Εδώ και τώρα εκλογές...

“ Μπορεί τα σενάρια και τα «τιτιβίσματα» να μιλούν για εκλογές το 2015, παράλληλα με την εκλογή του νέου Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι κάτι που θέλει το «σύστημα» που όλο χρόνο ζητά και τίποτε δε γίνεται ή ακριβέστερα γίνεται, αλλά σε βάρος της κοινωνίας. ”
Του Κώστα Καπνίση

Δεν βλέπει εκλογές το 2016 ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, όπως (ξανα)λέει το ρεπορτάζ του Μεγάρου Μαξίμου. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αυτά τα θέματα είχαν λήξει για τον πρωθυπουργό, τα θεωρούσε ήσσονος σημασίας και δεν θα καθόταν να ασχοληθεί ξανά μαζί τους. Λογικό, από την στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζεται για τα μεγαλεία της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε. για το πρώτο εξάμηνο του 2014. Ουσιαστικά, για όσους γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις, αυτό μοιάζει και με την τελευταία πολιτική «προσφορά» του προέδρου της ΝΔ. Να είναι, έστω και για μια ημέρα πρόεδρος της Ε.Ε.

Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί αναλυτές έχουν πέσει έξω ως προς τις εκτιμήσεις για την ακριβή ημερομηνία διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών. Με το δίκιο τους βέβαια οι άνθρωποι, καθώς από την στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς, μετέβη για πρώτη φορά στο Βερολίνο, προκειμένου να δηλώσει ενώπιον της Άνγκελα Μέρκελ ότι είναι «αμαρτωλός» που δεν στήριζε το Μνημόνιο, αλλά όλως τυχαίως μετά κατάλαβε ότι είναι η «σωτηρία» της χώρας, η κυβέρνησή του ήταν ήδη έκπτωτη στα μάτια όλων όσων την ψήφισαν. Πρόκειται πραγματικά για την ταχύτερη έκπτωση κυβέρνησης που γνώρισε, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον, ο τόπος. Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι ακόμα και μια ημέρα πριν τις εκλογές η ΝΔ έσερνε εν χορδαίς και οργάνοις τα «Ζάππεια» και την επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους - δανειστές.

Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι ο Αντώνης Σαμαράς, κατάφερε να «πείσει» ακόμα και την «υπεύθυνη» ΔΗΜΑΡ, η οποία διαλαλούσε μια προγραμματική συμφωνία, η οποία δεν έγινε ή τουλάχιστον δεν τηρήθηκε ποτέ, αλλά και την περίφημη «απαγκίστρωση» από το Μνημόνιο. Μπροστά στην εξουσία όμως τι αλήθεια είναι ένα μικρό τόσο δα Μνημόνιο; Όπως όμως λέει ο σοφός λαός, «όλα εδώ πληρώνονται». Η ΔΗΜΑΡ, ξαφνικά είδε ότι την αγνοούσαν και δεν της έδιναν «μπάλα να παίξει». Το κόμμα όμως της Αγίου Κωνσταντίνου είδε και κάτι άλλο. Αργά μεν, αλλά το είδε. Θυμήθηκε το παράδειγμα του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, το οποίο εξαερώθηκε. Φρόντισε λοιπόν αφού είχε ψηφίσει τα μνημονιακά μέτρα να βρει έναν λόγο, ο οποίος θα την διέσωζε από την πολιτική εξαέρωση. Όπως δείχνουν όλα όμως, μάλλον δε θα τα καταφέρει γιατί ακόμα και τώρα αρνείται να δει την αλήθεια. Περιττό βέβαια να υπενθυμιστεί ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης, πριν ακόμα φτάσει στις εκλογές. Ίσως και να ξαναμπεί στην κυβέρνηση τώρα που είναι οριακή η κυβερνητική πλειοψηφία. Όλα να τα περιμένει κάποιος από μια «υπεύθυνη» αριστερά.

Την ίδια στιγμή, το «ΠΑΣΟΚ», προσπαθεί κι αυτό να μη διαλυθεί, αλλά πλέον τα όργανα έχουν αρχίσει μέσα στην μικρή «παλαίστρα» της άλλοτε πανίσχυρης Χ. Τρικούπη. Όχι, εκεί δεν συζητούν το πώς δε θα είναι στην κυβέρνηση, αλλά το πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως επικεφαλής. Κατά τα άλλα, η εξουσία θεωρείται δεδομένη και απαιτητή, όπως θα έλεγε και η ορολογία των τραπεζών, μια και είναι επίκαιρη. Το «ΠΑΣΟΚ» προσβάλλει βάναυσα την λογική του κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη είτε ψηφίζει το συγκεκριμένο κόμμα είτε όχι. Ποιο το νόημα όμως από τη στιγμή που το «ΠΑΣΟΚ» είναι μια μικρή ΝΔ και μάλιστα ΠΟΛΑΝική; Απλώς, το «ΠΑΣΟΚ», η ΔΗΜΑΡ, οι «58», οι «75», η «ΕΛΙΑ», η «Κεντροαριστερά» και οτιδήποτε άλλο κι αν σκαρφιστεί το σύστημα είναι μια καθαρή προσπάθεια να μην κερδίσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με αυτοδυναμία τις εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.

Σε αυτά τα πλαίσια, ο Αντώνης Σαμαράς, δεν βλέπει εκλογές τώρα. Έτσι τουλάχιστον λέει δημοσίως, γιατί από το στιγμή που θα ασκήσει και επίσημα έστω και μια ημέρα του νέου έτους που μπαίνει με βήμα ταχύ, την προεδρία της Ε.Ε., τότε όλες οι «προφητείες» θα έχουν εκπληρωθεί. Τότε και μόνο τότε, δηλαδή σύντομα, ο πρωθυπουργός, θα ασχοληθεί με το πολιτικό του μέλλον, το οποίο δύσκολα θα είναι μέσα στην ΝΔ, καθώς και ο ίδιος αμφισβητείται, με τους λεγόμενους «καραμανλικούς» παρά την ψήφο τους στα νομοσχέδια να βρίσκονται ήδη σε «διάταξη μάχης». Το έκαναν μια φορά το λάθος και το κόμμα πήγε σε λάθος χέρια. Δύσκολο να το ξανακάνουν, καθώς «το δις εξαμαρτείν…».

Συμπερασματικά, οι πάντες βλέπουν εκλογές σύντομα. Απλώς δεν το λένε δημοσίως. Ορθώς πράττουν. Οι εκλογές άλλωστε δεν προαναγγέλλονται, έστω κι αν η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο από τον Αύγουστο του 2012. Μπορεί τα σενάρια και τα «τιτιβίσματα» να μιλούν για εκλογές το 2015, παράλληλα με την εκλογή του νέου Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά αυτό είναι κάτι που θέλει το «σύστημα» που όλο χρόνο ζητά και τίποτε δε γίνεται ή ακριβέστερα γίνεται, αλλά σε βάρος της κοινωνίας. Ε, καμιά φορά, σπάει ο ακατανόμαστος το ποδάρι του και δεν γίνεται αυτό που θέλει το «σύστημα», αλλά ο ελληνικός λαός. Να κερδίσει κι αυτός κάτι μια φορά, καθώς μέσα σε τέσσερα χρόνια έχει χάσει τα πάντα.

Άλλωστε, η νέα κυβέρνηση θα έλθει για να χειριστεί μια κατάσταση, η οποία χρειάζεται ανθρώπους που θα υπηρετήσουν τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα. Σε αυτές τις εκλογές το διακύβευμα είναι πλέον τεράστιο. Δύο πράγματα μπαίνουν στο τραπέζι. Ο λαός και η χώρα από την μια πλευρά και από την άλλη τα απομεινάρια της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, η βλαχομπαρόκ «ελίτ» και η πτωχευμένη μιντιοκρατία. Το θέμα είναι καθαρά ταξικό πλέον και ο καθένας θα κάνει την επιλογή του. Απλά και ξεκάθαρα πράγματα…

periodista.gr