Στη φωτο τo pathfinder.gr τον Απρίλιο του 2001, ως ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Τα παλιά χρόνια στην δεκαετία του 1990, οι λίγοι Έλληνες που είχαν internet μόλις ολοκληρώνονταν η σύνδεση με τον πάροχό τους, μέσω θορύβων και σφυριγμάτων (από τα ηχεία των υπολογιστών) λόγω των modems, άνοιγαν το Netscape ή το Explorer. Αυτοί οι browsers οδηγούσαν στις μητρικές τους σελίδες, και οι Έλληνες για να απαλλαγούν απο αυτές, επέλεγαν το lycos (ένας αρχαίος κατάλογος και μηχανή αναζήτησης σαν το google).
Πολλοί επέλεγαν το in.gr για να βλέπουν τις ειδήσεις και τα νέα από τον τόπο μας. Έτσι αυτό το site είχε γίνει νούμερο 1 σε επισκέψεις! Οι πιο ψαγμένοι έβαζαν το pathfinder.gr που είχε πιο νεανικό και “εναλλακτικό” σχεδιασμό. Ώσπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήρθε το Google και τα σάρωσε όλα...
Έτσι για τους περισσότερους Έλληνες, όπως και για όλη την ανθρωπότητα, όποιος ήξερε από υπολογιστές, σέταρε λειτουργικά, πουλούσε ή επισκεύαζε υπολογιστές, θεωρούσε αναγκαίο και σωστό να βάλει ως αρχική σελίδα στο Εxplorer, το Google, που με την απλή και λιτή σελίδα του, δεν τρόμαζε τους χρήστες, όπως έκανε η παρδαλή σελίδα του MSN της Microsoft.
Φυσικά μετά το Google και μόλις κάθε χρήστης άρχιζε να καταλαβαίνει τις δυνατότητες του περιηγητή του, αν ήταν δυναμικός και παράτολμος, άλλαζε την αρχική σελίδα του. Και φυσικά τα ωραία χρόνια που οι αγελάδες της Ελλάδας ήταν παχιές, τι άλλο θα ενδιέφερε περισσότερο τους Έλληνες παρά το Χρηματιστήριο! Και με το που άνοιγε ο υπολογιστής άνοιγε και η αρχική σελίδα με το αγαπημένο οικονομικό site!
Εν τω μεταξύ το Netscape πέθανε, αλλά γεννήθηκε το Firefox, το οποίο είχε μέσα του πανίσχυρα γονίδια του Google, και φυσικά με το που το εγκαθιστούσες, είχες μπροστά σου, την μηχανή αναζήτησης που σε έκανε να αισθάνεσαι, ότι ότι ζητήσεις θα το έχεις.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες άρχισαν να γίνονται συνειδητοποιημένοι χρήστες του internet και να καταλαβαίνουν την δύναμη της επικοινωνίας. Άλλος επέλεγε για αρχική σελίδα το web mail του, άλλος κάποιο site γνωριμιών. Για τους φανατικούς του ποδοσφαίρου επιβαλλόταν να βλέπουν τα χρώματα της ομάδας τους με το που έμπαιναν στο internet, εκτός από μερικούς που ήθελαν πραγματικά κέρδη και έμπαιναν στα sites με τα στοιχήματα (ξέρουμε κάποιους που όταν έχασαν πολλά, παράτησαν εκτός από τα sites και το internet).
Κατά καιρούς έχουμε δει και πολλά μεμονωμένα περιστατικά που ξεφεύγουν από την ομοιομορφία του Google. Κουτσομπολίστικες και σκανδαλοθηρικές σελίδες από γυναίκες power users, άστρα (όχι από το ουρανό, web προβλέψεις για το πως θα πάει η μέρα), αγαπημένα forums, o καιρός, sites από τηλεοπτικά κανάλια, αγαπημένα blogs, μέχρι και το skroutz.gr από μανιακούς καταναλωτές! Όμως όλοι αυτοί ήταν οι εξαιρέσεις του κανόνα... γιατί κανόνας παρέμενε το Google.
Μέχρι που το σατανικό Facebook, σκέφτηκε να βάλει προτροπή για αρχική σελίδα τον εαυτό του, για να μην χάνουν τον χρόνο τους οι Έλληνες σε άλλα αργόσχολα sites. Και το κακό δεν άργησε να γίνει! Σήμερα, οι μισοί υπολογιστές της Ελλάδας όταν ανοίγουν μπαίνουν στο Facebook!
