Το κεράκι της ανεργίας

Έσβησα το κεράκι. Βούτηξα το δάκτυλο στην τούρτα. Τη γεύτηκα με απόλαυση. Μου ευχήθηκα.

Σηκώθηκα και χόρεψα γύρω από τις πράξεις, τα αποτελέσματα και τις σκέψεις μου.

Ιεροτελεστία ολόκληρη. Έπρεπε να ξορκίσω το κακό. Ένας ολόκληρος χρόνος ανεργίας έκλεισε. Να μην το γιορτάσω όπως του αξίζει;
Κουράστηκα απ’ το χορό. Σωριάστηκα στον καναπέ. Μου ευχήθηκα ξανά βαριεστημένα. Άντε και του χρόνου, με μια καλή απασχόληση, μαζί με την ανάπτυξη που θα έρθει χαράματα την 1/1 /13. Ε, καλά.. ας έρθει και το μεσημεράκι, εκεί θα τα χαλάσουμε.

Γιόρτασα μόνη μου. Δεν κάλεσα κανέναν. 

Οι οικείοι μου, συγγενείς και φίλοι με αγχώνουν, με μπερδεύουν. Όλοι κάτι βλέπουν που δεν μπορώ να το δω εγώ. Και να πω ότι δεν διόρθωσα τη μυωπία μου!
Τι ψάχνεις με ρωτούν. Τι να ψάχνω!.. Ψύλλους στ’ άχυρα.

Ανήκω στη γενιά των 40 και κάτι, ζω στα Χανιά της Ελλάδας του I και II και δε συμμαζεύεται  μνημονίου. Τι άλλο; Ψάχνω τον κώνωπα, γιατί χωρίς αυτόν δεν καταπίνεται η κάμηλος!

Κουράστηκα ένα χρόνο τώρα να παραθέτω τους παράγοντες, για τους οποίους η επιτυχία μου ακόμα δεν είναι εφικτή.

Αισθάνομαι άσχημα. Οι ενοχές ξαναφουντώνουν, οι εφιάλτες ξαναγυρίζουν. Ένας ολόκληρος χρόνος κι ούτε ένας απ’ όσους έδωσα το βιογραφικό μου δεν με θυμήθηκε.

Έριξα στο γυαλί φαρμάκι. Μη φανταστείτε , τσικουδιά ήταν.  Ήταν.. διότι την εξαφάνισα στο λεπτό. Ακούμπησα το άδειο ποτηράκι με δύναμη στο τραπέζι. Σα να ήθελα να το σπάσω. Έτσι γίνεται εδώ στην Κρήτη. Δεν ξέρω γιατί. Είναι σα να θέλεις να χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του.

Το απαιτούσε η περίσταση. Γιορτάζω άλλωστε είπαμε. Και αντίρρηση δεν θέλω.

Σε λίγο θα έρθει η άνοιξη, ελπίζω.. Είπαμε  τίποτα δεν είναι βέβαιο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ 
http://www.pheme.gr/article.aspx?id=3048