Ο Τσίπρας, οι αγορές και ο… Δασκαλόπουλος

Λάζαρος Καλλιανιώτης
Το πρόσφατο “Βατερλό” της Ελλάδας στις αγορές, στον απόηχο της άγαρμπης προσπάθειας της κυβέρνησης για έξοδο από το Μνημόνιο, σε συνδυασμό με την πολιτική αβεβαιότητα π0υ έχει προσλάβει χαρακτηριστικά “χυδαιότητας”, με το επίπεδο του δημοσίου βίου να διολισθαίνει σε καταγγελίες ακόμη και για χρηματισμό βουλευτών, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα και στον Αλέξη Τσίπρα.

Ο σημερινός Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εκπέμπει μετά τις ευρωεκλογές του Μαϊου πολιτική αυτοπεποίθηση ότι θα είναι ο νικητής των επόμενων βουλευτικών εκλογών, και ο διάδοχος του Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία. Για τον λόγο αυτό, προχωρεί σε μια σειρά από στρατηγικές κινήσεις, ουσίας αλλά και επικοινωνιακής στόχευσης, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τους φόβους για την επικείμενη έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, εντός και εκτός συνόρων.

Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρεί ανοίγματα στον μεσαίο χώρο, ενώ σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας προσπαθεί να αρθρώσει λόγο νηφαλιότητας, που να συνοδεύεται από τους κατάλληλους συνομιλητές, εκείνους που θα μπορούν να αποτελέσουν το μέσο-μήνυμα ότι… δεν κινδυνεύουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κάπως έτσι, δεν προκαλεί εντύπωση ότι στο περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα… μνημονεύουν τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο, φέρνοντας ως παράδειγμα της πολιτικής του ρεαλισμού που επιθυμούν να ακολουθήσουν, την “εγκάρδια συνεννόηση” που είχαν επιτύχει με τον γνωστό επιχειρηματία, την εποχή που βρισκόταν στο θεσμικό τιμόνι του ΣΕΒ.

Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι μετά την εκλογή Φέσσα στην ηγεσία του ΣΕΒ, ο Σύνδεσμος των βιομηχάνων έχει… οπισθοχωρήσει σε μια στρατηγική “αφοπλισμού”, που τον απομακρύνει από τις σύγχρονες εξελίξεις, και δεν του επιτρέπει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, ενόψει των πολιτικών εξελίξεων, οι οποίες διαγράφονται πλέον ραγδαίες.

Στο πρόσωπο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου λοιπόν, το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα αναπολεί έναν αξιόπιστο συνομιλητή της “απέναντι όχθης”, που δεν είχε… ταμπουρωθεί στα μετόπισθεν, αλλά αντιθέτως είχε επιδείξει διάθεση εξωστρέφειας και “πραγματισμού”, αντιλαμβανόμενος ότι στην Ελλάδα της κρίσης δεν υπάρχουν περιθώρια για αποκλεισμούς, πολύ περισσότερο για ξεπερασμένες αντιλήψεις άλλων εποχών.

Ας κρατήσουμε τα παραπάνω συμπεράσματα, για το μέλλον που έρχεται, και τον όποιο ρόλο θα μπορούσε να διαδραματίσει σε αυτό ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, στο περιθώριο και της αμοιβαίας εκτίμησης με τον Αλέξη Τσίπρα.

ysterografa.gr