ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ΑΛΛΑ ΦΡΟΥΤΑ

ΠΑΛΙΑ Η «ΓΝΩΡΙΜΙΑ» … 

Τους  νεοναζιστές χρυσαυγίτες πολλά  μέλη του κινήματός μας τους «γνωρίζουν»  από παλιά. Από τότε που με τον  ίδιο ή άλλο πολιτικό μανδύα οι ναζιστές αυτοί πραγματοποιούσαν εκδηλώσεις και ενέργειες μίσους ενάντια σε κάθε τι ελεύθερο και ελευθεριακό και εμείς βρισκόμασταν απέναντί τους. Δεν είμαστε λοιπόν καθόλου «άγνωστοι», ούτε δηλώνουμε αιφνιδιασμένοι από όσα πράττουν εδώ και χρόνια.

            Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΩΝ

Η ιστορική πορεία και καταγωγή των χρυσαυγιτών (με το κλεμμένο από τους άγγλους ναζιστές όνομα) είναι γνωστή σε όποιον θέλει να ερευνήσει ελάχιστα την ελληνική ιστορία.

Δεν θα επεκτείνουμε την ανάλυση στην αρχαιότητα και στο Βυζάντιο, γιατί  και το τότε αντίστοιχό τους ήταν μονίμως το όργανο βασιλιάδων, τυράννων, αριστοκρατικών, Περσών, Ρωμαίων, αλλοεθνών. Πρόκειται για τους Εφιάλτες της ελληνικής ιστορίας, αυτούς που έστειλαν τον δημοκρατικό Λεωνίδα να εκτελεστεί στις Θερμοπύλες για να τον ξεφορτωθούν από την Σπάρτη, αυτούς που πρόδωσαν στους Ρωμαίους τον Αρατο, αυτούς που άνοιξαν την κερκόπορτα στην Πόλη θαυμάζοντας την ισχύ των Οθωμανών. Αυτή είναι η ιστορική πολιτική και κοινωνική καταγωγή τους. Το έκαναν πάντα για «το καλό της Ελλάδας». Από το «οι Πέρσες είναι φίλοι μας», στο «οι Ρωμαίοι είναι φίλοι μας», στο «οι Τούρκοι είναι φίλοι μας» και τελευταία ιστορικά στο «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας».

      Στο νεοελληνικό ιστορικό επίπεδο, οι σημερινοί χρυσαυγίτες είναι γνήσιοι απευθείας απόγονοι των «επιστατών» των κοτσαμπάσηδων (αυτών με τον βούρδουλα), των μελών των ένοπλων τμημάτων που χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι κατά των «αναρχικών τρομοκρατών» Ελλήνων επαναστατών το 1821, των χωροφυλάκων του Οθωνικού καθεστώτος και των λοιπών ξένων και φερτών μετέπειτα βασιλιάδων του τόπου. Είναι απόγονοι των δολοφόνων του Μαρίνου Αντύπα, του Γρηγόρη Λαμπράκη και εκατοντάδων άλλων Ελλήνων αγνών λαϊκών αγωνιστών.

Είναι απόγονοι των προδοτών της Μικράς Ασίας και της Κύπρου. Είναι  απόγονοι του Τσολάκογλου, απόγονοι όσων συγκρότησαν τα τάγματα ασφαλείας, την «Χ», τους «χωροφύλακες άνευ θητείας» και άλλες ναζιστικές οργανώσεις στην γερμανική κατοχή και μετά από αυτή, είναι οι τύποι με την κουκούλα στα γερμανικά μπλόκα, είναι οι «εθνικιστές» που πρώτα πρόδωσαν στους Γερμανούς τον αγώνα του λαού και μετά έφεραν στην χώρα τον Σκόμπι και τον Βρετανικό στρατό και πολέμησαν δίπλα του στον εμφύλιο. Είναι οι ίδιοι οι καταδότες, οι ρουφιάνοι που έδιναν στοιχεία για φακέλους πολιτικών φρονημάτων, οι ξενόφερτοι χουντικοί. Για τα εκατοντάδες ιστορικά τους εγκλήματα έβρισκαν πάντα μια δικαιολογία (όλα τα εγκλήματα έχουν «δικαιολογία») που πάντοτε παρέπεμπε στο «καλό της Ελλάδας», της δικής τους όμως Ελλάδας: της Ελλάδας των κοτζαμπάσηδων, των αυλικών, της ολιγαρχίας, της έννομης τάξης που επέβαλαν μαζί προδότες, ολιγάρχες και ξένοι. Αυτή «η δική τους Ελλάδα» γέννησε τον κομπλεξισμό της αριστεράς απέναντι στην έννοια «Ελλάδα», γιατί αυτή η ξεφτιλισμένη «Ελλάδα» με τους πολίτες-κολίγες που έτρωγαν σφαλιάρες και δεν επιτρεπόταν να μιλήσουν ανήκε σε αυτούς και αυτήν επικαλούνταν και επικαλούνται για να επιβάλουν, να ληστέψουν, να κατακρεουργήσουν τον ελληνικό λαό.   

