Του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους γόνους κι απογόνους πολιτικών από «τζάκια». Αυτοί ψηφίζονταν, και θα ψηφίζονται, με βαθιά ριζωμένη την ψυχολογία του δούλου σε μερίδα ψηφοφόρων (τους). Μιλάμε για τους νεοσσούς της πολιτικής, ευκαιριακούς και «ασήμαντους». Λίγο…συνδικαλιστής και…ολίγον δήμαρχος, λίγη εμπειρία από νομαρχιακά και να τος, ώριμος για άλμα στην «μείζονα» πολιτική.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ κι ο κόσμος δικός του. Κάποτε τον αγαπούσαν. Σήμερα τον γιαουρτώνουν, ωστόσο, συνωστίζονται για ρουσφέτι στο κονάκι του. Και νιώθει τόσο ασφαλής με τους φρουρούς του απ’ έξω…Ευτυχής με «μπιστικούς» εντός και με τις επαφές του εκτός και παραπάνω… Για τα καλούδια της πολιτικής, κατοχυρωμένα με νόμους και σφραγίδες, παμψηφεί και μερίμνη των μερακλήδων, ευφάνταστων (και αδίστακτων) του σιναφιού.
ΚΙ αυτό το μάθαμε. Πέρα απ’ το γνωμικό «ξέρεις να κρύψεις;». Και, βέβαια, δεν είναι κλοπή ένα ρουσφετάκι «κατόπιν ενεργειών» του βουλευτή, δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα να διορίσεις κάποιον άνεργο (πριν το κάνει ο…αντίπαλος και σου τον κερδίσει), ωστόσο, είναι έγκλημα να «φτιαχτείς» από παρόμοια δράση, πριν εγκαταλείψεις το κοινοβούλιο.
ΠΩΣ μπορείς να πλουτίσεις απ’ την…ταπεινή θέση του βουλευτή; Με εξωκοινοβουλευτική δράση, χωρίς να δίνεις στόχο. Η πρακτική είναι «αποδοτική» και μην αρχίσουμε το αυτονόητο «δεν είναι όλοι». Για τους λίγους μιλάμε, έστω και για έναν (δεν θα’ πρεπε να υπάρχει κανένας) και για την ομάδα τους μες την ομάδα. Τον διορισμό, λοιπόν, του…θύματος που κατοικεί σε πόλη ή χωριό κάποιου νομού τον πετυχαίνει ο βουλευτής άλλου νομού(!) και…αντιστρόφως. Η ταχυδακτυλουργία συντελέστηκε, ο «δράστης» παραμένει άγνωστος, ο πολιτικός δεν «εκτίθεται», η πολιτική παραμένει…τιμία.
ΚΑΙ πώς κρύβουν τα κεκτημένα, αποκτημένα με παρόμοιες κομπίνες οι (κάποιοι) φαύλοι; Απομακρύνουν και το χρήμα! Στην Ελβετία με κωδικούς, σε ακίνητα αλλά εκτός πεδίου παρατήρησης των ψηφοφόρων και μακριά από…αδιάκριτα βλέμματα. Ο ένας κτίζει βίλα σε νησί, ο/η άλλος/άλλη αγοράζει διαμέρισμα στο εξωτερικό και η ζωή συνεχίζεται. Με τον άνεργο να ξεροσταλιάζει έξω απ’ το «μαγαζί» και τον πενόμενο πολίτη σε ρόλο ανυποψίαστου δούλου.
ΔΕΣ τους πώς κάνουν μη «παραδώσουν» οι σημερινοί. Δες πόσο άγχονται οι αυριανοί με δεν τους βάλουνε στη λίστα. Κάποιοι θα πούλαγαν και τη μάνα τους για την…χρυσοφόρο έδρα.
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους γόνους κι απογόνους πολιτικών από «τζάκια». Αυτοί ψηφίζονταν, και θα ψηφίζονται, με βαθιά ριζωμένη την ψυχολογία του δούλου σε μερίδα ψηφοφόρων (τους). Μιλάμε για τους νεοσσούς της πολιτικής, ευκαιριακούς και «ασήμαντους». Λίγο…συνδικαλιστής και…ολίγον δήμαρχος, λίγη εμπειρία από νομαρχιακά και να τος, ώριμος για άλμα στην «μείζονα» πολιτική.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ κι ο κόσμος δικός του. Κάποτε τον αγαπούσαν. Σήμερα τον γιαουρτώνουν, ωστόσο, συνωστίζονται για ρουσφέτι στο κονάκι του. Και νιώθει τόσο ασφαλής με τους φρουρούς του απ’ έξω…Ευτυχής με «μπιστικούς» εντός και με τις επαφές του εκτός και παραπάνω… Για τα καλούδια της πολιτικής, κατοχυρωμένα με νόμους και σφραγίδες, παμψηφεί και μερίμνη των μερακλήδων, ευφάνταστων (και αδίστακτων) του σιναφιού.
ΚΙ αυτό το μάθαμε. Πέρα απ’ το γνωμικό «ξέρεις να κρύψεις;». Και, βέβαια, δεν είναι κλοπή ένα ρουσφετάκι «κατόπιν ενεργειών» του βουλευτή, δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα να διορίσεις κάποιον άνεργο (πριν το κάνει ο…αντίπαλος και σου τον κερδίσει), ωστόσο, είναι έγκλημα να «φτιαχτείς» από παρόμοια δράση, πριν εγκαταλείψεις το κοινοβούλιο.
ΠΩΣ μπορείς να πλουτίσεις απ’ την…ταπεινή θέση του βουλευτή; Με εξωκοινοβουλευτική δράση, χωρίς να δίνεις στόχο. Η πρακτική είναι «αποδοτική» και μην αρχίσουμε το αυτονόητο «δεν είναι όλοι». Για τους λίγους μιλάμε, έστω και για έναν (δεν θα’ πρεπε να υπάρχει κανένας) και για την ομάδα τους μες την ομάδα. Τον διορισμό, λοιπόν, του…θύματος που κατοικεί σε πόλη ή χωριό κάποιου νομού τον πετυχαίνει ο βουλευτής άλλου νομού(!) και…αντιστρόφως. Η ταχυδακτυλουργία συντελέστηκε, ο «δράστης» παραμένει άγνωστος, ο πολιτικός δεν «εκτίθεται», η πολιτική παραμένει…τιμία.
ΚΑΙ πώς κρύβουν τα κεκτημένα, αποκτημένα με παρόμοιες κομπίνες οι (κάποιοι) φαύλοι; Απομακρύνουν και το χρήμα! Στην Ελβετία με κωδικούς, σε ακίνητα αλλά εκτός πεδίου παρατήρησης των ψηφοφόρων και μακριά από…αδιάκριτα βλέμματα. Ο ένας κτίζει βίλα σε νησί, ο/η άλλος/άλλη αγοράζει διαμέρισμα στο εξωτερικό και η ζωή συνεχίζεται. Με τον άνεργο να ξεροσταλιάζει έξω απ’ το «μαγαζί» και τον πενόμενο πολίτη σε ρόλο ανυποψίαστου δούλου.
ΔΕΣ τους πώς κάνουν μη «παραδώσουν» οι σημερινοί. Δες πόσο άγχονται οι αυριανοί με δεν τους βάλουνε στη λίστα. Κάποιοι θα πούλαγαν και τη μάνα τους για την…χρυσοφόρο έδρα.
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου