Αναστολή χρηματοδότησης της ΧΑ: Αναγκαίο μέτρο με αμφιλεγόμενο τρόπο

Οδυσσέας Βουδούρης*

Η υπερψήφιση της αναστολής της χρηματοδότησης της ΧΑ, με την εκβιαστική μορφή που επέβαλλε η κυβέρνηση, και χωρίς ουσιαστικό διάλογο, ήταν για μένα προσωπικά ένα δύσκολο δίλλημα.

Πιστεύω ακράδαντα εδώ και πάνω από ένα χρόνο ότι η ΧΑ πρέπει να αντιμετωπιστεί για αυτό που είναι, δηλαδή ως μια εγκληματική οργάνωση και όχι για αυτό που δεν είναι, δηλαδή ως ένα κόμμα που δικαιούται να εδρεύει στη Βουλή. Για την πεποίθηση αυτή, που έχω εκφράσει πρώιμα, έχω βρεθεί αντιμέτωπος τόσο με δεξιούς όσο και με αριστερούς συνομιλητές. Με τους μεν πρώτους να εστιάζουν στο σεβασμό που, κατά την άποψή τους, οφείλουμε στους ψηφοφόρους της ΧΑ, τους δε δεύτερους στην αφορμή, που θα αποτελούσουν ενδεχόμενα μέτρα κατά της ΧΑ για την καταστολή αριστερών οργανώσεων. Στους πρώτους απαντώ σταθερά ότι οι ψηφοφόροι της ΧΑ είναι οι πρώτοι υπεύθυνοι της ανόδου του ναζισμού και πως να τους «χαϊδεύουμε τα αυτιά» οδηγεί μόνο στο να τους ενθαρρύνουμε σε μια ανεύθυνη ή εγκληματική στάση. Στους δεύτερους, απαντώ ότι ο φόβος τους, εμμέσως πλην σαφώς, τροφοδοτεί την αποτρόπαια θεωρία των δυο άκρων: οι αριστεροί φοβούνται την καταστολή του «ενός άκρου» διότι αποτελούν το «άλλο άκρο».

Αυτοί οι ενδοιασμοί έχουν πλέον ξεπεραστεί. Κάθε μη-ναζιστής και στοιχειωδώς νοήμων πολίτης βλέπει πλέον την ανάγκη να χτυπηθεί μετωπικά το ναζιστικό φαινόμενο, παράλληλα βέβαια με την αντιμετώπιση των συνθηκών που το ευνοούν. Πρόκειται για απόλυτη προτεραιότητα. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει με οποιαδήποτε τρόπο; Και εδώ χωλαίνουν τα πράγματα.

Πρώτον, διότι η αναστολή της χρηματοδότησης είναι ένα ημίμετρο που καταλήγει σε ένα παράδοξο. Η ΧΑ δεν δικαιούται πλέον χρηματοδότηση, όπως κάθε κόμμα, αλλά δικαιούται να εδρεύει και να ψηφίζει στη Βουλή. Όπως κάθε κόμμα! Δηλαδή τελικά υπάρχουν κόμματα διαφορετικών ταχυτήτων στην Βουλή; Αμείλικτο ερώτημα…
Δεύτερον, διότι με την αναστολή της χρηματοδότησης μόνο με την κατηγορία που βαραίνει τα στελέχη μιας οργάνωσης, χωρίς καν πρωτόδικη καταδίκη, κλονίζεται το τεκμήριο της αθωότητας. Και βέβαια για τη συγκεκριμένη περίπτωση της ΧΑ αυτό φαντάζει σαν αστείο αλλά ως προηγούμενο είναι όντως ανησυχητικό.

Από την άλλη πλευρά, προφανώς πρέπει να γίνουν τα βήματα που θα θέσουν οριστικά την ΧΑ στο περιθώριο. Η σκέψη ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας σκληρής μάχης για να το πετύχουμε, με έκανε να κλείνω τελικά προς την υπερψήφιση της τροπολογίας. Νοιώθω όμως έντονα την ανάγκη να εκφράσω δημόσια τις ανησυχίες μου για την εκμετάλλευση της χθεσινής απόφασης του Κοινοβουλίου από την παρούσα κυβέρνηση ή οποιαδήποτε μελλοντική. Και θεωρώ εντελώς επιτακτική τη δρομολόγηση μιας ολοκληρωμένης συζήτησης στη Βουλή, πέρα βέβαια από τις διεργασίες μέσα στην κοινωνία, για το νομοθετικό πλαίσιο αντιμετώπισης του ναζιστικού φαινομένου.

* Βουλευτής Β’ Αθήνας, μέλος του Συντονιστικού «Κοινωνία Πρώτα»