Ξεκίνησε στην Καβάλα το 1ο Συνέδριο του Κ,Α.Π. του Μίκη Θεοδωράκη

Ξεκίνησαν σήμερα στην πόλη της Καβάλας οι εργασίες του 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου του Κινήματος Αεξάρτητων Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη.

Το Συνέδριο χαιρέτησε και καλωσόρισε ο δήμαρχος της πόλης Κωστής Σιμιτζής ο οποίος και  επέδωσε  στο Μίκη βιβλιο με τηννιστορία της Καβάλσς. Αναμνηστικη πλακέτα επέδωσαν επίσης και οι Σπίθες της Καβάλας.

Στο συνεδριο παραβρέθηκαν και χαιρέτησαν , εκπρόσωπος του Αλέξη Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Νότης Μαριάς, οικονομολόγος και ιδρυτης του Μετώπου για τη  Αυτοοργάνωση των Πολιτών εναντια στο Μνημόνιο, ο προεδρος της Δημοκρατικης Αναγέννησης, Στέλιος Παπαθεμελής και ο Γιώργος Παπαπέτρου, παλιός φίλος του Μίκη, συναγωνιστης από την εποχη των Λαμπράκηδων και τυ ΠΑΜ

Στη συνέχεια το λόγο έλαβαν τα μέλη της Συμβουλευτικης Επιτροπής του ΚΑΠ, Γιώργος Κασιμάτης,Περικλής Νεάρχου και Κώστας Ζουράρις.

Ακολούθησε η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη η οποία έχει ως εξης:

ΕΝΑΡΞΗ  ΕΡΓΑΣΙΩΝ  ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ  Κ.Α.Π.    2.12.2011

            Αρχίζουν οι εργασίες του Πρώτου Πανελληνίου Συνεδρίου του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών. Ευχαριστώ την πόλη της Καβάλας που μας φιλοξενεί. Ευχαριστώ και συγχαίρω τους εκλεγμένους συναγωνιστές και συναγωνίστριες που εκπροσωπούν το σύνολο των οργανώσεών μας.

            Το Συνέδριό μας γίνεται σε μια εποχή καμπής σε ό,τι αφορά την τακτική του Συστήματος Εξουσίας. Διώχνοντας τον Γ. Παπανδρέου κατάφεραν να αποφορτίσουν την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Για πόσο όμως διάστημα; Εφ’ όσον η πολιτική τους όχι μόνο δεν αλλάζει αλλά θα γίνεται μέρα με τη μέρα χειρότερη. Ουσιαστικός νικητής από αυτή την αλλαγή είναι το ΛΑΟΣ, που κατάφερε να γίνει κυβερνητικό κόμμα και με τη βοήθεια των ξένων να βγάλει από την ντουλάπα της ιστορίας τον σκελετό της πάλαι ποτέ Εθνικοφροσύνης. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα να πέσουν οι μάσκες και να φανεί το αληθινό πρόσωπο των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της Δεξιάς. Νομίζω ότι έχω το δικαίωμα της δικαίωσης, μιας και από το 1974 έως σήμερα υπήρξα ίσως ο μοναδικός Έλληνας πολίτης και πολιτικός, που δεν με ξεγέλασαν οι μάσκες, οι μεταμφιέσεις και τα παχειά λόγια. Είδα ευθύς αμέσως την αλήθεια, γεγονός που με ανάγκασε να παλεύω όλα αυτά τα χρόνια μέσα σε δραματικές συνθήκες αντιμετωπίζοντας τόση λάσπη που αν αντί να την ρίξουν σε μένα την είχαν ρίξει στο Αιγαίο, θα το είχαν μεταβάλει σε εύφορη πεδιάδα…

            Έχω ζήσει πάνω στο πετσί μου τη σαρκοβόρα φύση της εθνικοφροσύνης και το γεγονός αυτό μου δίνει το δικαίωμα να σας προειδοποιήσω ότι τώρα ο κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος από πριν. Γιατί τάχα η πρώτη θεαματική ενέργεια του νέου Μαύρου Μετώπου ήταν ο αποκεφαλισμός της στρατιωτικής ηγεσίας; Δείτε ακόμα την εικόνα της Βουλής. Από τη μια μεριά οι δυνάμεις που τις ενώνει ο φόβος και το μίσος τους για την Αριστερά. Κι από την άλλη μια Αριστερά περιθωριοποιημένη και κατακερματισμένη.

            Σας ευχαριστώ.

  ΟΜΙΛΙΑ  2.12.2011

Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

            Πέρασε ένα χρόνος από την ίδρυσή μας και όλοι μας γνωρίζουμε την πορεία του Κινήματός μας, τα θετικά και τα αρνητικά σε όλο αυτό το διάστημα. Σε γενικές γραμμές θα έλεγα ότι πετύχαμε περισσότερα απ’ όσα είχαμε υπολογίσει και λιγότερα απ’ όσα έπρεπε και μπορούσαμε να έχουμε κάνει. Η βασική αιτία γι’ αυτή την αντινομία βρίσκεται στο γεγονός ότι το αυθόρμητο στοιχείο στη στάση μας υπερίσχυσε της βαθειάς γνώσης του τι είμαστε και του τι θέλουμε, με αποτέλεσμα να κάνουμε δυο βήματα μπρος και ένα βήμα πίσω και σε ορισμένες περιπτώσεις ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Ως «ποσότητα» δεν φτάσαμε ούτε στο ένα δέκατο αυτού που ελπίσαμε και μπορούσαμε να γίνουμε. Η δε ποιότητα, δηλαδή η αντανάκλασή μας μέσα στον λαό δεν οφείλεται τόσο στο πρόσωπό μας και στις δράσεις μας αλλά -θα έλεγα- αποκλειστικά στην ακτινοβολία των ιδεών μας. Κι αυτό φάνηκε καθαρά στις μεγάλες συγκεντρώσεις, στις οποίες παρατηρήθηκε το φαινόμενο ο Λαός να βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην ουσία του τι αντιπροσωπεύει το Κίνημά μας απ’ ό,τι ορισμένα μέλη μας. Και όταν λέω «ουσία», εννοώ την διαφορετικότητα απ’ όλες τις υπόλοιπες ιδέες, προτάσεις, Κινήσεις και Κόμματα.

Και ποια είναι η βασική διαφορά μας; Το γεγονός ότι ο Λαός μας γνωρίζει είτε απλά υποψιάζεται ότι το παρόν πολιτικό σύστημα έχει πλέον ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Ότι έχει τελειώσει. Και επομένως περιμένει μια νέα πρόταση για ένα εντελώς νέο σύστημα διακυβέρνησης μέσα στο οποίο ο ίδιος ο Λαός θα έχει τον πρώτο λόγο. Με άλλα λόγια ο Λαός μας βρίσκεται ήδη πολύ πιο μπροστά. Μόνο που του λείπει η γνώση της πολιτικής που θα τον οδηγήσει.

Όταν εμείς είπαμε ότι η λύση βρίσκεται μέσα στον Λαό, ότι η λύση είναι ο Λαός, ήταν αυτό που ήθελε να ακούσει. Και γι’ αυτό έτρεξε κατά δεκάδες χιλιάδες στις συγκεντρώσεις μας. Όμως γιατί μετά χάθηκε; Μα γιατί εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι να του προσφέρουμε το οργανωτικό-πολιτικό όχημα για να προχωρήσει. Και δεν ήμασταν έτοιμοι, γιατί δεν πιστέψαμε εμείς οι ίδιοι σ’ αυτό που προτείναμε ούτε προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε το κατάλληλο οργανωτικό-πολιτικό όχημα. Τουναντίον αρκετοί φλέρταραν με την ιδέα να γίνουμε κι εμείς μία από τα ίδια, δηλαδή ένα κόμμα, όπως όλα τα άλλα, αποδεκτό από το Σύστημα που εν τούτοις ο Λαός το βλέπει όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Μα αν θέλαμε κάτι τέτοιο, τότε γιατί να ξεκινήσουμε από την βάση διαλαλώντας ότι πάμε να εφαρμόσουμε ένα ιστορικά καινούριο πολιτικό κίνημα; Ήταν πολύ πιο εύκολο να δημιουργήσουμε ένα ηγετικό πολιτικό σχήμα με στόχο να γίνουμε ένα ακόμα κόμμα στην Βουλή, όπως κάνουν εξ άλλου και τα κόμματα της Αριστεράς. Αιτία για όλα αυτά υπήρξε το γεγονός ότι καθυστερήσαμε να πεισθούμε κι εμείς οι ίδιοι ότι το πρόβλημα-κλειδί ήταν και είναι η Εθνική Ανεξαρτησία. Αυτό το γνωρίζει ο Λαός, γιατί το ζει πάνω στο πετσί του, όμως ΟΛΟΙ οι άλλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, γι’ αυτό και μόνο ο Λαός μας αντιμετωπίζει διαφορετικά. Φαίνεται όμως δυστυχώς, ότι όπως είπα και προηγουμένως, πολλοί από μας δεν έχουν ακόμα πεισθεί κι αυτός είναι ο λόγος που εμπόδισε ως τώρα την μαζικοποίησή  μας, μιας και άλλα ακούν οι πολλοί για μας και άλλα βλέπουν.

