Είναι συνεπής η Γερμανία στις υποχρεώσεις της και θέλει να θέσει υπό επιτροπεία την Ελλάδα;
Είναι γνωστή σε όλους η εμμονή που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια η Γερμανία στη σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία.
Δηλώσεις επί δηλώσεων, πρωτοβουλίες επί πρωτοβουλιών για την ανάγκη θεσμικών αλλαγών και ένα πείσμα που έχει προκαλέσει εκνευρισμό και αμηχανία όχι μόνον στις τάξεις της Ε.Ε, αλλά ακόμη και σε ηγετικά στελέχη διεθνών οργανισμών, όπως του ΔΝΤ,που
δεκαετίες τώρα ομνύουν στην οικονομική ορθοδοξία, στην ελευθερία των (κερδοσκοπικών) κεφαλαίων και στη δημοσιονομική πειθαρχία.
Καιρό τώρα προκαλεί μέγιστη απορία η αναβλητικότητα, με την οποία διαχειρίζεται η Γερμανία την (τεχνητή) κρίση χρέους της ευρωζώνης. Γιατί το Βερολίνο, ενώ η Ευρώπη φλέγεται, επιμένει στη χάραξη νέων σχεδίων αντιπυρικής προστασίας; Η αμφίσημη στάση της και η νωχελική αντίδραση της, έχουν αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένων αναλύσεων και ερμηνειών σε όλες τις ομιλούσες γλώσσες.
Στις αρχές οι απόψεις των ειδημόνων γύρω από την ανεξήγητη συμπεριφορά των Γερμανών, παρουσίαζαν εμφανείς αποκλίσεις. Σήμερα όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το εύρος των ερμηνειών έχει στενέψει σε τέτοιο βαθμό, που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει λόγος για ταύτιση απόψεων! Όλοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι η αναβλητικότητα της Γερμανίας δεν είναι απόρροια λανθασμένων χειρισμών και εκτιμήσεων της συντηρητικής ηγεσίας της, αλλά προϊόν ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου, το οποίο έχει πολλαπλά οφέλη για το Βερολίνο τόσο σε χρόνο ενεστώτα όσο και μέλλοντα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Η Γερμανία κερδοσκοπεί, αντλεί γεωπολιτική ισχύ, πολιτική δύναμη και πρωτοφανή ρευστότητα από την υφιστάμενη κατάσταση.
Με τη στάση της παροτρύνει, αν δεν εξωθεί, τις ανασφαλείς αγορές να μετακινήσουν τα κεφάλαια τους από τις αμφιλεγόμενες οικονομίες του φτωχού ευρωπαϊκού Νότου, στο ασφαλές καταφύγιο που έχει για οικόσημο του την Πύλη του Βρανδεμβούργου. Το αρνητικό επιτόκιο που εξασφάλισε προ ημερών από τους αλλόφρονες θεσμικούς επενδυτές, αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία. Όταν σε πληρώνουν για να σου δανείσουν τα χρήματα τους, τότε τρίβεις τα χέρια σου από αρρωστημένη φιλαργυρία και λες «θέλω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα».
Γι΄ αυτό το λόγο η στάση της Γερμανίας πόρρω απέχει από την έμπρακτη εκδήλωση συμπαράστασης που θα ανέμενε κανείς ότι θα παράσχει στους οικονομικά ασθενέστερους εταίρους της, οι οποίοι δέχονται τη λυσσαλέα επίθεση των ανεξέλεγκτων και απορρυθμισμένων αγορών. Τουναντίον. Αντί, ως η τρίτη οικονομική δύναμη του πλανήτη, να αναμετρηθεί με τους κερδοσκόπους, προτίμησε να κατευνάσει τις αιμοσταγείς διαθέσεις τους, επιδεικνύοντας κανιβαλικές διαθέσεις.Τι έπραξε ο Γερμανός βοσκός; Πέταξε βορά στην αγέλη των λύκων, που εμφανίστηκαν στη στάνη του, τα.. γουρούνια, τα λεγόμενα PIGS!
Δεν ήταν πάντοτε έτσι η Γερμανία, τουλάχιστον όχι τις τελευταίες δεκαετίες. Κυρίως όμωςδεν μπορεί να προβάλλεται ως ο αναμάρτητος που εξανέστη από τις ανομίες των άλλων και μεταμορφώθηκε στον πρώτο λιθοβολητή. Το 2002 δεν είναι πολύ μακριά. Τότε η Γερμανία ήταν από τις πρώτες χώρες που παραβίασε το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας, υπερβαίνοντας το 3% που είχε τεθεί ως ανώτατο όριο του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Τραγική ειρωνία; Ο άνθρωπος που συνέταξε στις 21 Ιανουαρίου 2003 τη καταδικαστική απόφαση του Συμβουλίου της Ε.Ε για την υπέρβαση του γερμανικού ελλείμματος, ήταν Έλληνας! Ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, ως εκπρόσωπος της προεδρεύουσας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν χρειάζεται να γίνει υπόμνηση του γεγονότος ότι ποτέ δεν ελήφθησαν μέτρα σε βάρος της Γερμανίας, αλλά και της Γαλλίας. Eίναι γνωστό τοις πάσι.. Όπως και το δυσθεώρητο χρέος της Γερμανίας, το οποίο υπερβαίνει τα δυο τρισεκατομμύρια ευρώ, όπως και ότι η πρωτεύουσα της χώρας χρωστάει στους ξένους πιστωτές της περισσότερα από 90 δισεκατομμύρια ευρώ! Όπως και το γεγονός ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας και η αδυναμία αποπληρωμής του, είναι αποτέλεσμα των υπέρογκων επιτοκίων με τα οποία εξαναγκάστηκε να δανειστεί, όχι μόνο των δομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία και οι σπάταλοι πολίτες της..
Τώρα γιατί η ίδια χώρα -μετά τα σκληρά μέτρα τιμωρητικού χαρακτήρα που έλαβε σε βάρος της Ελλάδας-, ζητά την εθνική ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Εκτός κι αν η απάντηση βρίσκεται στα λόγια που διατύπωσε ο ενορχηστρωτής του γερμανικού σχεδίου, ο σκληρός και αμείλικτος υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν έλεγε πως δεν μπορούσε να φανταστεί άλλη χώρα, πέραν της Ελλάδας, που θα δεχόταν να εκχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας της.
Χάρη στην υποχωρητική στάση των Ελλήνων πολιτικών, ο Γερμανός το πίστεψε ότι θα μπορούσε να ορίσει οικονομικό επίτροπο της αρεσκείας του στην Αθήνα. Τόσους και τόσους έστειλε μέχρι σήμερα, ίσως σκέφτηκε, και δεν άνοιξε μύτη, ένας ακόμη τι βλάπτει..
Είναι γνωστή σε όλους η εμμονή που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια η Γερμανία στη σιδηρά δημοσιονομική πειθαρχία.
Δηλώσεις επί δηλώσεων, πρωτοβουλίες επί πρωτοβουλιών για την ανάγκη θεσμικών αλλαγών και ένα πείσμα που έχει προκαλέσει εκνευρισμό και αμηχανία όχι μόνον στις τάξεις της Ε.Ε, αλλά ακόμη και σε ηγετικά στελέχη διεθνών οργανισμών, όπως του ΔΝΤ,που
δεκαετίες τώρα ομνύουν στην οικονομική ορθοδοξία, στην ελευθερία των (κερδοσκοπικών) κεφαλαίων και στη δημοσιονομική πειθαρχία.
Καιρό τώρα προκαλεί μέγιστη απορία η αναβλητικότητα, με την οποία διαχειρίζεται η Γερμανία την (τεχνητή) κρίση χρέους της ευρωζώνης. Γιατί το Βερολίνο, ενώ η Ευρώπη φλέγεται, επιμένει στη χάραξη νέων σχεδίων αντιπυρικής προστασίας; Η αμφίσημη στάση της και η νωχελική αντίδραση της, έχουν αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένων αναλύσεων και ερμηνειών σε όλες τις ομιλούσες γλώσσες.
Στις αρχές οι απόψεις των ειδημόνων γύρω από την ανεξήγητη συμπεριφορά των Γερμανών, παρουσίαζαν εμφανείς αποκλίσεις. Σήμερα όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το εύρος των ερμηνειών έχει στενέψει σε τέτοιο βαθμό, που κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει λόγος για ταύτιση απόψεων! Όλοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι η αναβλητικότητα της Γερμανίας δεν είναι απόρροια λανθασμένων χειρισμών και εκτιμήσεων της συντηρητικής ηγεσίας της, αλλά προϊόν ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου, το οποίο έχει πολλαπλά οφέλη για το Βερολίνο τόσο σε χρόνο ενεστώτα όσο και μέλλοντα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Η Γερμανία κερδοσκοπεί, αντλεί γεωπολιτική ισχύ, πολιτική δύναμη και πρωτοφανή ρευστότητα από την υφιστάμενη κατάσταση.
