είμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
Το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της Γερμανίας με ψήφισμά του αναγνώρισε τις σφαγές του 1915 εις βάρος των αρμενικών πληθυσμών του οθωμανικού κράτους ως γενοκτονία. Πρόκειται για τη δεύτερη γενοκτονία, που τελέστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Η πρώτη αφορά τις σφαγές των Χερέρο και Νάμα στην νοτιοδυτική Αφρική, πάλι από την Γερμανική Αυτοκρατορία. Η πρώτη αυτή γενοκτονία στον 20ο αιώνα, “αγνοείται”, παρότι από επιστημονικής σκοπιάς έχουν διερευνηθεί αρκετές πλευρές της και έχουν εντοπιστεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της.
Στην Ελλάδα αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας παραμένει άγνωστο στο ευρύ κοινό, κάτι το οποίο δεν πρέπει να ξενίζει, διότι στη χώρα η ιστορική επιστήμη συνεχίζει να καρκινοβατεί, ενώ απουσιάζουν εντελώς οι σπουδές γενοκτονιών, εφόσον δεν υπάρχει καμία έδρα για αυτές σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Εκείνο, ωστόσο, που ξενίζει είναι το γεγονός, ότι οι πολυγραφότατοι ιστοριοδίφες του Διαδικτύου, που φλυαρούν σε κάθε ευκαιρία για την υποτιθέμενη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αγνοούν ή αποσιωπούν το γεγονός της γενοκτονίας των πληθυσμών της Ναμίμπια. Το μόνο άρθρο, το οποίο εντόπισα στο Διαδίκτυο, είναι εκείνο του απόστρατου Ιωάννη Αθαν. Μπαλτζώη με σαφή αντιγερμανική προδιάθεση. Ήδη ο τίτλος προδιαθέτει για την συγκυριακή πολιτική εργαλειοποίηση του ζητήματος στο πλαίσιο της ελληνο-γερμανικής αντιπαράθεσης: “Χερέρο και Νάμα: Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Φυσικά από τους Γερμανούς!!! Ανάλυση!!” . Το κείμενο είναι ένα συμπίλημα εδαφίων της αγγλικής έκδοσης της Wikipedia, διανθισμένο με διάφορες αντιγερμανικές “κρίσεις” στη βάση πολιτιστικών ρατσιστικών προκαταλήψεων. Οι Έλληνες των “μνημονίων” παρομοιάζονται με τους σφαγιασθέντες Χερέρο και άλλα παραπλήσια… Στο πρόσφατο αντιγερμανικό παραλήρημά του και ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας ανέφερε ως μομφή κατά της σημερινής Γερμανίας και αυτό το απάνθρωπο έγκλημα της γερμανικής αυτοκρατορίας, σαν να μπορεί η μία απανθρωπία να αντισταθμίσει την άλλη.
Από την πλευρά του το γερμανικό κράτος αρνείται να αναγνωρίσει τους διωγμούς, τις σφαγές και τις ρατσιστικές πρακτικές κατά των Χερέρο και των Νάμα ως γενοκτονία, παρότι και Γερμανοί επιστήμονες, ειδικοί επί των γενοκτονιών, έχουν, από χρόνια, κατατάξει τα εγκλήματα, τα οποία διέπραξαν οι Γερμανοί αποικιοκράτες στην περιοχή, ως εγκλήματα γενοκτονίας. Η άρνηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Χερέρο και των Νάμα προκαλεί ευλόγως το ακόλουθο ερώτημα: γιατί η γερμανική κυβέρνηση επέλεξε αυτή τη στιγμή να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων; Δε θα απαντήσω τώρα στο συγκεκριμένο ερώτημα και αφήνω ανοικτό το ενδεχόμενο απάντησης μέσω ενός άλλου κειμένου στο μέλλον, σημειώνω απλώς ότι στην Γερμανία ασκήθηκε κριτική για πολιτική εργαλειοποίηση του ζητήματος, η οποία σχετίζεται με την διεθνοπολιτική συγκυρία και τις γερμανοτουρκικές σχέσεις.
Στο παρόν άρθρο θα περιοριστώ σε κάτι πιο απλό: θα αναφερθώ στην βιασύνη με την οποία έσπευσαν οι γνωστοί “επαγγελματίες” του είδους να συσχετίσουν την απόφαση του γερμανικού κοινοβουλίου για το αρμενικό με την υποτιθέμενη γενοκτονία των Ελλήνων. Στο προπαγανδιστικό ιστολόγιο “Πόντος και Αριστερά”, κάποιοι συντάκτες του βιάστηκαν να συσχετίσουν το ψήφισμα του γερμανικού κοινοβουλίου και με την υποτιθέμενη γενοκτονία των Ελλήνων της “Ανατολής”. Η αναφορά στο κείμενο του ψηφίσματος και σε “άλλες χριστιανικές μειονότητες” παρερμηνεύθηκε, εσκεμμένως ή όχι είναι ένα ακόμη ζήτημα, και επιχειρήθηκε να συσχετιστεί το περιεχόμενό του απερίσκεπτα με τους Έλληνες: “Οι >άλλες χριστιανικές μειονότητες< ήταν οι Έλληνες της Ανατολής και οι Ασσύριοι”. Ωστόσο, το κείμενο του ψηφίσματος ήταν σαφέστατο ως προς τον χαρακτηρισμό “χριστιανικές μειονότητες”, εφόσον στην ίδια παράγραφο αναφέρονται ονομαστικώς οι κύριες μειονότητες που υπήρξαν θύματα γενοκτονικού σχεδίου μαζί με τους Αρμενίους. Η αναφορά γίνεται σε αυτές τις χριστιανικές ομάδες, που αναφέρονται ονομαστικώς και σε άλλες μικρότερες, που παραλείπονται, π.χ. οι Γεσίδες – σε κάθε περίπτωση δεν αφορά τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο πριν την διαδικασία έγκρισης του ψηφίσματος από το γερμανικό κοινοβούλιο, όσο και μετά την έγκρισή του, εκπρόσωποι ποντιακών οργανώσεων, εξέφρασαν δημοσίως τη δυσαρέσκειά τους για την “παράλειψη” των Ελλήνων από το κείμενο του γερμανικού κοινοβουλίου.
Απομένει, λοιπόν, ανοικτό το ζήτημα ως προς τις προθέσεις των συντακτών του ιστολογίου “Πόντος και Αριστερά”, δηλαδή ως προς το ερώτημα για τους λόγους που τους οδήγησαν στην παρερμηνεία και μάλιστα με τόση προχειρότητα του κειμένου του γερμανικού κοινοβουλίου: πολιτική άγνοια, ευσεβής πόθος, προπαγανδιστική χειραγώγηση, επαγγελματική λαθροχειρία;
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της “Σοσιαλιστικής Προοπτικής”
