Δεν διάλεξε τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι το alter ego του στην κυβέρνηση, τουλάχιστον θεσμικά, μιας κι είναι και Αντιπρόεδρος και πρώτος τη τάξει υπουργός.
Δεν διάλεξε ούτε τον Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος έχει το πιο σημαντικό υπουργείο. Δεν είναι, βλέπετε, κοινοβουλευτικός, δεν είναι εκλεγμένος.
Δεν διάλεξε ούτε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ή τον Αργύρη Ντινόπουλο, οι οποίοι στην «ιεραρχία» των υπουργείων ακολουθούν. Κι έχουν και την κομματική αποδοχή σε μεγάλο βαθμό, αφού ο καθένας απευθύνεται σε διαφορετικό μεν, μεγάλο δε κομμάτι της βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς διάλεξε -ή τουλάχιστον δείχνει να επιλέγει, αφού δεν υπάρχουν ακόμη επίσημες ανακοινώσεις- τον Μάκη Βορίδη για αντικαταστάτη του στη Βουλή, όταν θα συζητείται η ψήφος εμπιστοσύνης. Ο ίδιος θα λείπει στο εξωτερικό. Στο Μιλάνο για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. Λογική, λοιπόν, η αντικατάστασή του.
Αυτή που δεν είναι λογική είναι η θεσμική παράκαμψη αυτών που προηγούνται του Βορίδη. Είναι, όμως, δικαίωμα κι επιλογή του πρωθυπουργου. Κι ως επιλογή κρίνεται. Γιατί όταν επιλέγεις να παρακάμψεις την ιεραρχία, όταν επιλέγεις να κλείσεις τα μάτια στη θεσμική προτεραιότητα τότε κρίνεσαι. Και κρίνεσαι ως αυτός που κλείνει το μάτι στην επόμενη μέρα και σε περίπτωση αποχώρησής σου από την προεδρία του κόμματος. Ως αυτός που δίνει δαχτυλίδι διαδοχής.
Ιδιαίτερα ικανός ο Βορίδης. Ειδικά κοινοβουλευτικά. Μπορεί να αποφύγει κακοτοπιές και να εξαπολύσει επιθέσεις στην αντιπολίτευση. Μπορεί να παρουσιάσει το κυβερνητικό έργο και να το υποστηρίξει στο βαθμό που μπορεί να πείσει συναδέλφους του και κοινό που παρακολουθεί. Μπορεί, όμως, και να διχάσει.
Από το Σάββατο το πρωί, όταν και θα έχουν τελειώσει όλα και μάλλον η κυβέρνηση θα είναι στη θέση της, ο Βορίδης θα τρέχει όχι για τις επερχόμενες εκλογές, αλλά για την επόμενη μέρα. Όταν η Νέα Δημοκρατία, όπως φαίνεται, θα έχει ηττηθεί κι όταν θα είναι πολύ πιθανόν να έχει προκύψει θέμα ηγεσίας, με τον Σαμαρά να αποχωρεί εάν η διαφορά είναι μεγάλη. Δεν θα είναι μόνος του, το παρασκήνιο βουίζει για αντίστοιχες κινήσεις από πλευράς Δένδια. Ο Κυριάκος για πολύ κόσμο φαντάζει ως η φυσική κι οικογενειακή συνέχεια της Ντόρας. Ο Αβραμόπουλος στάλθηκε στις Βρυξέλλες, άρα δεν τον ανησυχεί προς το παρόν.
Κι ο ίδιος ο Βορίδης θα έχει, ήδη, στην πλάτη του δύο χρόνια ηρεμίας και προστασίας από τη φθορά (θυμηθείτε πως ο Σαμαράς τον κράτησε εκτός της πρώτης του κυβέρνησης και του έδωσε «προβεβλημένο» υπουργείο το καλοκαίρι) και μία παρουσία σε διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης, η οποία λογικά θα είναι επιτυχημένη για τον ίδιο και την κυβέρνηση, αφού τίποτα δεν προμηνύει καταψήφιση της πλειοψηφίας. Και κάποιοι θα πουν ότι έκανει και πρόβα πρωθυπουργίας, αντικαθιστώντας τον Σαμαρά και μπαίνοντας πάνω από Βενιζέλο κι άλλους υπουργούς.
