Απέναντι σ’ αυτόν τον στόχο τίθενται εξ αρχής οι – με υπογραφή Τόμσεν – σκληρές απαιτήσεις του ΔΝΤ, η εσωτερική πολιτική και κοινωνική πόλωση, αλλά και οι παρενέργειες του έτερου ανοιχτού μετώπου στην Ευρώπη, του προσφυγικού.
Παρά τους κόντρα οιωνούς, ωστόσο, η κυβέρνηση επιμένει να αισιοδοξει για «πολιτικές λύσεις» εντός και εκτός συνόρων, ποντάρει στις αδυναμίες των πολιτικών της αντιπάλων και τον εκφυλισμό των κοινωνικών μετώπων εντός, και επενδύει στις διαφωνίες μέσα στο κλαμπ των δανειστών εκτός.
Το εάν αυτός ο σχεδιασμός θα αποδειχθεί και ρεαλιστικός θα κριθεί από αύριο, οπότε και ξεκινά η διαπραγμάτευση με τους επικεφαλής του κουαρτέτου. Θα πρόκειται, στην πράξη, για μια αναγνωριστική παρτίδα τελικών προθέσεων και από τις δύο πλευρές καθώς στο τέλος της εβδομάδας, σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, θα υπάρξει break: Οι εκπρόσωποι των δανειστών θα αποχωρήσουν από την Αθήνα και θα επιστρέψουν στις έδρες τους για διαβουλεύσεις και, στη συνέχεια, θα επανέλθουν για την τελική φάση των διαπραγματεύσεων επί της αξιολόγησης.
Στο «καλό σενάριο», όπως εκτίμησε χθες το βράδυ ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί τέλη Μαρτίου, το αργότερο αρχές Απριλίου, ανοίγοντας πλέον και τον δρόμο για το άνοιγμα του κεφαλαίου του χρέους.
Ο ίδιος επεσήμανε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκαιρη και ομαλή ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι η επίδειξη «λελογισμένων απαιτήσεων» από πλευράς των θεσμών, ενώ τόνισε ότι αν δεν έχουμε έναν «λογικό συμβιβασμό» με τους πιστωτές, θα καθυστερήσει η έναρξη του ενάρετου κύκλου για την οικονομία.
Στο ελληνικό αίτημα, πάντως, για «λελογισμένες απαιτήσεις», το ΔΝΤ εξακολουθεί να απαντά με απαιτήσεις για μειώσεις συντάξεων από 8% έως και 15%, απελευθέρωση απολύσεων και πρόσθετα μέτρα περί το 1,8 δις, καθώς εκεί προσδιορίζει και το δημοσιονομικό κενό ( στο 1% του ΑΕΠ, έναντι 0,5% που υπολογίζουν οι ευρωπαίου και μηδέν όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση στηριζόμενη στο απροσδόκητο πρωτογενές πλεόνασμα του 2015).
Για την ελληνική πλευρά ειδικά το θέμα της μείωσης των συντάξεων παραμένει βαριά «κόκκινη γραμμή» η οποία, κατά κυβερνητικούς παράγοντες «μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην ρήξη που δεν θέλουμε», ενώ έντονο προβληματισμό προκαλεί και το γεγονός ότι το Ταμείο έβαλε ξαφνική σφήνα στην αξιολόγηση το θέμα των απολύσεων – ένα ζήτημα, που δεν προβλεπόταν σ’ αυτή τη φάση.
Απέναντι στο, παγίως «κακό», ΔΝΤ οι ευρωπαίοι αντιπαραβάλουν ένα πιο μετριοπαθές στίγμα, οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες τους φέρουν ανοιχτούς στο σχέδιο Κατούγκαλου για το ασφαλιστικό με κάποιες έστω τροποποιήσεις και προβλέψεις καλύτερης δημοσιονομικής απόδοσης και, αντί του θέματος των απολύσεων, βάζουν ψηλά στην ατζέντα το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων.
Κοινοτικές πηγές, ωστόσο, σημειώνουν ότι η «επένδυση» στις διαφορετικές απόψεις και στην απόσταση που υπάρχει μεταξύ των πιστωτών δεν είναι ασφαλής πολιτική οδός, καθώς στόχος των θεσμών είναι να φθάσουν στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης έχοντας ενιαία γραμμή – προοπτική, αρκούντως πιθανή εάν συνυπολογιστεί και η εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος.
Με το δεδομένο αυτό το ερώτημα είναι και πάλι ποια γραμμή, και ποια φράξια, θα έχει επικρατήσει όταν παρουσιαστεί αυτή η «ενιαία θέση» των δανειστών: Η γραμμή Τόμσεν – Σόιμπλε που, στην πράξη, θα εγκλώβιζε την κυβέρνηση σε νέα εθνικά διλήμματα ή η γραμμή των Βρυξελλών που βρίσκεται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, πιο κοντά στην πολιτική ευελιξία;
Η απάντηση, το αργότερο έως τα τέλη Μαρτίου, θα είναι εκείνη που θα υπαγορεύσει και την πορεία της κυβέρνησης στις εντός συνόρων πολιτικές μάχες…
http://tvxs.gr/
.jpg)
