Μπορούμε να υποχρεώσουμε την πολυεθνική Κόκα Κόλα σε αναδίπλωση;

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

Αισιοδοξία νίκης: Ο αγώνας των εργαζομένων στην Κόκα Κόλα της Θεσσαλονίκης έχει συμπληρώσει αισίως έναν μήνα. Οι απεργοί αντέχουν και φαίνεται πως διαθέτουν αποθέματα δυνάμεων.

Το ηθικό  τους εξακολουθεί να είναι ακμαίο: έχει τονωθεί, μάλιστα, μετά από κάποιες  «επιτυχίες» - π.χ. «επιτυχία» μπορεί να θεωρηθεί για αυτούς η θετική έκβαση της τριμερούς με το υπουργείο  εργασίας και τους εκπροσώπους της  πολυεθνικής εταιρίας.

Η πρόταση  του υφυπουργού εργασίας Βασίλης Κεγκέρογλου να «παγώσουν» οι απολύσεις και να αρχίσουν οι διαβουλεύσεις των δύο πλευρών «πάγωσε» στην κυριολεξία την πολυμελή εκπροσώπηση της Κόκα Κόλα στα γραφεία του υπουργείου. Ήδη το Σωματείο των Εργαζομένων κινήθηκε προς αυτήν την κατεύθυνση προσφεύγοντας στο Σ.Ε.Π.Ε.

Μέτωπο: Ο αγώνας των απεργών έχει τη στήριξη όλων των παρατάξεων του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην τριμερή στο υπουργείο ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ) Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης διαμήνυσε ότι το Κέντρο θα στηρίξει το μποϋκοτάζ των προϊόντων της Κόκα Κόλα («Θα αρχίσω πρώτα από το σπίτι μου, από το παιδί μου») – ακριβώς μετά από 24 ώρες αναρτήθηκε στο κτίριο του Ε.Κ.Θ.  ένα πανό γιγαντιαίων διαστάσεων (110 τ.μ.) που καλεί τους Θεσσαλονικείς σε μποϋκοτάζ των προϊόντων της πολυεθνικής εταιρίας.

Είναι μια  από τις σπάνιες φορές που  οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του  ΕΚΘ εκφράζονται ενιαία με τόσο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο: ο αγώνας για την επαναλειτουργία του  εργοστασίου της Θεσσαλονίκης παίρνει  πλέον χαρακτηριστικά ολοκληρωτικής  σύγκρουσης ανάμεσα στους εργαζόμενους και την πολυεθνική, ανάμεσα στις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας  και στα κέρδη των μετόχων  της Κόκα Κόλα.

Πανό συμπαράστασης  αναρτήθηκαν και στο δήμο της  Θέρμης με πρωτοβουλία κατοίκων: σταδιακά αρχίζουν να εμφανίζονται και σε μπαλκόνια πολυκατοικιών της Θεσσαλονίκης με αίτημα την επαναλειτουργία του εργοστασίου – τα κοινωνικά μέσα αναπαράγουν διαρκώς παρόμοιες εικόνες κοινοποιώντας μια πραγματικότητα που αποσιωπάται συστηματικά από τα εμπορικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και συγκεκριμένους ιστότοπους στο Διαδίκτυο.

Κάποιος φαίνεται επέβαλλε σιγή… ασυρμάτου, ενώ από την άλλη διάφοροι τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί έχουν «ξελαρυγγιαστεί» να ανακοινώνουν, κάθε μέρα, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο την φοβερή είδηση… ότι η Κόκα Κόλα πριν κλείσει το εργοστάσιο «έβαψε» τέσσερα σχολεία της Θεσσαλονίκης.

Ακόμη και  ο έγκριτος και φερέγγυος δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας ασχολήθηκε δημοσίως με το κοινωνικό προφίλ της Κόκα Κόλα!

Η απεργιακή  κινητοποίηση παίρνει τα χαρακτηριστικά σφοδρότατης επικοινωνιακής σύγκρουσης για την εύνοια των καταναλωτών: η επικοινωνιακή ισχύς της  πολυεθνικής έχει πληγεί πρωτίστως  από την ύποπτη σιγή του συστήματος πληροφόρησης – η τακτική των  απεργών για άμεση ενημέρωση ( μέσω αφισών, φυλλαδίων, πανό, ανακοινώσεων, επισκέψεων σε εργοστάσια) του καταναλωτικού κοινού αποκάλυψε την ένοχη σιωπή των μέσων ενημέρωσης.

Πρόταση: Οι απεργοί δίνουν το δικό τους αγώνα με τα δικά τους αιτήματα: τίθεται ένα ερώτημα προς την ευρύτερη κοινωνία και αυτό αφορά τη στάση μας απέναντι στην πολυεθνική Κόκα Κόλα και την πολιτική της – μπορούμε να απαιτήσουμε «κοινωνικό συμβιβασμό» από την Κόκα Κόλα;

Νομίζω ότι  μπορούμε: η Κόκα Κόλα είναι «ευάλωτη»  στην κοινωνική πίεση ( το μποϋκοτάζ  είναι μια καθημερινή ειρηνική άσκηση πίεσης προς την εταιρία) εξαρτάται  από τις στάσεις και διαθέσεις  του καταναλωτικού κοινού – το μποϋκοτάζ των προϊόντων της, από τη μια άκρη της Ελλάδας  στην άλλη, θα αφορά σε αυτή τη φάση την επαναλειτουργία του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης (υπηρεσίες, γραφεία, παραγωγή, πωλήσεις, διανομές, αποθήκη), αλλά ως ευρύτερο στόχο του οφείλει να έχει τον εξαναγκασμό της Κόκα Κόλα σε «κοινωνικό συμβιβασμό».

Αυτού του  είδους ο «κοινωνικός παρεμβατισμός» μπορεί να διατυπώσει ευρύτερα αιτήματα πέρα από τα «στενά» συνδικαλιστικά των απεργών: να συνδέσει το εύρος της κατανάλωσης και των κερδών με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας – κατά το motto «τόσο καταναλώνω, τόσες θέσεις εργασίας μου αναλογούν και απαιτώ».

Η ενεργή κοινωνία υποκαθιστά με αυτόν τον τρόπο  το ισχνό κράτος σε μια νέα πολιτική παρεμβατισμού: η περίπτωση της Κόκα Κόλα ευνοεί διότι πρόκειται για μια εταιρία με υψηλή κερδοφορία, ανύπαρκτο ανταγωνισμό στην αγορά, ελάχιστα κόστη παραγωγής – από την άλλη μια εταιρία παρομοίου βεληνεκούς έχει την ηθική υποχρέωση να συμβάλλει στην ενίσχυση της εθνικής και τοπικής οικονομίας.

Ακριβώς, όμως, επειδή κάτι τέτοιο ευρίσκεται εκτός  των σχεδιασμών και των προθέσεών  της πολυεθνικής έχει εξαιρετική σημασία η πολιτική του «κοινωνικού παρεμβατισμού»: στην προκειμένη περίπτωση αυτή η πολιτική συμπίπτει με τα αιτήματα των απεργών για επαναλειτουργία του εργοστασίου – η Κόκα Κόλα θα πρέπει να «πεισθεί» εμπράκτως με το μποϋκοτάζ, ότι δε μπορεί να υπολογίζει σε κέρδη χωρίς την ανάλογη ανταπόδοση προς την κοινωνία απ΄ όπου αντλεί τα κέρδη της: από ΕΜΑΣ.

Η Κόκα Κόλα οφείλει να συμβιβαστεί  με αυτή την ιδέα, η Κόκα Κόλα θα πρέπει να πιεσθεί για να συμβιβαστεί  με αυτή την ιδέα, η Κόκα Κόλα θα συμβιβαστεί  με αυτή την ιδέα… γιατί της  είναι απαραίτητη κάθε γουλιά μας.

Ούτε γουλιά Κόκα Κόλα… από την Ορεστιάδα  μέχρι το Βασιλίτσι και από την Κακκαβιά μέχρι το Καστελόριζο και τη Γαύδο έως ότου λειτουργήσουν τα εργοστάσια της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας ( για να μην ξεχνάμε και την Πάτρα που έπεσε αμαχητί…). Την Πάτρα με το ωραιότερο δειλινό του κόσμου, σύμφωνα με τον Πατρινό Παναγιώτη Κανελλόπουλου: «Πιστεύω και σήμερα – κ΄ έχω συλλέξει πια στην ψυχή μου αμέτρητες δύσεις – ότι την ωραιότερη δύση του ηλίου τη χαρίζει στ΄ ανθρώπινα μάτια η Πάτρα. Ωστόσο, η δύση που από παιδί με μάγεψε στην Πάτρα είναι η ωραιότερη του κόσμου, όταν κοιτάζεις τον ορίζοντα στο τμήμα του ακριβώς εκείνου όπου βασιλεύει ο ήλιος».[Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Γεννήθηκα στα χίλια τετρακόσια δύο]

Αλληλεγγύη: Ο Πατρινός πολιτικός και στοχαστής εκτός από αυτή την κρίση για τη δύση της ιδιαίτερης πατρίδας του, διατυπώνει στο βιβλίο του «Γεννήθηκα στα χίλια τετρακόσια δύο», πολλά ωφέλιμα και χρήσιμα για τις κρίσιμες στιγμές που ζούμε. Σε σχέση με τους  απεργούς της Κόκα Κόλα και την έκκλησή τους για συμπαράσταση στον αγώνα τους μέσω του μποϋκοτάζ των προϊόντων της συγκεκριμένης εταιρίας αξίζει προσοχής από όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες το εξής εδάφιο από το συγκεκριμένο βιβλίο του: «Οι άνθρωποι – οι περισσότεροι, ακόμη και οι καλύτεροι – δεν είναι μόνο, στην καθημερινή και ομαλή ζωή τους, έτοιμοι να διαφωνήσουν και να πιαστούν με τον διπλανό τους, αλλά ξεχνούν και στις κρίσιμες ώρες, σ΄ εκείνες που επιβάλλουν αλληλεγγύη κ΄ ενότητα, ότι η σωτηρία τους εξαρτάται από την αδιατάρακτη συνοχή τους και την κοινή προσπάθεια».

Αυτές τις  κρίσιμες στιγμές χρειαζόμαστε αδιατάρακτη συνοχή και κοινή προσπάθεια από τη μία άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη για να κάμψουμε την αδιαλλαξία της κερδοφόρου ελληνικής πολυεθνικής, που με βάση την Ελλάδα επεκτάθηκε σε είκοσι οκτώ χώρες και τώρα μας γυρίζει κυνικά την πλάτη.

Ούτε γουλιά Κόκα Κόλα… μέχρι να λειτουργήσουν  τα εργοστάσια.

Σημείωση: Ενώ είχα ολοκληρώσει το άρθρο έφθασε στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση το ψήφισμα της χθεσινής έκτακτης γενικής συνέλευσης των εργαζομένων στην Κόκα Κόλα της Θεσσαλονίκης με το οποίο συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Παραθέτω ένα απόσπασμα από το «ψήφισμα»: «σήμερα το πρωί και ενώ η Διοίκηση του Σωματείου μας βρισκόταν στο Δικαστικό Μέγαρο της Θεσσαλονίκης για την εκδίκαση της προσφυγής σας εναντίον του Σωματείου, εντελώς αιφνιδιαστικά εμφανίστηκαν στο χώρο του εργοστασίου άγνωστα σε εμάς στην πλειονότητά τους άτομα, τα οποία ισχυρίστηκαν ότι είναι εργαζόμενοι και συνοδεύονταν από μπράβους που δήλωναν «σεκιουρητάδες». Αυτοί εισερχόμενοι ανεμπόδιστα στο χώρο του εργοστασίου προκαλούσαν με απαράδεκτο τρόπο τους συγκεντρωμένους απεργούς με στόχο την πρόκληση επεισοδίων για να το χρησιμοποιήσετε αυτό ύστερα επικοινωνιακά και στα δικαστήρια, όπως ήδη έχετε κάνει στο προηγούμενο δικαστήριο» - ανέφερα σε προηγούμενο άρθρο [Απεργοί και Κόκα Κόλα ερίζουν για τους καταναλωτές] το γεγονός ότι η Κόκα Κόλα 3 Ε είχε επιστρατεύσει στην μεγάλη απεργία του 1987 μπράβους εναντίον των απεργών, δεν θέλω να πιστέψω ότι η ιστορία θα επαναληφθεί … γιατί αυτή τη φορά θα επαναληφθεί ως φάρσα με πρωταγωνιστή τα στελέχη της πολυεθνικής εταιρίας.