληρο σύστημα διαφθοράς, διαπλοκής και δυσωδίας, δίνει μια τελική μάχη επιβίωσης και σε αυτό το επίπεδο, ο ήδη εξαθλιωμένος ελληνικός λαός θα τα δει και θα τα ακούσει όλα. Οι εκλογές του 2012, το κλίμα τρόμου και υστερίας που καλλιεργήθηκε τόσο στο εσωτερικό της χώρας με την ντόπια ολιγαρχία να «κόβει και να ράβει», όσο και στο εξωτερικό, με στοχευμένα δημοσιεύματα να υπαγορεύουν στην ελληνική κοινωνία το τι να ψηφίσει, θα μοιάζουν με έναν υγιεινό περίπατο στο δάσος. Όσο νυχτώνει όμως, τόσο το δάσος γίνεται πιο επικίνδυνο και δεν είναι εύκολο, ακόμα και για εκείνον που θέλει να ολοκληρώσει τον περίπατο να δει τις ξώβεργες και τις παγίδες. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν ακόμα χειρότερο πόλεμο από ότι το 2012.

Πλέον, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πείθει όχι μόνο τον ελληνικό λαό, αλλά και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς και αυτό σημαίνει ότι οι εχθροί πολλαπλασιάζονται. Το ίδιο και οι παγίδες. Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι στήνεται το σκηνικό της τελικής μάχης τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε ελληνικό έδαφος. Η αγέλη των λύκων πλησιάζει ουρλιάζοντας και θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα. Ένα από αυτά είναι ένα προ - συνεννοημένο σκηνικό καυγά με την τρόικα για δήθεν μη λήψη νέων μέτρων, πράγμα που θα οδηγήσει και σε …ηρωική απόφαση για εκλογές…

Κώστας Καπνίσης