Εν ολίγοις, ο επόμενος πολιτικός πόλεμος θα δοθεί για τα πλεονάσματα με διπλό διακύβευμα: Αφ' ενός τη συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και αφ’ ετέρου το μίγμα της πολιτικής που θα οδηγήσει (;) στη μεταμνημονιακή εποχή - «νεοφιλελεύθερη» ή «κοινωνικά δίκαιη».
Μέχρι στιγμής, το ΔΝΤ διαμηνύει με κάθε τρόπο - και με πλέον εύγλωττο το τελευταίο ειρωνικό μήνυμα Λαγκάρντ προς τους Ευρωπαίους - ότι δεν θα επιστρέψει ενεργά στο ελληνικό πρόγραμμα εάν δεν υπάρξει ριζική λύση στην αντιμετώπιση του χρέους και χαμηλότεροι στόχοι για τα πλεονάσματα.
Η κυβέρνηση είναι ευτυχής γι αυτή την αποχή και δεν το κρύβει. Ο αντίλογος, όχι μόνον από την αντιπολίτευση αλλά και ορισμένα ευρωπαϊκά κέντρα - κυρίως στην ΕΚΤ και στη Φραγκφούρτη - πως το μοντέλο που προτείνει το ΔΝΤ είναι σ’ αυτή τη συγκυρία τουλάχιστον πιο ήπιο για την Ελλάδα από το δόγμα Σόιμπλε.
Κυβερνητικές πηγές ωστόσο αντιτείνουν πως δεν είναι παρά ένα μοντέλο που κρύβει τον Δούρειο Ίππο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. «Για κάθε μονάδα που κατεβάζει τον στόχο του πλεονάσματος το Ταμείο, θα μας ζητάει αντίστοιχες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις», λέει χαρακτηριστικά κυβερνητικός παράγοντας.
Παγιωμένη πεποίθηση, δε, στο Μαξίμου είναι πως την ίδια σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα κρύβει και η ρητορική Στουρνάρα και Μητσοτάκη για στόχο πλεονασμάτων, μετά το 2018, στο 2% αντί του 3,5%.
Εξ ου και οι ευθείες βολές του Μαξίμου τόσο προς τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος όσο και προς τον αρχηγό της ΝΔ, με την υπενθύμιση ότι ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν ο υπουργός Οικονομικών του Σαμαρά που είχε αποδεχθεί πλεονάσματα της τάξης του 4,5% και με την έμμεση αλλά εμφανή αιχμή ότι αμφότεροι συντάσσονται με τις θέσεις του ΔΝΤ.
«Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με υπουργό τον κ. Στουρνάρα, έφεραν και εφάρμοζαν μια συμφωνία που προέβλεπε πλεονάσματα 4,5% στο διηνεκές, ενώ, ταυτόχρονα, διακήρυτταν σε κάθε ευκαιρία ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο. Τώρα, έρχονται να μιλήσουν για την ανάγκη μιας νέας συμφωνίας», τόνισε στην ανακοίνωσή του το Μαξίμου τις θέτοντας: «Γιατί ανακάλυψαν τόσο όψιμα τη ανάγκη για μικρότερα πλεονάσματα; Μήπως γιατί τώρα το ΔΝΤ προτάσσει το θέμα στη δική του ατζέντα;… Ποιές είναι οι μεταρρυθμίσεις που πρόθυμα σπεύδει να δώσει ως αντάλλαγμα ο κος Μητσοτάκης; Μήπως η σκληρή αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη ατζέντα του ΔΝΤ;»
Η Συγγρού απάντησε σε υψηλούς τόνους κάνοντας λόγο για «πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης» και για αδιέξοδο από την πολιτική της υπερφορολόγησης.
Και εδώ, ωστόσο, κυβερνητικοί κύκλοι επισημαίνουν «πλήρη ταύτιση με τις προειδοποιήσεις Στουρνάρα» στην τελευταία έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας και υπενθυμίζουν ότι η μόνη εναλλακτική στην αύξηση των φόρων ήταν - και παραμένει - το μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις.
Σε ό,τι αφορά, δε, τον όντως δυσθεώρητο, δεκαετή στόχο για πλεονάσματα 3,5% εκτιμούν ότι θα... καταπέσει σιωπηλά με τη συναίνεση και των Ευρωπαίων.
Επί αυτού υπενθυμίζουν και την πρόσφατη δήλωση Ντάισελμπλουμ ότι το 3,5% δεν είναι πλεόνασμα που μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν. Αναγνωρίζουν όμως και εκείνοι ότι ανοιχτή συζήτηση στην Ευρώπη για αναθεώρηση των στόχων της λιτότητας πολύ δύσκολα θα γίνει πριν από τις γερμανικές εκλογές του 2017...
