Οι επεκτάσεις του Ελληνισμού

Ν. Λυγερός
Ο Ελληνισμός είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που συνεχίζει να προσφέρει όχι μόνο στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα. Ο Ελληνισμός είναι μια προσφορά και γι’ αυτό το λόγο λειτουργεί και ως παράδειγμα. Δεν είναι μόνο εγκλωβισμένος στο παρελθόν και δεν περιορίζεται μόνο στον Αρχιμήδη, τον Αριστοτέλη και τον Σωκράτη. Υπάρχουν και πιο πρόσφατοι ο Καραθεοδωρή και ο Παπανικολάου και δίχως αυτούς θα έλειπε κάτι από την Ανθρωπότητα. Ο περιορισμός του Ελληνισμού στον ελλαδικό χώρο είναι ένας εκφυλισμός. Η σκέψη μας, το ελληνικό πνεύμα, ξεπερνά τα όρια και τα σύνορα της πατρίδας μας, έχουν αξία και πιο πέρα. Γι’ αυτό το λόγο έχουμε και τόσους υπέρμαχους του Ελληνισμού στο εξωτερικό. Πρέπει όμως κι ο κάθε Έλληνας που ζει στην Ελλάδα να νιώθει τον Ελληνισμό μέσα του και να μην πιστεύει ότι είναι απλώς μια αφηρημένη έννοια που δεν τον βοηθά στην καθημερινότητά του. Πρέπει πρώτα να αντιληφθεί ότι η καθημερινότητα δεν είναι όλη η ζωή. Πρέπει να ζήσει με τον χρόνο για να τον αγγίξει η διαχρονικότητα του Ελληνισμού. Δεύτερον, μέσω του Ελληνισμού μπορεί να καταπολεμήσει τον ραγιαδισμό που θεωρεί ότι είναι επικίνδυνος. Καθώς ο Ελληνισμός λειτουργεί και ως αντεπίθεση ενάντια στη βαρβαρότητα, μπορεί να ενισχύσει την αντίσταση και δίνει νόημα στην αντίσταση. Επιπλέον, ξέρει να διαχειριστεί και την στρατηγική, όπως το απέδειξε στη διάρκεια του Βυζαντίου αλλά και στην ελληνική Επανάσταση. Δίχως Ελληνισμό η πατρίδα μας δεν θα είχε αντέξει την Τουρκοκρατία. Δίχως τον Ελληνισμό δεν θα είχαμε ξεπεράσει τις γενοκτονίες, διότι γνωρίζουμε από παλιά ότι δεν γεννηθήκαμε θύματα και δίνουμε μεγάλη αξία στη δικαιοσύνη. Κρατήσαμε τη θρησκεία μας και η θρησκεία μας μάς κράτησε στις πιο δύσκολες στιγμές. Πιστεύουμε στον Χριστό, όχι γιατί μας το είπαν, αλλά γιατί από την αρχή αναγνωρίσαμε την αξία του. Δεν είμαστε τυχαία Χριστιανοί. Δεν έχουμε τυχαία τόσους Αγίους. Και οι Δάσκαλοι του Γένους δεν βρέθηκαν τυχαία. Όλα είναι θέμα ανάγκης. Ήταν απαραίτητοι όλοι τους, για να είμαστε ακόμα εδώ ως Έλληνες Χριστιανοί, ενώ για αιώνες μας καταπατούσαν για αυτά τα δύο χαρακτηριστικά μας. Δεν είμαστε μόνο Έλληνες, είμαστε οι επεκτάσεις του Ελληνισμού. Γι’ αυτό αγαπάμε το έργο και μισούμε τη δουλεία. Δεν πιστεύουμε στους θεσμούς, διότι υπάρχουν λόγω αρχών, πιστεύουμε μόνο στους ανθρώπους λόγω της αξίας τους. Δεν γονατίζουμε, ούτε σκύβουμε το κεφάλι μας. Δεν είναι λόγω έλλειψης σεβασμού. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Είμαστε άνθρωποι και σεβόμαστε τους ανθρώπους ως ανθρώπους, τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην έννοια της δημοκρατίας, είναι γι’ αυτό και μόνο το λόγο. Αν αγαπάμε τους δικούς μας, είναι γιατί είμαστε ελάχιστοι και όχι λίγοι, γι’ αυτό κι έχουμε τόσο σπάνιους ανθρώπους στο πλαίσιο του Ελληνισμού. Είμαστε Έλληνες λόγω αξίας, γι’ αυτό έχουμε ήρωες.