Όχι κι άσχημα, έτσι;..
Τάκης Καραγιάννης
Δεν διάλεξε ούτε τον Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος έχει το πιο σημαντικό υπουργείο. Δεν είναι, βλέπετε, κοινοβουλευτικός, δεν είναι εκλεγμένος.
Δεν διάλεξε ούτε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ή τον Αργύρη Ντινόπουλο, οι οποίοι στην «ιεραρχία» των υπουργείων ακολουθούν. Κι έχουν και την κομματική αποδοχή σε μεγάλο βαθμό, αφού ο καθένας απευθύνεται σε διαφορετικό μεν, μεγάλο δε κομμάτι της βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς διάλεξε -ή τουλάχιστον δείχνει να επιλέγει, αφού δεν υπάρχουν ακόμη επίσημες ανακοινώσεις- τον Μάκη Βορίδη για αντικαταστάτη του στη Βουλή, όταν θα συζητείται η ψήφος εμπιστοσύνης. Ο ίδιος θα λείπει στο εξωτερικό. Στο Μιλάνο για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. Λογική, λοιπόν, η αντικατάστασή του.
Αυτή που δεν είναι λογική είναι η θεσμική παράκαμψη αυτών που προηγούνται του Βορίδη. Είναι, όμως, δικαίωμα κι επιλογή του πρωθυπουργου. Κι ως επιλογή κρίνεται. Γιατί όταν επιλέγεις να παρακάμψεις την ιεραρχία, όταν επιλέγεις να κλείσεις τα μάτια στη θεσμική προτεραιότητα τότε κρίνεσαι. Και κρίνεσαι ως αυτός που κλείνει το μάτι στην επόμενη μέρα και σε περίπτωση αποχώρησής σου από την προεδρία του κόμματος. Ως αυτός που δίνει δαχτυλίδι διαδοχής.
Ιδιαίτερα ικανός ο Βορίδης. Ειδικά κοινοβουλευτικά. Μπορεί να αποφύγει κακοτοπιές και να εξαπολύσει επιθέσεις στην αντιπολίτευση. Μπορεί να παρουσιάσει το κυβερνητικό έργο και να το υποστηρίξει στο βαθμό που μπορεί να πείσει συναδέλφους του και κοινό που παρακολουθεί. Μπορεί, όμως, και να διχάσει.
Από το Σάββατο το πρωί, όταν και θα έχουν τελειώσει όλα και μάλλον η κυβέρνηση θα είναι στη θέση της, ο Βορίδης θα τρέχει όχι για τις επερχόμενες εκλογές, αλλά για την επόμενη μέρα. Όταν η Νέα Δημοκρατία, όπως φαίνεται, θα έχει ηττηθεί κι όταν θα είναι πολύ πιθανόν να έχει προκύψει θέμα ηγεσίας, με τον Σαμαρά να αποχωρεί εάν η διαφορά είναι μεγάλη. Δεν θα είναι μόνος του, το παρασκήνιο βουίζει για αντίστοιχες κινήσεις από πλευράς Δένδια. Ο Κυριάκος για πολύ κόσμο φαντάζει ως η φυσική κι οικογενειακή συνέχεια της Ντόρας. Ο Αβραμόπουλος στάλθηκε στις Βρυξέλλες, άρα δεν τον ανησυχεί προς το παρόν.
Κι ο ίδιος ο Βορίδης θα έχει, ήδη, στην πλάτη του δύο χρόνια ηρεμίας και προστασίας από τη φθορά (θυμηθείτε πως ο Σαμαράς τον κράτησε εκτός της πρώτης του κυβέρνησης και του έδωσε «προβεβλημένο» υπουργείο το καλοκαίρι) και μία παρουσία σε διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης, η οποία λογικά θα είναι επιτυχημένη για τον ίδιο και την κυβέρνηση, αφού τίποτα δεν προμηνύει καταψήφιση της πλειοψηφίας. Και κάποιοι θα πουν ότι έκανει και πρόβα πρωθυπουργίας, αντικαθιστώντας τον Σαμαρά και μπαίνοντας πάνω από Βενιζέλο κι άλλους υπουργούς.
Όχι κι άσχημα, έτσι;..
Τάκης Καραγιάννης
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου