Εντοπίσαμε απίστευτα σχόλια στην Δημόσια Διαβούλευση[1] για τον νόμο "Συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων, χορήγηση πολυεδαφικών αδειών για επιγραμμικές χρήσεις μουσικών έργων στην εσωτερική αγορά και άλλα πολιτιστικά θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας"
Ενώσεις "δημιουργών" απαιτούν να πληρώνονται μεγαλύτερα ποσά και από το ήδη απαράδεκτο 2% για την αγορά κάθε υπολογιστή και tablet. Γιατί; Διότι: "μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να παίξουν αντίγραφα των έργων τους από το διαδίκτυο"!!! Οπότε, αντιγράψτε ελεύθερα σε αυτούς τους υπολογιστές! Έχετε ήδη προπληρώσει!
Επιπλέον προτείνουμε, να μπει και ένας φόρος 2% στα "σώβρακα" γιατί τα ισχυρά καθαριστικά που "ίσως χρησιμοποιηθούν", μολύνουν το περιβάλλον, καθώς και στα μαχαίρια, επειδή οι γιαγιάδες στο χωριό τα χρησιμοποιούν για να μαζεύουν ραδίκια, στερώντας τη λαχαναγορά από πολύτιμα κέρδη.
Εταιρίες, απαιτούν οι αποφάσεις της "επιτροπής" να είναι άμεσα εκτελεστέες χωρίς καμία δικαστική απόφαση και μάλιστα να συμμετέχουν περισσότεροι ιδιωτικοί φορείς σε αυτή, μειώνοντας ακόμα περισσότερο την ήδη μικρή συμμετοχή της δικαιοσύνης.
Τα θύματά τους θα είναι ένοχα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, σε μία πρωτοφανή καταπάτηση δικαιωμάτων και συνταγματικού δικαίου.
Χωρίς δηλαδή την φασαρία, τα έξοδα, και τις καθυστερήσεις που συνεπάγονται τα δικαστήρια. Άσε που καμία φορά, μπορεί να γίνει και καμία "στραβή" με τα δικαστήρια [4].
Αναφέρουν ότι χάνονται μυθικά ποσά, τα οποία ποτέ δεν διατέθηκαν, ούτε είναι δυνατόν να διατίθενται από τον οικογενειακό προϋπολογισμό για την αγορά "έργων". Ποσά πολλαπλάσια του ήδη μεγάλου ποσού που ξοδεύει κάθε οικογένεια για την διασκέδασή της από μία βιομηχανία που το 2015 έκανε... ρεκόρ εισπράξεων, εν μέσω κρίσης.
Το νομοσχέδιο επίσης αγνοεί πλήρως την ακαδημαϊκή κοινότητα, η οποία είναι φορέας και δημιουργός έργων ποιότητας, όπως ορθώς επισημαίνει στα σχόλια η ΕΕΛΛΑΚ.
Σκοπός αυτού του νομοσχεδίου είναι, η δημιουργία ιδιωτικής αστυνομίας λογοκρισίας που θα δρα ανεξέλεγκτα;
Γιατί δεν βλέπουμε πως "προστατεύονται" οι δημιουργοί με αυτόν τον τρόπο. Βλέπουμε όμως έναν ακόμη άχρηστο φόρο "υπέρ τρίτων".
Υπάρχει όμως και το κακό προηγούμενο της λογοκρισίας: Το 2011 πέρασε νόμος για την «ρύθμιση της αγοράς παιγνίων»[2], που ανάμεσα στα άλλα προέβλεπε ότι με απόφαση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων θα μπλοκάρονται ιστοσελίδες που δεν έχουν άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα.
Προσοχή: δεν απαγορεύεται μόνο ο στοιχηματισμός /συμμετοχή σε αυτές, άλλα και η ίδια η πρόσβαση (άρθρο 52), μόνο με μια απόφαση, χωρίς δικαστήρια και όπως γράψαμε πιο πάνω, περιττά έξοδα.
Κανένας δεν αντέδρασε τότε, γιατί τι είναι λίγη λογοκρισία μπροστά στο κοινό καλό; Ειδικά μπροστά στον μπαμπούλα του τζόγου που κλείνει σπίτια.
Για το "καλό" των πολιτών πάντα.
Φυσικά όχι για το καλό όσων θέλουν να μάθουν, να αξιολογούν και να συμμετέχουν στο παγκόσμιο χωριό του Ίντερνετ, αλλά όσων έχουν το μονοπώλιο της γνώσης και του πολιτισμού (Αποτυχημένο αριστερίζον τσιτάτο, μήπως περάσει το μήνυμα).
Θα μπορούσαμε να πούμε (και ίσως το κάνουμε) πόσο χαζό, ανεφάρμοστο και εύκολα αντιμετωπίσιμο είναι όλο αυτό. Όμως δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το έχουμε ξαναπεί [3] : Το πρόβλημα με την κακά εφαρμοσμένη λογοκρισία δεν είναι το «κακά εφαρμοσμένη», είναι η ίδια η λογοκρισία.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, καλεί όλα τα κόμματα να ακούσουν και τις φωνές των φορέων που καταλαβαίνουν ότι υπάρχει επίθεση συντεχνιών τύπου Λουδιτών στην ψηφιακή τεχνολογία, μόνο και μόνο γιατί πιστεύουν ότι τους αφαιρεί έσοδα.
Γιατί όταν ένας τρόπος διανομής ξεπερνιέται από έναν άλλον τεχνολογικά ανώτερο, πρέπει να γιορτάζουμε την πρόοδο, όχι να επιβάλουμε φόρους σε αυτό!
Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει καμιά δουλειά να παίρνει χρήματα από όλους και να τα δίνει στους "ξεπερασμένους".
Αν ήταν έτσι, ο φόρος στα ψυγεία έπρεπε να είχε πάει στους παγοπώλες, ο φόρος στα αυτοκίνητα έπρεπε να είχε πάει στους σιδηρουργούς που πεταλώνανε άλογα, ο φόρος στη βενζίνη έπρεπε να πάει στους πωλητές σανού!
Τέλος, στον εύκολο αποπροσανατολισμό ότι είμαστε με τους "παράνομους" και την εξίσωση των νέων και όσων ψάχνουν για ποιότητα με τους (πρώην) "πωλητές CD" στις καφετέριες, θυμίζουμε ότι οι "Πειρατές" είναι αυτοί που αγοράζουν αποδεδειγμένα, με πανεπιστημιακές έρευνες, περισσότερο περιεχόμενο με πνευματικά δικαιώματα, ακριβώς γιατί ξέρουν να ξεχωρίζουν την ποιότητα [5].
Αν επιμένουν λοιπόν να συρρικνώσουν την αγορά που τους συντηρεί γιατί αρνούνται να αλλάξουν το απαρχαιωμένο μοντέλο λειτουργίας τους, ας περάσουν αυτό το νομοσχέδιο ως έχει. Μην πουν όμως ότι δεν τους προειδοποιήσαμε.
Αναφορές