Tάσος Ντιβέρης
http://arta-mou.blogspot.com/
Τα παλιά χρόνια στην δεκαετία του 1990, οι λίγοι Έλληνες που είχαν internet μόλις ολοκληρώνονταν η σύνδεση με τον πάροχό τους, μέσω θορύβων και σφυριγμάτων (από τα ηχεία των υπολογιστών) λόγω των modems, άνοιγαν το Netscape ή το Explorer. Αυτοί οι browsers οδηγούσαν στις μητρικές τους σελίδες, και οι Έλληνες για να απαλλαγούν απο αυτές, επέλεγαν το lycos (ένας αρχαίος κατάλογος και μηχανή αναζήτησης σαν το google).
Πολλοί επέλεγαν το in.gr για να βλέπουν τις ειδήσεις και τα νέα από τον τόπο μας. Έτσι αυτό το site είχε γίνει νούμερο 1 σε επισκέψεις! Οι πιο ψαγμένοι έβαζαν το pathfinder.gr που είχε πιο νεανικό και “εναλλακτικό” σχεδιασμό. Ώσπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήρθε το Google και τα σάρωσε όλα...
Έτσι για τους περισσότερους Έλληνες, όπως και για όλη την ανθρωπότητα, όποιος ήξερε από υπολογιστές, σέταρε λειτουργικά, πουλούσε ή επισκεύαζε υπολογιστές, θεωρούσε αναγκαίο και σωστό να βάλει ως αρχική σελίδα στο Εxplorer, το Google, που με την απλή και λιτή σελίδα του, δεν τρόμαζε τους χρήστες, όπως έκανε η παρδαλή σελίδα του MSN της Microsoft.
Φυσικά μετά το Google και μόλις κάθε χρήστης άρχιζε να καταλαβαίνει τις δυνατότητες του περιηγητή του, αν ήταν δυναμικός και παράτολμος, άλλαζε την αρχική σελίδα του. Και φυσικά τα ωραία χρόνια που οι αγελάδες της Ελλάδας ήταν παχιές, τι άλλο θα ενδιέφερε περισσότερο τους Έλληνες παρά το Χρηματιστήριο! Και με το που άνοιγε ο υπολογιστής άνοιγε και η αρχική σελίδα με το αγαπημένο οικονομικό site!
Εν τω μεταξύ το Netscape πέθανε, αλλά γεννήθηκε το Firefox, το οποίο είχε μέσα του πανίσχυρα γονίδια του Google, και φυσικά με το που το εγκαθιστούσες, είχες μπροστά σου, την μηχανή αναζήτησης που σε έκανε να αισθάνεσαι, ότι ότι ζητήσεις θα το έχεις.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες άρχισαν να γίνονται συνειδητοποιημένοι χρήστες του internet και να καταλαβαίνουν την δύναμη της επικοινωνίας. Άλλος επέλεγε για αρχική σελίδα το web mail του, άλλος κάποιο site γνωριμιών. Για τους φανατικούς του ποδοσφαίρου επιβαλλόταν να βλέπουν τα χρώματα της ομάδας τους με το που έμπαιναν στο internet, εκτός από μερικούς που ήθελαν πραγματικά κέρδη και έμπαιναν στα sites με τα στοιχήματα (ξέρουμε κάποιους που όταν έχασαν πολλά, παράτησαν εκτός από τα sites και το internet).
Κατά καιρούς έχουμε δει και πολλά μεμονωμένα περιστατικά που ξεφεύγουν από την ομοιομορφία του Google. Κουτσομπολίστικες και σκανδαλοθηρικές σελίδες από γυναίκες power users, άστρα (όχι από το ουρανό, web προβλέψεις για το πως θα πάει η μέρα), αγαπημένα forums, o καιρός, sites από τηλεοπτικά κανάλια, αγαπημένα blogs, μέχρι και το skroutz.gr από μανιακούς καταναλωτές! Όμως όλοι αυτοί ήταν οι εξαιρέσεις του κανόνα... γιατί κανόνας παρέμενε το Google.
Μέχρι που το σατανικό Facebook, σκέφτηκε να βάλει προτροπή για αρχική σελίδα τον εαυτό του, για να μην χάνουν τον χρόνο τους οι Έλληνες σε άλλα αργόσχολα sites. Και το κακό δεν άργησε να γίνει! Σήμερα, οι μισοί υπολογιστές της Ελλάδας όταν ανοίγουν μπαίνουν στο Facebook!
Tάσος Ντιβέρης
http://arta-mou.blogspot.com/
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου