«Το ΠΑΣΟΚ δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά...»

του Αλεξάκη Αλέξανδρου

Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί για την πολιτική κατάσταση της Πατρίδας μας και  τις συνέπειες της κρίσης σε αυτή. Πλήθος απόψεων είναι καταγεγραμμένες  και τεκμηριωμένες, ενώ ιδεολογικές  και πολιτικές αναλύσεις διατυπώνονται καθημερινά. Αυτό που οι περισσότεροι δεν έχουν κατανοήσει είναι ότι οι μάχες των χαρακωμάτων έχουν πλέον τελειώσει. Δέν υπάρχουν πια χαρακώματα διότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να υπερασπιστεί πλέον κάποιος. Ποίες ιδέες, ποιές ιδεολογίες, ποία οράματα αλήθεια ; Η Ελληνική κοινωνία δείχνει να έχει λοξοδρομήσει. Η νέα πορεία δέν είναι ούτε προοδευτική, ούτε φιλελεύθερη αλλά ούτε καν Ευρωπαική. Αν κάποιος ρίξει μία ματιά στην κοινωνική πυξίδα σήμερα θα δεί ότι η ρότα είναι “Δεξιά ολοταχώς”. Είναι οφθαλμοφανές ότι η Δεξιά σήμερα είναι ο πλέον συμπαγής χώρος. Ρίχνοντας μιά γρήγορη ματιά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μπορεί κάποιος να παρατηρήσει το κόμμα της Λαικής Δεξιάς - την Νέα Δημοκρατία, την άκρα Δεξιά με εκφραστή της την Χρυσή Αυγή, τους δεξιόφρωνες Ανεξάρτητους Έλληνες και το πάλαι ποτέ Κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ το οποίο δείχνει να μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς τα κεντροδεξιά.

Με το ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίζει να είναι άλλη μία  στείρα αντιπολιτευτική δύναμη, ανέξοδης και ακατάπαυστης παροχολογίας, διαπιστώνει κανείς ότι το κέντρο στο πολιτικό σύστημα της Χώρας μας είναι πιό φτωχό απο ποτέ. Μεταξύ κεντροδεξιάς και Αριστεράς υπάρχει ένα τεράστιο κενό. Ένα κενό το οποίο για ορισμένους οφείλεται στην μη ύπαρξη εκείνου του προσώπου ή του πολιτικού φορέα που μπορεί να συσπειρώσει, ενώ για άλλους οφείλεται στην μόδα των άκρων, μετά τις αποτυχημένες πολιτικές που εφάρμοσε το κέντρο τα τελευταία χρόνια. Αρκετοί δοκίμασαν την τελευταία διετία να πάρουν ένα κομμάτι απο το πολυπόθητο κέντρο με την δημιουργία πολιτικών σχηματισμών όπως η ΔΡΑΣΗ, η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ και η ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Δεν έχει συνειδητοποιήσει το πολιτικό δυναμικό της Χώρας ότι πολιτική, είναι η τριβή με την Κοινωνία. Για να υπάρξει λοιπόν τριβή με την κοινωνία θα πρέπει οι ίδιοι λοιπόν, να είναι μέρος της κοινωνίας και να εκφράζουν την κοινωνία. Τακτικές του τύπου “άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς” δεν έχουν πλέον καμία απήχηση στον Έλληνα πολίτη.

Το ΠΑΣΟΚ  το οποίο καταλάμβανε όλα αυτά τα χρόνια το συγκεκριμένο κομμάτι της “πολιτικής πίτας”, θα είχε λογικά τον πρώτο λόγο έαν στο σωστό χρόνο, έδινε το έναυσμα για την ανασυγκρότηση του κέντρου. Οι πολιτικές όμως που ασκήθηκαν σε συνάρτηση με την συμμετοχή του πλέον, στην Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά δημιουργεί απορίες και ερωτήματα για το που θέλει να επανατοποθετηθεί ιδεολογικά. Διότι οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι πολιτικές γραμμένες στην πέτρα αλλά φέρουν σαφή ιδεολογικό πρόσημο. Είμαστε διατεθειμένοι να σιωπήσουμε και να αφομοιωθούμε ; Διότι μιλάμε για μία συμμετοχή η οποία έγινε χωρίς καμία απολύτως συμφωνία όσον αφορά το επικαιροποιημένο προγραμματικό πλαίσιο και χωρίς να γνωρίζει κανένας τα περιεχόμενα των πολιτικών που θα ασκηθούν αλλά ούτε και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής αυτών. Μία συμμετοχή σε πλήρη αναντιστοιχία με τις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου, η οποία δεν έχει καμία κοινωνική και κομματική νομιμοποίηση. Χωρίς καμία πρωτοβουλία - καμία προσπάθεια αναπτέρωσης του χαμένου ηθικού των Ελλήνων και καμία προσπάθεια προστασίας των πραγματικών θυμάτων της κρίσης, γίναμε όλοι μάρτυρες ενός μοναδικού κρεσέντου διαβουλεύσεων και συζητήσεων με κύριο συστατικό τις υπουργικές θέσεις. Κανένα ελπιδοφόρο μήνυμα στην Νέα Γενιά – καμία όρεξη για σύγκρουση με κατεστημένα !

Δεν γίνετε τον Νοέμβρη του 2011 ένας εκλεγμένος Πρωθυπουργός, απο το 42% του Ελληνικού  Λαού, να οδηγήτε στην παραίτηση  με αφορμή την πρόταση διενέργιας ενός δημοψηφίσματος και 2 χρόνια μετά ένας άλλος Πρωθυπουργός (ο οποίος συνεχίζει την πολιτική του πρώτου) μιας τρικομματικής Κυβέρνησης με πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, χωρίς να ακούσει τους 2 εταίρους του, με μεθόδους πραξικοπηματικού χαρακτήρα (αποφασίζοντας και διατάζοντας) να βάζει λουκέτο μέσα σε ένα βράδυ στην ΕΡΤ. Και ενώ ο πρώτος θεωρήθηκε επικίνδυνος και ανόητος - ακόμα και απο το ίδιο του το κόμμα - ο δεύτερος να έχει πλέον την πλήρη στήριξη και συμπαράσταση του τότε αντιπροέδρου και πλέον πρόεδρου του κινήματος.

Είναι φανερό ότι κάποιοι θυσίασαν το κόμμα  προκειμένου να διασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον. Το ΠΑΣΟΚ μέσα σε 15 μήνες έπεσε δημοσκοπικά στο 4%, αποτελείωσε τον κομματικό του μηχανισμό και έδιωξε απο κοντά του την ομάδα των Ευρωβουλευτών του. Έγινε Ιφιγένεια για να αποπλεύσουν οι προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων ενώ χρέος τους ήταν στην παρούσα φάση να αναλύσουν τα λάθη που έγιναν και να ασχοληθούν με την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής παράταξης. Στηρίζοντας, ΝΑΙ, την Κυβέρνηση για Εθνικό συμφέρον στην παρούσα περίοδο, κοινοβουλευτικά, όπου μαζί με την ΔΗΜΑΡ θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προυποθέσεις πίεσης προς την Κυβέρνηση της Ν.Δ για πολιτικές υπέρ του Έλληνα και της Ελληνίδας και φυσικά με νέο πρόσωπο κοινής αποδοχής για Πρωθυπουργό.

Μπορεί κάποιος  να μας ενημερώσει, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ποιο θα είναι το ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο διαφοροποίησης απο την Νέα Δημοκρατία ;;;

Έχουν άδικο όσοι υποστηρίζουν ότι οι ιδεολογικές διαφορές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έχουν πλέον μόνο ιστορική αξία ;;;

Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά ... Το (νεο)ΠΑΣΟΚ ;;;