Γιε μου, πού πας; Μάνα θα μείνεις με την απορία...

Ποιος δεν καταλαβαίνει την αγωνία των παιδιών; Ποιος κάνει ότι δεν βλέπει το θυμό τους;

Παιδιά που ασφυκτιούν σε οικογένειες που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα και τελικά βγάζουν τις βδομάδες και τους μήνες σαν ασθένειες... "Ουφ, πάει κι αυτός ο μήνας, τα κουτσοβολέψαμε..." Παιδιά σε ένα αντιεκπαιδευτικό σύστημα, με καθηγητές σε διαθεσιμότητα, που εξαφανίζονται σαν μαγικές εικόνες. Παιδιά που περιμένουν πότε θα τελειώσει το μάθημα να πάνε... φροντιστήριο! Παιδιά χωρίς όνειρα και μέλλον. Ή μάλλον με μέλλον την ανεργία ή τη μετανάστευση...

Παιδιά που τόλμησαν και μούτζωσαν το σύστημα για όλα αυτά... 

Επομένως τιμωτήθηκαν παραδειγματικά με ξύλο...

...και χημεία στην πράξη!

Κι έτσι ο θυμός γίνεται οργή...

left.gr