Μόνο οι εθνικές συνομιλίες έχουν νόημα για την επίλυση του Κυπριακού. Διότι οι κοινοτικές διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να έχουν παρά μόνο ένα κοινοτικό αποτέλεσμα και τίποτα άλλο. Αν λοιπόν ακολουθούσαμε πραγματικά το ψήφισμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών δεν θα μπαίναμε καν σε μια διαδικασία που σπαταλά πολύ χρόνο για το τίποτα. Άνευ ουσίας οι κινήσεις που δεν μπορούν να γίνουν πράξεις λόγω ανύπαρκτης θέλησης επίλυσης θεμελιακών θεμάτων, όπως είναι το ενεργειακό, το εδαφικό και το περιουσιακό. Δίχως μια αποτελεσματική προσέγγιση του θέματος δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή φάσης. Τώρα το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, αφού είναι της ευρωπαϊκής ΑΟΖ και της ΑΟΖ, πρέπει λοιπόν να το αξιοποιήσουμε για να αυξήσουμε την ανθεκτικότητά της. Αυτό μπορεί να γίνει με τον τρίτο γύρο αδειοδότησης για τα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου, λόγω της αλλαγής κύκλου που προκάλεσε η ανακάλυψη του κοιτάσματος Ζορ στην αιγυπτιακή ΑΟΖ με τα νέα δεδομένα με τον καρστικό ασβεστόλιθο, αφού έχουμε τρία κοιτάσματα στόχους στην κυπριακή ΑΟΖ. Έχουμε το ηλεκτρικό καλώδιο EuroAsia Interconnector και τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed για να λειτουργήσουμε καταλυτικά. Μπορούμε να θεμελιώσουμε αυτά τα στοιχεία και μέσω των δύο τριμερών Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου και Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου. Με άλλα λόγια έχουμε στη διάθεση μας πολλές υποδομές και δομές που μας επιτρέπουν μια ενεργητική προσέγγιση των προβλημάτων ειδικά με την εξόρυξη του φυσικού αερίου. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος και καμιά βιασύνη. Πρέπει να προχωρήσουμε με σταθερά βήματα, για να μην έχουμε να πάμε πίσω την ώρα της ανάγκης. Το Κυπριακό θα λυθεί με την στρατηγική και την ενέργεια κι όχι με την πολιτική και την οικονομία, όπως άλλωστε κάθε θέμα του Ελληνισμού.