Απείρως…ελληνικά

 Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΙΔΑΜΕ  τους συνδικαλιστές  και τη δράση τους, εκτιμήσαμε τον συνδικαλισμό. Με τις υποτυπώδεις  «κυβερνήσεις», με άτακτους, καπετανάτα και διαφωτιστές. Με αρχηγούς και αρχηγίσκους  να καθαρίζουν για  τον «πελάτη». Για  τον εργαζόμενο που εκπροσωπούν και παίρνουν το μέρος του ακόμα κι αν έχει σκοτώσει τη μάνα του. Με το αζημίωτο, μιας και ο συνδικαλιστής είναι η ψηφοδόχος του κόμματος.
ΑΥΤΟΣ ο συνδικαλιστής  στην Ελλάδα, αυτό της  ύπαρξης και της  δράσης του. Για να κατεβάζουν τους διακόπτες Φωτόπουλοι κι άλλοι να απειλούν πως «θα τους ξηλώσουν», να εξαφανίζονται
Ρίζοι και να πέφτουν βροχή τα επιδόματα, πριν πλακώσει η τρόικα και μας δελεάζουν με τα «Εύρηκα».
ΕΜΕΙΝΑΝ έξω απ’ τον  χορό τα σώματα ασφαλείας  και…ζήλεψαν. Χωρίς  συνδικαλισμό και μαράζωσαν. Μια-δυο, λοιπόν και το σωματείο ιδρύθηκε, επανδρώθηκε, διασπάσθηκε και οι φράξιες υπηρετούν (και) την ιδεολογία τους. Αστυνομικοί που θα περιφρουρήσουν πορείες κάνουν οι ίδιοι πορεία! Απλώνουν και το μεγαλοπανό με το…σεμνό και μετριοπαθές «πενθεί σήμερα η Ελλάδα». Γιατί; Γιατί ήταν μέρα πληρωμής τους και τα ευρώ υπολείπονταν των αναμενομένων.
ΣΤΟ δρόμο, λοιπόν, (και) ο αστυνομικός  που τον ξέραμε απίκο κι ας μεταχειρίστηκαν
«αντικομουνιστικά» τον χωροφύλακα του παρελθόντος. Με τους μισούς στα γραφεία, και λουφαδόρους να φυλάνε πολιτικούς, φίρμες και λεφτάδες. Ψάχνουμε για ένστολο σαρώνοντας τη ματιά ανήσυχη στους δρόμους, ρωτάμε γιατί να τρέχουν τα ΜΑΤ στα γήπεδα καλύπτοντας ΠΑΕ «δημοσία δαπάνη», για να σκαλώσει στην αδιαφορία των κυβερνήσεων.
ΜΕ  τη φόρα μας και  τη φορά των πραγμάτων, γιατί να μη δούμε  αύριο να συνδικαλίζονται  οι…δικαστικοί και  να απεργούν με αιτήματα, γιατί όχι και  ο στρατός για  να τελειώνουμε; Στην Ελλάδα της υπερβολής, του άρπα κόλλα και της ανεμελιάς για την πορεία προς τον γκρεμό, περίμενε και απόστρατους του στρατού να μπουκάρουν στο υπουργείο, με αιτήματα «περί το χρυσίον». Με την ελληνική σημαία («εργαλείο» αρπαγμένο απ’ το παρελθόν) να ανεμίζει σε κάποια χέρια βέβηλων δίκην οπαδού στο γήπεδο, είτε στην πλάτη του (φυγόστρατου) κ. Σαββόπουλου, σε στρατώνες των…συναυλιών του.