Η συγκίνηση των δικών μας-Η ανθρώπινη γλώσσα-Το Αρτσάχ ως παράδειγμα αντίστασης- Άλλος ένας λαός που δεν φοβάται

Ν. Λυγερός


Η συγκίνηση των δικών μας


Ακόμα και αν δεν ήμασταν 
ούτε από την Αρμενία
ούτε από το Αρτσάχ,
οι δικοί μας εκεί 
ένιωσαν ότι τους ανήκουμε

διότι μόνο η ανθρωπιά
είχε σημασία μεταξύ μας,
ήξεραν και αυτοί
ότι το έδαφος μας

είναι πρώτα οι δικοί μας
και γι' αυτό δεν το εγκαταλείπουμε
ακόμα και νεκροί.


Η ανθρώπινη γλώσσα


Όταν οι δικοί σου άνθρωποι
δεν έχουν τη γλώσσα
για να σου πουν πως νιώθουν
τότε ακόμα και η νοηματική
δεν τους αρκεί να εκφραστούν
παρά μόνο αν σε αγγίξουν
με την αγκαλιά τους
και τα δικά τους φιλιά
πέρα από τους κώδικες
της κοινωνίας των αρχών
αλλιώς νιώθουν ότι σε αδικούν.


Το Αρτσάχ ως παράδειγμα αντίστασης


Όταν μιλούν οι δικοί μας
για τα βουνά και τους δικούς τους
δεν αναφέρονται μόνο
στην απελευθέρωση
αλλά και στην Σπάρτη
για τον επόμενο αγώνα.
Μετά από τόσους νεκρούς
και τόσες θυσίες
οι Σπαρτιάτες παραμένουν
το σημείο αναφοράς
όταν οι άλλοι προσπαθούν
με τις εξελίξεις
να τους φοβερίσουν.
Και το μήνυμα από τους βουλευτές
άντρες και γυναίκες είναι το ίδιο
δεν πρόκειται να αφήσουμε τίποτα
αν θέλετε ελάτε
να το πάρετε.


Άλλος ένας λαός που δεν φοβάται


Στο Αρτσάχ υπάρχει
άλλος ένας λαός που δεν φοβάται
ούτε τους μεγάλους ούτε τους εχθρούς
διότι δεν έχει άλλη επιλογή
αν δεν θέλει να ξεχάσει
ούτε τους προγόνους του
ούτε την ιστορία του.
Ακόμα και φτωχός για τους άλλους
δεν ζητά τίποτα από κανέναν
και φιλοξενεί τους φίλους
για να δείξει με αξιοπρέπεια
όχι τις δοκιμασίες του
αλλά την αγάπη του.