Ευτυχώς εδώ και λίγο καιρό μερικές Σπίθες άρχισαν να ανακαλύπτουν ότι ο αληθινός μας ρόλος, δηλαδή η διαφώτιση του Λαού, επιτυγχάνεται μέσα από τη δράση, που στοχεύει στην ενότητα του Λαού. Ενωτικές πρωτοβουλίες γύρω από προβλήματα κοινωνικής, πολιτικής και εθνικής αλληλεγγύης μας οδηγούν κατ’ ευθείαν μέσα στην καρδιά του Λαού. Φτάνει να γνωρίζουμε καλά πού πατάμε, δηλαδή την ιδεολογία και το πρόγραμμά μας και ποιοι είναι οι άμεσοι και οι τελικοί μας στόχοι. Έτσι θα φανεί καθαρά ότι δίχως την κατάκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και την άρνηση του συστήματος εξουσίας που μας έχει επιβληθεί, δεν υπάρχει λύση! Τη λύση αυτή θα την φέρει μονάχα ο ενωμένος Λαός, οργανωμένος μέσα σε ένα Εθνικό Παλλαϊκό Μέτωπο. Γεγονός που απαιτεί από μας σκληρή και επίμονη προσπάθεια και ψυχική προετοιμασία για μακροχρόνιο αγώνα, δεδομένου ότι ο Λάος μας βρίσκεται σήμερα από κάθε άποψη στην χειρότερη θέση από κάθε άλλη φορά. Πολυδιασπασμένος, αποπροσανατολισμένος, διαβρωμένος, καχύποπτος. Το μόνο κοινό σημείο που τον ενώνει είναι η γνώση ότι είναι εξαρτημένος και το ότι έχει αρχίσει να ξυπνά και να καταλαβαίνει τους υπεύθυνους για τη σημερινή του κατάντια.

Στο μεταξύ θέλω να πιστεύω ότι η κεντρική ομάδα πρωτοβουλίας που συνήθως αποκαλείται «ηγεσία» δεν παρεξέκλινε σε καμμιά περίπτωση του δρόμου που είχαμε εξ αρχής χαράξει και που είναι διατυπωμένος στον Δεκάλογο. Και είναι απαράδεκτο να υπάρχουν φίλοι που να δίνουν σημασία περισσότερο στις κάθε είδους φήμες απ’ όσο στην καθαρότητα και τον σεβασμό που εμείς δείχναμε με κάθε τρόπο στις ιδέες με τις πρωτοβουλίες μας.

Από την άλλη πλευρά το γεγονός ότι είμαστε διαρκώς στόχος διαφόρων υπηρεσιών, ομάδων ή ακόμα και προσώπων, κατά την άποψή μου δεν δικαιολογεί ορισμένες ακραίες ενέργειες, ανεξάρτητα αν τελικά μας βοήθησαν να ξεκαθαρίσουμε τις τάξεις μας και να κερδίσουμε σε ομοιογένεια και σύμπνοια.

Από την άποψη αυτή (και σ’ αυτό οφείλουμε να συγχαρούμε τα μέλη της Επιτροπής Υποστήριξης Αγώνα) το Συνέδριό μας γίνεται κάτω από τις καλλίτερες συνθήκες αν σκεφτούμε ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα και η δίψα όλων μας να καταλήξει με την ανάδειξη της οριστικής φυσιογνωμίας της Σπίθας, άξιας να αντιμετωπίσει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της εθνικής μας ζωής.

