Του Κώστα Βαξεβάνη
Στη δεκαετία του 80, η Μάργκαρετ Θάτσερ, είχε παρέμβει προσωπικά για να καταστείλει πληροφορίες και φήμες που ήθελαν έναν από τους υπουργούς της να είναι παιδόφιλος. Η Θάτσερ δήλωσε με βεβαιότητα πως ο υπουργός της ήταν αθώος και δεν είχαν δικαίωμα να τον κατηγορούν αφού ποτέ δεν είχε καταδικαστεί. Η αλήθεια βέβαια ήταν διαφορετική. Όπως αποκάλυψε πρόσφατα η εφημερίδα Observer , 114 φάκελοι με στοιχεία που ενέπλεκαν πολιτικούς σε παιδεραστία εξαφανίστηκαν. Τουλάχιστον 8 από αυτούς αφορούσαν διάσημα πρόσωπα του Γουέστμινστερ και πολιτικούς της Θάτσερ.
Το 1983 οι φάκελοι είχαν παραδοθεί από τον εκλιπόντα βουλευτή Τζέφρι Ντίκενς στο Υπουργείο Εσωτερικών. Βασικός αρνητικός ήρωας σε αυτή την υπόθεση ο άνθρωπος της Θάτσερ, Σίριλ Σμιθ ο οποίος μετά την κάλυψή του από τη Θάτσερ συνέχιζε φυσικά να κακοποιεί παιδιά.
Δεν ξέρω γιατί αυτό το απεχθές έγκλημα της παιδοφιλίας συνδέεται με τον τρόπο που συνδέεται με την εξουσία, την Εκκλησία και τα γούστα ισχυρών αντρών. Ίσως χρειάζονται επιστημονικές εξηγήσεις. Δηλαδή δεν ξέρω αν υπάρχουν ανάμεσα στους επώνυμους πολλοί παιδόφιλοι, ή αν το γεγονός ότι συνήθως εξαιτίας της δύναμής τους μένουν ατιμώρητοι, μεγεθύνει τις υποψίες και το φαινόμενο. Ας αφήσουμε όμως την ανάλυση για τους επιστήμονες και ας πάμε στην πραγματικότητα.
Το δεξί χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Νίκος Γεωργιάδης, εμπλέκεται πέρα από κάθε αμφιβολία σε υπόθεση παιδοφιλίας. Οι Μολδαβικές αρχές τον εντόπισαν και τον ταυτοποίησαν σε ένα τέτοιο κύκλωμα το 2011. Ο Γεωργιάδης ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν απεσταλμένος Διεθνών Οργανισμών στη Μολδαβία, όταν τον συνέλαβε η αστυνομία επικαλέστηκε την διπλωματική του ασυλία και έφυγε από τη χώρα. Όταν στη συνέχεια τα θύματά του κατέφυγαν εναντίον του, ο Γεωργιάδης έστειλε έναν από τους πιο ισχυρούς δικηγόρους της Μολδαβίας στο δικαστήριο να υποστηρίξει όχι πως είναι αθώος, αλλά πως η υπόθεση δεν μπορεί να φτάσει στο δικαστήριο γιατί νομικά είχε κλείσει.
Η Μη Κυβενρητική Οργάνωση La Strada, αναγκάστηκε να δώσει συνέντευξη Τύπου για να γνωστοποιήσει όσα είχαν γίνει με τον Γεωργιάδη. Ο Μολδαβικός Τύπος γέμισε με τη φωτογραφία του και διηγήσεις μικρών αγοριών. Ούτε τότε ο Γεωργιάδης θέλησε να αποδείξει την αθωότητά του ή να μηνύσει αυτούς που τον κατηγορούσαν δημόσια.
Τα επόμενα χρόνια ο Γεωργιάδης εξαφανίστηκε από το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Αποχώρησε μυστηριωδώς ακόμη και από το Ντηρί όπου είχε στελεχικό ρόλο. Ξαφνικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέφερε τον Γεωργιάδη ως στρατηγό του. Οι εφημερίδες γέμισαν με τίτλους που γνωστοποιούσαν πως ο επικεφαλής του επικοινωνιακού επιτελείου του Κυριάκου, Νίκος Γεωργιάδης, του χάρισε την νίκη στην εσωκομματική αντιπαράθεση. Άλλοι τίτλοι διαβεβαίωναν πως αναλαμβάνει επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού στη ΝΔ του Κυριάκου.
Εμείς οι ίδιοι τον βρήκαμε τηλεφωνώντας στα γραφεία της ΝΔ και ζητώντας τον επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού.
Δεν πιστεύω (δεν θέλω για να είμαι ακριβής) πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε την εμπλοκή του Γεωργιάδη στην υπόθεση παιδοφιλίας. Είναι άδικο να του καταλογίζεις πως γνώριζε και επέλεξε τον Γεωργιάδη. Τώρα όμως γνωρίζει.
Τα ντοκουμέντα υπάρχουν δημοσιευμένα στο HOT DOC. Το ερώτημα είναι αν θα επεκτείνει τον πολιτικό του θαυμασμό προς τη Θάτσερ, στην υιοθέτηση της τακτικής Θάτσερ, όταν αποκαλύφθηκε πως συνεργάτες της ήταν παιδόφιλοι. Θα πει δηλαδή «δεν έχει δικαστεί άρα είναι αθώος»;
Γνωρίζει πολύ καλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, (αλλοίμονο αν δεν γνώριζε ζώντας στο πολιτικό σύστημα που έζησε) πως όσοι δεν δικάζονται δεν είναι απαραίτητα αθώοι, απλώς καταφέρνουν να μην δικάζονται. Αυτή τη φορά όμως η κατηγορία δεν είναι για οικονομικά σκάνδαλα, αλλά για το πιο αποτρόπαιο έγκλημα. Ο συνεργάτης του, δεν δικάστηκε όχι γιατί δεν υπήρχαν στοιχεία ενοχής, αλλά γιατί ο ίδιος κατάφερε να χρησιμοποιήσει ευεργετήματα που έχουν θεσμοθετηθεί για να προστατεύουν την ανθρωπότητα και τους θεσμούς όπως η ασυλία, για να μην απολογηθεί ποτέ. Δεν είναι αρκετό αυτό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ώστε να διαχωρίσει τη θέση του;
Δεν χρειάζεται νομίζω να είναι τόσο Θατσερικός. Εκτός αν ισχύει τελικώς αυτό που μου είπε φίλος βλέποντας το εξώφυλλο του περιοδικού με το Γεωργιάδη: «ο κυνισμός που δείχνουν οι νεοφιλελεύθεροι απέναντι στην κοινωνία και τις αδύνατες ομάδες, αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα οικονομικών θεωριών μόνο. Είναι τόσο διαστροφική που αναρωτιέμαι αν πατάει τελικώς σε επιλογές που κάνουν στη ζωή τους και τους κάνουν εχθρικούς προς την κοινωνία». Είναι βέβαια μια ακραία θεώρηση που δεν αποδεικνύεται. Μπορεί ωστόσο ο νέος αρχηγός της ΝΔ να αποδείξει ακριβώς το αντίθετο. Θα το κάνει; Αν όχι παίρνει το βάρος της υπόθεσης Γεωργιάδη πάνω του και πρέπει να εξηγήσει το λόγο.
