Η δύναμη της ανωνυμίας… μάθημα Δημοκρατίας!

Της Ελίζας Βόζεμπεργκ 

Πριν από πολύ καιρό, αγωνίστηκα μαζί με άλλους συναδέλφους δικηγόρους για το δικαίωμα των μπλόγκερς να διατηρούν την ανωνυμία τους στην έκφραση δημόσιου λόγου στο διαδίκτυο.

Όσο κι αν με ενοχλούσε σε προσωπικό επίπεδο το γεγονός ότι κάποιοι επέλεγαν να διατυπώνουν «εν κρυπτώ και παραβύστω» απόψεις, θεωρούσα ότι η ελευθερία του λόγου είναι μείζον αγαθό, κατοχυρωμένο συνταγματικά, θεμελιώδες στοιχείο του διαλόγου και σημαντική δημοκρατική κατάκτηση.

Κι όμως! Όλα αυτά τα ηχηρά, γοητευτικά και εύπεπτα, υποχωρούν στην πράξη όταν συγκεκριμένοι διαχειριστές ιστοσελίδων και εκείνοι που εκμεταλλεύονται το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, διακρίνονται για ελλειμματική – αν όχι μηδενική – Παιδεία, με αποτέλεσμα να εκδηλώνουν ακραία,

αποκρουστικά και χυδαία αισθήματα.

Στις περίπου 60.000 ελληνικές ιστοσελίδες, 10 έχουν αποδεδειγμένα μεγάλη επισκεψιμότητα. Στην πλειονότητα αυτών καθημερινά με το πρόσχημα της … ενημέρωσης της κοινής γνώμης ή της άσκησης κριτικής, τα εγκλήματα της εξύβρισης και συκοφαντικής δυσφήμισης διαπράττονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Με ψευδέστατες δήθεν ειδήσεις, χυδαίους χαρακτηρισμούς εν είδει σχολίων σε βάρος ανίκανων να αμυνθούν πολιτών και με ενσυνείδητη συκοφαντική δυσφήμιση, επιχειρείται η διαμόρφωση εσφαλμένης εικόνας στην κοινή γνώμη για πρόσωπα του δημοσίου βίου και οποιονδήποτε άλλον ανυποψίαστο πολίτη! Με τον τρόπο αυτό θίγονται υπολήψεις, προσβάλλονται προσωπικότητες και όσοι ανεξέλεγκτα με την κάλυψη του νόμου αποτυπώνουν συμπλέγματά τους στις ιστοσελίδες που πρόθυμα τους φιλοξενούν, μένουν στο απυρόβλητο αφού γνωρίζουν ότι τα θύματά τους αδυνατούν να αρθρώσουν αντίλογο (που δεν πρόκειται να φιλοξενηθεί) προκειμένου να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Είναι δε προφανής η πρόθεση στοχοποίησης ορισμένων προσώπων, με σκοπό τη δημόσια διαπόμπευση, την πολιτική απομόνωση και την κοινωνική εξόντωση με ψευδή και χαλκευμένα στοιχεία, που χρησιμοποιούν κάποιοι σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Δεν έχει σημασία αν οι πράξεις αυτές χαρακτηρίζουν δειλούς και ψοφοδεείς χαρακτήρες που ο μέσος πολίτης οφείλει να αποστρέφεται, αλλά το γεγονός ότι, σε μεγάλο βαθμό, μπορούν να επιτύχουν τους ποταπούς σκοπούς τους.

Αυτό επιζητεί η ενημέρωση;

Αυτό υπερασπιστήκαμε όταν αγωνιζόμαστε για την ακώλυτη ελευθερία του λόγου και του τύπου;

Αυτό είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών;

Έχοντας ως δεδομένο ότι, εκτός των άλλων, η πλειονότητα των νέων μας σήμερα επικοινωνεί με το διαδίκτυο, ανταλλάσσει απόψεις, δημιουργεί γνωριμίες και ενημερώνεται για τα πολιτικά πράγματα του τόπου και τα προβλήματα της κοινωνίας μας, ας προβληματιστούμε σοβαρά για την ποιότητα και αλήθεια της δημοκρατίας με την οποία τροφοδοτείται, μέσω του διαδικτύου, η νεολαία μας.