Όπως τόνισα επανειλημμένα, θεωρώ ότι το θεμέλιο για να πάμε μπροστά είναι η ποιότητα των μελών μας, το ήθος, η πίστη και η επιθυμία  για μόρφωση και προσφορά βάζοντας σαν minimum στόχο την άμεση δημιουργία 1.000 οργανώσεων. Με τον τρόπο αυτό και παράλληλα με την ανάλογη διευθέτηση των μεθόδων συντονισμού και συνεργασίας, πετυχαίνουμε τον πρώτο κυρίαρχο στόχο μας. Δηλαδή το να γίνουμε η ζωντανή γέφυρα που θα φέρει κοντά την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων με στόχο να τους καταστήσει  ικανούς και μάχιμους με όπλα την διαφώτιση, την οργάνωση κοινών δράσεων και τη δημιουργία κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αντίστασης και αλληλεγγύης.

Έτσι χτίζοντας το Μέτωπο αυτό απ’ τα κάτω, θα καταλήξουμε κάποτε στη δημιουργία του Μεγάλου Παλλαϊκού Μετώπου, του μοναδικού δηλαδή όπλου που διαθέτει ο Λαός μας για να γίνει Ανεξάρτητος, Ελεύθερος και Κυρίαρχος. Έχοντας αναλύσει την σημερινή κατάσταση της Ελληνικής κοινωνίας καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η βασική αντίθεση που μας χαρακτηρίζει έχει κυρίως εθνικό χαρακτήρα. Βάζοντας ως πρώτο μας στόχο την διάλυση του Συστήματος Εξουσίας θεωρούσαμε την ταξική πάλη ως ένα μεγάλο και σημαντικό τμήμα του Εθνικού Παλλαϊκού αγώνα με Μέτωπο την ξένη εξάρτηση και τα ντόπια όργανά της  (Μεγάλο κεφάλαιο Πουλημένοι Πολιτικοί), που αποτελούν το Σύστημα Εξουσίας δηλαδή τον βασικό μας στόχο. Έτσι αν θέσουμε μια κόκκινη γραμμή στο Σύστημα εξουσίας, από κει και πέρα όλοι οι υπόλοιποι Έλληνας που στοχεύουν στην Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Πρόοδο και την Ακεραιότητα της χώρας είναι εξ αντικειμένου συνενωμένοι έχοντας κοινά συμφέροντα και κοινούς στόχους.

Το ζωντανό μαζικό κίνημα ενός λαού συγκρίνεται με το κυκλοφοριακό και το νευρικό σύστημα του οργανισμού μας. Όπως είπα και πριν, ο κατήφορος που μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση, ξεκίνησε με την καταστροφή του προοδευτικού μαζικού μας κινήματος, πολιτική που άρχισε να εφαρμόζεται συστηματικά από την δεκαετία του 1980. Επομένως η αρχή της αναγέννησης της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να ξεκινήσει με τη δημιουργία του μαζικού μας κινήματος σε όλες τις μορφές του και αυτό θα πρέπει να είναι το βασικό καθήκον της κάθε Σπίθας.

Επιτροπές κοινωνικής αλληλεγγύης και πολιτικής άμυνας, ενώσεις, σύλλογοι, συγκροτήματα, επίκαιρες πρωτοβουλίες και κάθε μορφής δραστηριότητες σε όλα τα επίπεδα και χώρους, θα μας αναδείξουν σε ζωντανό κύτταρο και θα μας βοηθήσουν να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του Λαού μας.

Είναι ευνόητο ότι για μας δεν υπάρχουν κομματικοί διαχωρισμοί στις επιλογές μας. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προβάλλουμε με κάθε μέσον τη δική μας ιδεολογία. Προσπαθώντας να πείσουμε τον Λαό ότι οι στόχοι μας είναι αυτοί που θα μας οδηγήσουν στην Πατριωτική Αναγέννηση, το τελευταίο στάδιο των προσπαθειών μας.

Όσο για τα τοπικά μέτωπα πολιτικού χαρακτήρα, αποτελούν για μας τον κύριο τρόπο συνεργασίας με τα υπόλοιπα κόμματα, εφ’ όσον έχουμε αποκλείσει τις συνεργασίες-μέτωπα κορυφής.