Με τη στάση της παροτρύνει, αν δεν εξωθεί, τις ανασφαλείς αγορές να μετακινήσουν τα κεφάλαια τους από τις αμφιλεγόμενες οικονομίες του φτωχού ευρωπαϊκού Νότου, στο ασφαλές καταφύγιο που έχει για οικόσημο του την Πύλη του Βρανδεμβούργου. Το αρνητικό επιτόκιο που εξασφάλισε προ ημερών από τους αλλόφρονες θεσμικούς επενδυτές, αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία. Όταν σε πληρώνουν για να σου δανείσουν τα χρήματα τους, τότε τρίβεις τα χέρια σου από αρρωστημένη φιλαργυρία και λες «θέλω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα».
Γι΄ αυτό το λόγο η στάση της Γερμανίας πόρρω απέχει από την έμπρακτη εκδήλωση συμπαράστασης που θα ανέμενε κανείς ότι θα παράσχει στους οικονομικά ασθενέστερους εταίρους της, οι οποίοι δέχονται τη λυσσαλέα επίθεση των ανεξέλεγκτων και απορρυθμισμένων αγορών. Τουναντίον. Αντί, ως η τρίτη οικονομική δύναμη του πλανήτη, να αναμετρηθεί με τους κερδοσκόπους, προτίμησε να κατευνάσει τις αιμοσταγείς διαθέσεις τους, επιδεικνύοντας κανιβαλικές διαθέσεις.Τι έπραξε ο Γερμανός βοσκός; Πέταξε βορά στην αγέλη των λύκων, που εμφανίστηκαν στη στάνη του, τα.. γουρούνια, τα λεγόμενα PIGS!
Δεν ήταν πάντοτε έτσι η Γερμανία, τουλάχιστον όχι τις τελευταίες δεκαετίες. Κυρίως όμωςδεν μπορεί να προβάλλεται ως ο αναμάρτητος που εξανέστη από τις ανομίες των άλλων και μεταμορφώθηκε στον πρώτο λιθοβολητή. Το 2002 δεν είναι πολύ μακριά. Τότε η Γερμανία ήταν από τις πρώτες χώρες που παραβίασε το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας, υπερβαίνοντας το 3% που είχε τεθεί ως ανώτατο όριο του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Τραγική ειρωνία; Ο άνθρωπος που συνέταξε στις 21 Ιανουαρίου 2003 τη καταδικαστική απόφαση του Συμβουλίου της Ε.Ε για την υπέρβαση του γερμανικού ελλείμματος, ήταν Έλληνας! Ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, ως εκπρόσωπος της προεδρεύουσας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν χρειάζεται να γίνει υπόμνηση του γεγονότος ότι ποτέ δεν ελήφθησαν μέτρα σε βάρος της Γερμανίας, αλλά και της Γαλλίας. Eίναι γνωστό τοις πάσι.. Όπως και το δυσθεώρητο χρέος της Γερμανίας, το οποίο υπερβαίνει τα δυο τρισεκατομμύρια ευρώ, όπως και ότι η πρωτεύουσα της χώρας χρωστάει στους ξένους πιστωτές της περισσότερα από 90 δισεκατομμύρια ευρώ! Όπως και το γεγονός ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας και η αδυναμία αποπληρωμής του, είναι αποτέλεσμα των υπέρογκων επιτοκίων με τα οποία εξαναγκάστηκε να δανειστεί, όχι μόνο των δομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία και οι σπάταλοι πολίτες της..
Τώρα γιατί η ίδια χώρα -μετά τα σκληρά μέτρα τιμωρητικού χαρακτήρα που έλαβε σε βάρος της Ελλάδας-, ζητά την εθνική ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Εκτός κι αν η απάντηση βρίσκεται στα λόγια που διατύπωσε ο ενορχηστρωτής του γερμανικού σχεδίου, ο σκληρός και αμείλικτος υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν έλεγε πως δεν μπορούσε να φανταστεί άλλη χώρα, πέραν της Ελλάδας, που θα δεχόταν να εκχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας της.
Χάρη στην υποχωρητική στάση των Ελλήνων πολιτικών, ο Γερμανός το πίστεψε ότι θα μπορούσε να ορίσει οικονομικό επίτροπο της αρεσκείας του στην Αθήνα. Τόσους και τόσους έστειλε μέχρι σήμερα, ίσως σκέφτηκε, και δεν άνοιξε μύτη, ένας ακόμη τι βλάπτει..
Κώστας χατζίδης
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου