Συνέντευξη Θέκλας Παρασκευούδη στο περιοδικό ΚΑΠΑ Style

Σε  μια εποχή που  όλοι τα έχουν βάλει  με την πολιτική και  πιο συγκεκριμένα με τα άτομα που  ασχολούνται ενεργά με αυτή, τι θα λέγατε στον απλό κόσμο για  να συνεχίσει να πιστεύει σε αυτά;  
Θα πω απλά ότι  η Δημοκρατία απαιτεί συμμετοχή! Mία από τις τιμωρίες της «μη συμμετοχής» είναι το να είσαι υπέρ της όποιας «πολιτικής» σου επιβάλλεται, με όποιον τρόπο. Υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων που ασχολούνται ενεργά με τα κοινά: αυτοί που δίνουν και αυτοί που παίρνουν. Αυτοί που παίρνουν τρώνε καλύτερα πιθανόν, αλλά αυτοί που δίνουν κοιμούνται καλύτερα και έχουν τα «μούτρα» να κοιτάξουν τον εαυτό σου στον καθρέφτη χωρίς ενοχές ….
Η απαξίωση της  πολιτικής όμως προέκυψε γιατί τόσο ο πολιτικός, όσο και ο πολίτης  έκανε κατάχρηση στο 
δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε  να θεωρεί την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα, την αναρχία ως ευδαιμονία, να έχει δικαιώματα και να ξεχνά τις υποχρεώσεις!! Η πολιτική δεν είναι αυτό που μας γαλούχησαν από την μεταπολίτευση και μετά….  Δεν είναι επάγγελμα, δεν προσφέρει χρήμα, δεν προσφέρει δύναμη, δεν είναι… για «παραμύθια», για  πανηγύρια, γάμους και  επετειακές εκδηλώσεις !!  Η νέα γενιά πολιτικών οφείλει να απέχει από το κακέκτυπο αυτής της  πολιτικής συμπεριφορά, οφείλει να μην αποποιείται την ταυτότητα του πολίτη.
Σήμερα οφείλουμε  να είμαστε όλοι παραγωγικοί, εργατικοί, ενεργοί πολίτες χρήσιμοι και  όχι απλά να «χαϊδεύουμε» ευχάριστα  τα αυτά των συμπολιτών μας! 

 Η επικοινωνία που έχετε με τους πολίτες ή η κριτική που σας ασκούν σε τι διαφέρει από αυτή πριν από 3 ή 5 χρόνια; 
Για  να λέμε και του «στραβού το δίκαιο», θα πω ότι η κριτική προς τους πολιτικούς προ «κρίσης», περιορίζονταν κυρίως στην αδυναμία τους να πραγματοποιήσουν κάποια «θελήματα»…..  Τώρα νομίζω πως όλα αυτά είναι μακρινά ….. οι πραγματικές ανησυχίες έχουν να κάνουν με την επιβίωση. Όσο για την κριτική είναι απολύτως χρήσιμη και στην εποχή μας απαραίτητη. Το ότι «ασκώ κριτική» όμως δεν σημαίνει πως είμαι κακός, τεμπέλης, εμπαθής κακοήθης ή αφελής .
Η εικόνα που έχετε  περπατώντας στους  δρόμους της Λάρισας  τι γεύση σας αφήνει; 
Έχουμε τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου αστικού κέντρου  αλλά θέλω να πιστεύω ότι διατηρούμε ακόμη τη «ζεστασιά» της τοπικής  κοινωνίας. Οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας λίγο ως πολύ ….δεν είναι έτσι; Είναι προνόμιο τελικά ακόμη και για αυτήν την περίοδο που όλοι έχουμε ποτιστεί με αρνητισμό,  να εκτιμούμε ή να χαρίζουμε απλόχερα ένα χαμόγελο, μία καλημέρα …

Πολλοί  νέοι άνθρωποι επιλέγουν  να φύγουν στο εξωτερικό προκειμένου να εργαστούν και να ζήσουν εκεί. Τι θα τους λέγατε; 
« Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο» λέει ο Robert Louis Stevenson.
Αναμφίβολα η  ζωή είναι γέννημα μίας συνεχής  αλλαγής. Υπό την παρούσα συγκυρία αποτελεί επιλογή ζωής κυρίως για τους νεότερους, οι οποίοι βλέπουν ότι η είσοδός τους στην αγορά εργασίας είναι δύσκολη, να μεταναστεύσουν. Ωστόσο, ένα μαζικό κύμα φυγής όπως εκείνο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δε νομίζω ότι θα έχει θετικές συνέπειες για κανέναν. Οι συνθήκες επιβίωσης έχουν αλλάξει παντού γύρω μας, ακόμη και στις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη.

Εσείς θα μπορούσατε να κάνετε μια τέτοια κίνηση; 
Θα σας πω ότι  επέλεξα να επιστρέψω, να ζω και να εργάζομαι στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εγκαταλείψω την πόλη μου, χωρίς τουλάχιστον να εξαντλήσω όλα τα περιθώρια. .. . άλλωστε το χρήμα δεν πιστεύω πως είναι το παν! Θα προτιμούσα να ζήσω με τα ελάχιστα και να μείνω για να δημιουργήσω ευκαιρίες και να πραγματοποιήσω στόχους στον τόπο μου.
Είστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη  σε θέματα περιβάλλοντος. Γιατί ακούμε εδώ  και καιρό για  «πράσινη πολιτική»  και επί της  ουσίας δεν την  βλέπουμε ποτέ;  
Υπάρχει μια διαστρέβλωση στην άποψη πως η οικονομική ανάπτυξη δεν συνάδει με την «προστασία του περιβάλλοντος», γιατί απλά η  ραγδαία και σχεδόν βίαιη βιομηχανοποίηση  των πάντων στον πλανήτη γη, θεοποίησε  το χρήμα, το κέρδος και έθεσε σε δεύτερη – αν όχι τελευταία! – μοίρα την βιωσιμότητα του πλανήτη μας. Οι αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις των επιστημόνων για την τεράστια καταστροφή που συντελείται στη γη από τον άνθρωπο, δημιούργησε εκατομμύρια κινήματα πολιτών που συνστρατεύτηκαν σε κοινό σκοπό .Αυτό ακριβώς το κίνημα είχε αντίκτυπο όπως είναι φυσικό και στην πολιτική, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η λεγόμενη «προστασία του περιβάλλοντος» είναι προνόμιο κάποιον συγκεκριμένων πολιτικών ομάδων. Περιβάλλον και πολιτισμός δεν έχουν πολιτικό χρώμα!  Δυστυχώς όμως σε επίπεδο ηγετών, μείναμε σε «ιστορικές συμφωνίες» που ουδέποτε εφαρμόστηκαν.
Τι  σας έχει «αναγκάσει»  να αλλάξετε στην καθημερινότητά σας η οικονομική κρίση; 
Μπορώ να πω πως  έμαθα να κάνω καλύτερη διαχείριση, αλλά και οικονομία δυνάμεων, χρόνου και χρήματος. Καλύτερη λοιπόν αξιολόγηση  προτεραιοτήτων και λιγότερη ανάλωση ακόμα και σε λανθάνουσες ανθρώπινες καθημερινές σχέσεις. Πιστεύω πως  όταν ξοδεύεις τον εαυτό σου σ’ αυτά που δεν χρειάζεται, δεν είσαι ποτέ αρκετή γι’ αυτά που πρέπει.
Σε μια περίοδο ιδιαίτερης έντασης, τι μπορεί να σας χαλαρώσει; 
Αγαπώ πολύ την  δημιουργική κουζίνα!! Μου είναι  τόσο ευχάριστο να μαγειρεύω ακούγοντας μουσική και παρέα με αγαπημένους  μου  ανθρώπους! Δεν ξέρω πως μπορώ να  το περιγράψω, αλλά μάλλον λειτουργεί εκτονωτικά σε μένα …. μου «καθαρίζει» το μυαλό,  με ξεκουράζει απόλυτα!
Υπήρξαν στιγμές που είπατε «τα παρατάω, δεν  ξανασχολούμαι με την πολιτική;»
Φυσικά !!!Πάρα πολλές φορές και δε σας κρύβω ότι  πολλές ήταν το τελευταίο διάστημα. Όταν όμως «μπαίνεις στο ρινγκ» και είσαι αποφασισμένη να παλέψεις πρέπει να παλέψεις και στους 12 γύρους!!....δεν μπορείς έτσι απλά να κατέβεις από το ρινγκ …γιατί κάποιος σε προσέβαλε, σε έβρισε, σε χτύπησε ή υποστηρίζει τον αντίπαλο! Διάβασα πρόσφατα κάτι σχετικό : Όταν φτάνεις στο σημείο να θέλεις να τα παρατήσεις, τότε είναι η στιγμή που πρέπει να προχωρήσεις. 
Τι  θα μπορούσε να φέρει  πίσω το χαμόγελο στα  χείλη των Ελλήνων; 
Η ανάκτηση της  χαμένης μας αυτοεκτίμησης. Χρειαζόμαστε να μας αρπάξει κάποιος από  το γιακά και να μας πει απλά : «είμαι μαζί σου , προχώρα» ! Ένα «reset» σε όλα τα επίπεδα δόμησης αυτού του μοντέλου ζωής και νοοτροπίας. Έχουμε πολύ θετική ενέργεια  μέσα μας για να εμπιστευόμαστε με τόση ευκολία ότι αρνητικό  … 


Τι  θα συμβουλεύατε την  σύγχρονη γυναίκα για να ξεπεράσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται την οικονομική κρίση στην Ελλάδα;  
Να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της! Η γυναίκα  σήμερα πρέπει να φαίνεται γυναίκα, να δουλεύει ως άντρας, να σέβεται το ένστικτό της για να διατηρήσει την θέλησή της για ζωή και την παρουσία της στην εξέλιξη… άλλωστε ποιος μένει πιστός σ’ αυτόν που έχει εγκαταλείψει τον εαυτό του; Και αυτό επιτρέψτε μου δεν έχει να κάνει με την σημερινή κατάσταση και την οικονομική κρίση, αλλά είναι διαχρονικό moto ..


Δημοσιεύτηκε  στο περιοδικό ΚΑΠΑ Style στο τεύχος 101 στις 09 Οκτωβρίου 2011, σελ.70-71