Μέσα στα πλαίσια αυτά θα πρέπει να γίνονται οι επαφές μας με άλλα κόμματα, με την επιδίωξη να αφήσουν ελεύθερους τους οπαδούς τους να συνεργαστούν μαζί μας σε επίπεδο βάσης. Επομένως εάν ακούγεται ότι γίνονται επαφές, ας πούμε «κορυφής», έχουν αυτόν μονάχα τον χαρακτήρα. Δεν χρειάζεται ασφαλώς να πω ότι για μας προϋπόθεση για κάθε είδους συνεργασία είναι η συμφωνία πάνω σε έναν αριθμό βασικών θεμάτων, που εκφράζουν 100% τις προγραμματικές μας αρχές. Για τον λόγο αυτόν θα πρέπει να καλλιεργείται συστηματικά ανάμεσά μας κι από κει μέσα στον Λαό, ότι ο δρόμος που επιλέξαμε είναι αυτός που θα μας βγάλει από την κρίση βάζοντας τα θεμέλια για την Νέα Ελλάδα της Ανεξαρτησίας και της Άμεσης Δημοκρατίας, της Παλλαϊκής Εξουσίας.

Τα μέλη μας οφείλουν να αναδειχθούν στον τομέα στον οποίο απασχολούνται κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της κοινωνίας με το παράδειγμα, τις γνώσεις και την δράση τους βάζοντας σαν πρώτο στόχο την κατάκτηση σημαντικών θέσεων μέσα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό αποτελεί για το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών το πρώτο σοβαρό βήμα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας του Πανεθνικού Παλλαϊκού Μετώπου.

Η πεποίθηση και η πίστη μας στην υπεροχή των ιδεών μας δεν είναι δείγμα αλαζονείας αλλά αποτέλεσμα στο οποίο καταλήξαμε μετά από ανάλυση της πολιτικής μας ζωής κατά τις τελευταίες δεκαετίες, που μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι κανένα κόμμα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, δεν μπόρεσε να σταθεί αντάξιο των ιστορικών συνθηκών και των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Επομένως έχουν όλα μεγαλύτερο ή μικρότερο μερίδιο για τη σημερινή δραματική κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε ο λαός μας. Έχουν μάλιστα όλα ένα κοινό σημείο: ότι έθεταν και θέτουν ακόμα το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό. Και γι’ αυτό κι εμείς αρνηθήκαμε να κάνουμε κόμμα, παραμένουμε έξω από το Σύστημα, αποκλείουμε τις συμφωνίες Κορυφής και έχουμε εμπιστοσύνη μόνο στην ενότητα του Λαού.

Γι’ αυτό και θέτουμε ως προϋπόθεση για εκλογική συνεργασία το να εξασφαλίζει η συνεργασία αυτή την πανεθνική, παλλαϊκή ενότητα πάνω και έξω από κόμματα, με στόχο την κατάκτηση της συνταγματικής εκλογικής πλειοψηφίας που θα μας εξασφαλίζει την εφαρμογή του προγράμματός μας, δηλαδή της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Πατριωτικής Αναγέννησης.

Στην περίπτωση που αντιληφθούμε ότι ο στόχος αυτός δεν μπορεί να επιτευχθεί, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε μόνοι τον αγώνα που ξεκινήσαμε, βέβαιοι ότι το όποιοι εκλογικό αποτέλεσμα προκύψει με τη συμμετοχή των κομμάτων που ανήκουν ή δέχονται να ανήκουν στο Σύστημα, θα μας οδηγήσει σε νέα, ίσως χειρότερα αδιέξοδα.

Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι εμείς οι Σπιθίτες θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γιατί όλα όσα επισημάναμε από την ίδρυσή μας έως σήμερα, βγήκαν αληθινά. Που σημαίνει ότι αν είχαμε τη δύναμη να εφαρμόσουμε τις προτάσεις μας, όχι μόνο δεν θα φτάναμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα αλλά θα είχαμε ήδη ξεκινήσει τα πρώτα βήματα προς τα εμπρός. Δηλαδή προς την έξοδο από την κρίση και  το ξεκίνημα της ανοικοδόμησης της χώρας. Ήδη με μεγάλη καθυστέρηση αρχίζουν να εγκολπώνονται τις ιδέες μας χωρίς να το ομολογούν. Ως και ο κ. Καρατζαφέρης ακούστηκε να λέει ότι το σύνθημα «Ανήκομεν εις την Δύσιν» αποτελεί λάθος και θα πρέπει να στραφούμε προς άλλες κατευθύνσεις ονοματίζοντας μάλιστα την Ρωσία και την Κίνα..

Θυμάστε πριν πόσον καιρό καταγγείλαμε την πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου ως προς το Ισραήλ. Επί τέλους ο ΣΥΡΙΖΑ το έφερε στην Βουλή με μεγάλη καθυστέρηση. Στο Βελλίδειο αναφέρθηκα στις τουρκικές γέφυρες στον Έβρο. Γνωρίζετε άρα γε ότι μετά από αυτή την καταγγελία ο στρατός έσπευσε να δημιουργήσει τάφρο στην ελληνική πλευρά;  Για να μην αναφερθώ στο Μνημόνιο, στην Πολιτική «Σοκ και Δέος», στην Άμεση Δημοκρατία και στον ρόλο του ΔΝΤ στην Ευρώπη και κυρίως στον ρόλο του Γιώργου Παπανδρέου και της ομάδας του, που θα έπρεπε να περάσει ένας χρόνος  μετά τις δικές μας καταγγελίες, για να γίνει γνωστός ακόμα και στους πιο φανατικούς του οπαδούς.

Με δυο λόγια η ΣΠΙΘΑ υπέδειξε έγκαιρα τη λύση και είναι κρίμα που εμείς οι ίδιοι δεν το προβάλλουμε όσο θα έπρεπε. Κατά τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να είστε βέβαιοι ότι ο Δεκάλογος αποτελεί τη βάση για να προχωρήσουμε προς το μέλλον, με τη βεβαιότητα ότι στηρίζεστε επάνω στην ορθή ανάλυση της διεθνούς και της Ελληνικής πραγματικότητας και για τον λόγο αυτόν η πιστή εφαρμογή του θα μας οδηγήσει στην  πλήρη εθνική απελευθέρωση με συνέπεια τη σωτηρία του Λαού και του Έθνους. Όταν οι Έλληνες θα έχουν τα χέρια λυμένα, τότε θα αποδείξουν για ακόμα μια φορά ότι όχι μόνο μπορούν να ζήσουν και να ευτυχήσουν αυτοδύναμοι αλλά και να προσφέρουν ξανά Πολιτισμό.

Εδώ σταματώ. Η σημερινή μέρα έχει για όλους -μα προ παντός για μένα- ξεχωριστή σημασία. Σήμερα κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας καινούριος. Σε λίγο θα ψηφίσετε τη νέα σας «ηγεσία», το Πολιτικό Συμβούλιο, που θα το αποτελέσουν Σπιθιστές και Σπιθίστριες που βγαίνουν μέσα από τα σπλάχνα του Κινήματος. Όπως όλοι σας δημιουργήθηκαν ολοκληρωτικά μέσα στις γραμμές μας, στις ιδέες μας, στους αγώνες μας, στις καλές και στις κακές στιγμές μας, συμβάλλοντας στην παρουσία και την ανάπτυξή μας μέσα στην ελληνική κοινωνία σε καιρούς δύσκολους, κρίσιμους, ιστορικούς. Στην χώρα μας αυτή τη στιγμή μια εποχή πεθαίνει και μια νέα σελίδα ανοίγει δειλά-δειλά για το μέλλον του Λαού μας. Δεν έχει πια τόση σημασία τι σκεφτόμασταν πριν, τι πιστεύαμε και πού ανήκαμε, γιατί σήμερα η ξεπερασμένη πια εποχή πνίγεται στις αντιθέσεις της, ξεψυχά σαν ένα γέρικο θηρίο που σπαράζει και γι’ αυτό οι μέρες είναι πονηρές, γιατί κανείς δεν ξέρει από πού και πώς θα προκύψει το κακό, μιας και κανένας από τους υπεύθυνους δεν παραδέχεται τα λάθη του και είναι έτοιμος ακόμα και να σκοτώσει όποιον τολμήσει να του τα πει κατάμουτρα…

Σε τέτοιες περιπτώσεις που οι υπεύθυνοι αλληλοσπαράσσονται, είναι νομίζω φρόνιμο να τους αφήσουμε να φαγωθούν μεταξύ τους έως ότου καθαρίσει ο τόπος. Και αυτό θα πρέπει να κάνουμε εμείς. Να μην εμπλακούμε στους καυγάδες τους. να μην τους δίνουμε άλλοθι. Αλλά μόνο όσο μπορούμε να λέμε στον Λαό την αλήθεια.

Τι να πει κανείς όταν όλα είναι πια τόσο φανερά. Ο ρόλος του α ή του β. Ήταν λάθος; Ήταν ευήθεια; Ήταν προδοσία; Πόσο μάλλον που οι ρόλοι είναι μεταξύ τους μπερδεμένοι. Γιατί εκείνο που τους ένωνε ήταν η Μεγάλη τους Απουσία τον καιρό της Χούντας, όταν ο λαός τους είχε τόσο ανάγκη και τον άφησαν ορφανό και μόνο στα νύχια των δικτατόρων. Για να επανέλθουν δριμύτεροι, φορτωμένοι τούτη τη φορά με τα Μεγάλα Ψέματα. Τις κολακείες, τις υποσχέσεις, τα ψεύτικα οράματα, έως ότου κατάφεραν να χαζέψουν τους Έλληνες και στη συνέχεια να τους συμπαρασύρουν για να μπουν στο νόημα. Στο ψέμα. Στην κομπίνα. Στον κατήφορο που οδηγούσε στον εθνικό μας όλεθρο. Να τους κάνουν τελικά όμοιούς τους. Άλλα να σκέφτονται. Άλλα να λένε και άλλα να κάνουνε. Με ένα σκοπό που συνοψίζεται στα εξής: «Φρόντιζε μόνο τον εαυτό σου, το κόμμα σου, τον ηγέτη σου και ξέχνα την Ελλάδα και όποιους ανόητους την πιστεύουν. Κάνε τώρα τη ζωή του εσύ. Την μπάζα σου. Την διασκέδασή σου. Και άσε τις μελλοντικές γενιές να πληρώσουν τις δικές σου ηδονές». Ηδονές εξουσίας, ηδονές πλούτου, ηδονές λάμψης, ηδονές λαϊκής λατρείας. Γιατί, ναι. Ο έξυπνος Λαός μας τους λάτρεψε. Όλους. Επομένως δεν πειράζει αν θυμίζουμε σε μερικούς ότι όλα τελικά πληρώνονται σ’ αυτόν τον παράξενο τόπο.

Κι έλαχε σε μας τώρα να σκεφτούμε πως υπάρχει και η Πατρίδα και πως οφείλουμε να τη σώσουμε. Με ποιον τρόπο; Δεν υπάρχει άλλος εκτός από την ενημέρωση, τη διαφώτιση και την κινητοποίηση του Λαού. Όμως το πιο σπουδαίο για μας είναι να τον απολυτρώσουμε από τις αυταπάτες, τα ψέματα, τις στρεβλώσεις. Δηλαδή όλα αυτά που συνιστούν τον κακό εαυτό του. Κι εδώ χρειάζεται μεγάλη δουλειά. Υπομονή. Επιμονή και συγκεκριμένες μορφές δράσης. Και κυρίως το προσωπικό μας παράδειγμα. Γιατί τόσο ο δρόμος που χαράζουμε όσο και τα ιδανικά που πιστεύουμε, απαιτούν την ενεργητική συμμετοχή ανθρώπων ενημερωμένων και αποφασισμένων. Κάτι που προς το παρόν δεν υπάρχει. Γιατί δυστυχώς ξυπνήσαμε πολύ αργά και το ψέμα και η διαστρέβλωση έγιναν μπετόν αρμέ. Πριν από την Γαλλική και την Οκτωβριανή επανάσταση, πριν από το 1821, υπήρξαν πολλά χρόνια ιδεολογικής προπαρασκευής. Εκείνοι οι δικοί μας είπαν μια λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Εμείς λέμε «ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ». Αυτό είναι το όραμά μας, αυτό είναι το Χρέος μας. Αυτός είναι ο υπέρτατος σκοπός που σας καλώ να κατακτήσετε. Και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνετε. Σ’ αυτό το δρόμο θα μάχομαι πάντα στο πλευρό σας.

Η ΣΠΙΘΑ που είχε την τιμή να ανάψει τη φωτιά της Αντίστασης, θα πρέπει να συνεχίσει το δρόμο που χάραξε, όσες θυσίες κι αν χρειαστούν έως ότου διώξουμε και τον τελευταίο ξένο επιβήτορα και στερεώσουμε μια για πάντα την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Παλλαϊκή Εξουσία που θα μας επιτρέψουν να προχωρήσουμε αδέσμευτα προς την οικοδόμηση της Πατριωτικής Αναγέννησης.

            Σας ευχαριστώ.