    Αυτοί είναι οι «χρυσαυγίτες», αυτό είναι το πολιτικό και κοινωνικό DNA τους. Πάντα δίπλα σε αυτούς που είναι «το κράτος», ένας ολόκληρος παραστρατιωτικός παρακρατικός μηχανισμός: δίπλα στους Γερμανούς στην εθνική αντίσταση, δίπλα στους Αγγλους στον εμφύλιο, δίπλα στην αστυνομία και μετά στα ΜΑΤ στις πορείες του ελληνικού λαού.

Αυτοί οι θαυμαστές της «ανώτερης όλων Γερμανικής Αρείας φυλής», οι πιστοί του Σατανά ή κάποιοι άθεοι, παρουσιάζονται στους αδαείς, ως Ελληνες «εθνικιστές» και Χριστιανοί Ορθόδοξοι για να πουλήσουν την στυγερή πραμάτεια τους. Η Χρυσή Αυγή είναι όργανο της «έννομης τάξης», του κράτους μαϊμού που έχουν στήσει τα αφεντικά τους, είναι το όργανο της κοινωνικής υποταγής και της φασιστικής ανθρώπινης εξαθλίωσης και ισοπέδωσης, αυτά πρεσβεύει η κοσμοθεωρία τους και η πρακτική τους.

Τα  πιο λούμπεν και επιζήμια κοινωνικά  στοιχεία βρήκαν ένα χώρο δράσης, βίαιου εξουσιασμού και έκφρασης πρωτόγονων ενστίκτων. Τους ακολουθεί ένα κλάσμα, μια άλλη σαβούρα – παράγωγο της ελληνικής καπιταλιστικής κοινωνίας, αυτού του εργοστασίου που το ρύθμισαν να παράγει κατά κύριο λόγο σκύβαλα και ανεγκέφαλους. Γιατί, η ελληνική κοινωνία κατευθυνόμενη από την κοτζαμπάσικη ολιγαρχία που ορίζει την «έννομη τάξη» παράγει ανθρώπους με την μέθοδο παραγωγής του καπιταλισμού, παράγει προϊόντα το ίδιο άχρηστα με τον μηχανισμό που την διακατέχει, για να μπορεί να τα χρησιμοποιεί χωρίς υψηλό κόστος και χωρίς κίνδυνο ανατροπών.

Η Χρυσή  Αυγή δεν έχει τίποτα το επαναστατικό, είναι ο ιδιωτικός στρατός  της ολιγαρχίας, αυτό που πάντα  ήταν.

ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ, ΒΕΝΙΖΕΛΟΙ και άλλα «πολιτικά  φρούτα»

Πέρα  από την απατηλή ιδεολογική πρόταξη  του «εθνικισμού» από την Χρυσή Αυγή, πέρα από την «φασιστική αντίληψη» ενός μεγάλου κλάσματος της καπιταλιστικής κοινωνίας (ο φασισμός είναι παράγωγο του καπιταλισμού), πολλοί είναι αυτοί που ρίχνουν νερό στον μύλο της Χρυσής Αυγής και θρέφουν το τέρας που κατατρώγει ανθρώπους.

Τα πολιτικά κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και τα ανίκανα ανδρείκελα που τα συγκροτούν και εκφράζουν κυρίαρχα τον αστισμό εδώ και 2 περίπου δεκαετίες, μετά την καταστροφή που προκάλεσαν στην χώρα, θα όφειλαν να έχουν αυτοδιαλυθεί, οι δε θιασώτες τους να έχουν αποχωρήσει όχι μόνο από την πολιτική, αλλά και από την χώρα, ζητώντας ταπεινά συγγνώμη για την καταστροφή που προκάλεσαν. Αντ’ αυτού και επειδή και αυτοί αποτελούν μια ακόμα «Χρυσή Αυγή», είναι δηλ. και αυτοί όργανα των ίδιων μηχανισμών εξουσίας και παραεξουσίας της ολιγαρχίας, παραμένουν στις θέσεις τους, δολοφονούν επικαλούμενοι το «εθνικό συμφέρον», την σωτηρία της Ελλάδας και άλλα ευτράπελα ιδεαλιστικά ιδεολογήματα και χρησιμοποιούν στον πλασμένο από image makers λόγο τους το ρήμα «είναι» για την Ελλάδα, λες και η χώρα βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας μεταφυσικής παρέμβασης ή φυσικής καταστροφής. Αυτοί κατέστρεψαν την Ελλάδα και την μετέτρεψαν σε πλήρες προτεκτοράτο κυβερνώντας ως άχρηστοι υποτακτικοί της ολιγαρχίας και η πιο πάνω συμπεριφορά τους προκαλεί αυθόρμητα την οργή και την αγανάκτηση κάθε πολίτη αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως προέλευσης, τάξης και ιδεολογίας. Οσο αυτοί υπάρχουν τόσο το μυαλό των ανθρώπων θα οδηγείται σε ακραίες συμπεριφορές και όσο πιο αδύνατο και λοβοτομημένο πλάστηκε από το σύστημα να είναι, τόσο πιο πολύ θα ακολουθεί την βίαια αγέλη.  

Επειδή  ο πολιτικός χρόνος Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι μετρημένος, η ολιγαρχία επιστράτευσε ξανά την εφεδρεία των ακραίων φασιστών.Δεν είναι τυχαίο, αλλά απόλυτα εξηγήσιμο το γεγονός ότι οι θιασώτες και οπαδοί της Χ.Α. βρίσκονται σε μεγάλο αριθμό εντός των βασικών οργάνων του συστήματος της ολιγαρχίας και της επιβολής της εξουσίας της (αστυνομία, στρατός, ακόμα και στη «δικαιοσύνη») και ότι ανοιχτά εδώ και χρόνια Χ.Α. και ΜΑΤ ενεργούν από κοινού, ενώ οι χρυσαυγίτες ακολουθούν πιστά και τις τακτικές τους, λες και εκπαιδεύτηκαν από τον ίδιο εκπαιδευτή. Απέναντι στον κίνδυνο ενός πραγματικά κοινωνικού πατριωτικού δημοκρατικού επαναστατικού κινήματος, που θα ανέτρεπε εκ βάθρων το σύστημα που έχει δημιουργήσει η ολιγαρχία και τις ίδιες τις αξίες της, πριμοδοτήθηκε και χρηματοδοτήθηκε αδρά το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α., που ομνύει στον ιδεαλισμό της «έννομης τάξης» για να παρασύρει, να ενσωματώσει τμήμα της αγανάκτησης, να διαστρέψει, να αποτελέσει ανάχωμα στον κίνδυνο της επανάστασης και της κοινωνικής ανατροπής. Δεν συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δεν είναι η Ελλάδα το μοναδικό ιστορικό παράδειγμα. Η δημιουργία του ψευδοεθνικισμού και των φασιστικών ιδεολογημάτων και μορφωμάτων, αλλά και η ταύτιση της με τις ολιγαρχίες σε κάθε κράτος είναι βέβαιο ιστορικό δεδομένο σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Η ολιγαρχία συνεπώς και τα αστικά κόμματά της εκτρέφουν τον  φασισμό ευθέως και πλαγίως, φανερά και κρυφά, με κάθε μέσο, ως εφεδρεία στην διατήρησή τους και ως όργανο επαύξησης της ισχύος τους. Σκοπός τους είναι να εκτραπεί το γνήσιο ανθρώπινο λαϊκό κίνημα σε ιδεαλιστικές ατραπούς αυθαίρετης σύλληψης, να αποδυναμωθεί ο αγώνας για τα δίκαια του ανθρώπου, για την αλλαγή της κοινωνικής οργάνωσης και πορείας, για την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.

Τα  ανδρείκελα που απαρτίζουν την κυβέρνηση  όφειλαν να έχουν παραγγείλει  και να έχουν ήδη στα χέρια  τους πλήρη έρευνα για το «ποιόν» της Χρυσής Αυγής. Οφειλαν να την έχουν δημοσιοποιήσει και να έχουν ενεργήσει σύμφωνα με το καθήκον τους. Το πραγματικό γεγονός-διαπίστωση της παράνομης αδράνειάς τους είναι σαφής απόδειξη περί της προέλευσης και εξάρτησης των ίδιων και της Χ.Α. από τα ίδια κέντρα ολιγαρχικής εξουσίας. Η ίδια η Ε.Υ.Π., αν δεν ήταν προσκολλημένη στις βουλήσεις των Η.Π.Α., του ΝΑΤΟ και εσχάτως και των Γερμανών, όφειλε να είχε κινηθεί ανεξάρτητα και αυτόβουλα. Το ίδιο και η «δικαιοσύνη» … .

Θα  έπρεπε ήδη εδώ και καιρό να έχει διερευνηθεί το ποιόν της  Χ.Α. και των προσώπων που απαρτίζουν τον κεντρικό της πυρήνα. Αν είναι ιδεολόγοι ή εάν π.χ. είναι λαθρέμποροι, έμποροι ναρκωτικών, έμποροι λευκής σαρκός (κοινώς «νταβατζήδες»), μπράβοι, μαφιόζοι, αν σχετίζονται με παράνομο τζόγο, με αφαίρεση ανθρώπινων οργάνων κ.α. . Θα έπρεπε επίσης να έχει διερευνηθεί ο μηχανισμός χρηματοδότησής της, αν είναι παράνομος ή όχι και από πού προέρχεται, γιατί 100 και πλέον κομματικά γραφεία σε όλη την χώρα, παράλληλα με ρατσιστικά συσσίτια και άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις έχουν μεγάλο κόστος και δεν είναι καθόλου φυσιολογικό για ένα μόρφωμα μηδενικής μέχρι πρότινος απήχησης. Θα έπρεπε να έχει διερευνηθεί, εάν υπάρχει οικονομική ενίσχυση από κεφαλαιούχους της ολιγαρχίας, π.χ. εφοπλιστές, τραπεζίτες, απόγονους μαυραγοριτών, αρχιλαθρέμπορους της Μεσογείου και άλλους τινές που συγκροτούν την ολιγαρχία εντός και εκτός της χώρας, όπως και η χρηματοδότηση από ξένα κράτη και κέντρα συμφερόντων.       

Θα  έπρεπε επίσης να έχει διερευνηθεί  η ύπαρξη πολυάριθμων πυρήνων  της Χ.Α. στην αστυνομία, στον στρατό, σε δημόσιες υπηρεσίες, σε άλλες «εξουσίες» και εφόσον διαπιστωθούν παράνομες ενέργειες να έχουν επιβληθεί οι νόμιμες ποινικές, αστικές και πειθαρχικές ποινές. Δεν είναι δυνατόν παρακρατικοί χρυσαυγίτες να επιχειρούν από κοινού με τα ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών και κανείς να μην τους συλλαμβάνει. Η παρουσία τους και μόνο καταδεικνύει την γελοιότητα του κράτους–παρακράτους που έστησαν οι ολιγάρχες (φασίστες και ναζιστές οι περισσότεροι), αν και με την ίδια γελοιότητα γνωστοί φασίστες των Μ.Μ.Ε. μπορεί να την χαρακτηρίσουν ως θεμιτή «ιδιωτική πρωτοβουλία» !

Η μη τήρηση των υποχρεώσεων αυτών απέναντι στον ελληνικό λαό καθιστά τους κυβερνώντες  και έκθετους σε διώξεις και αποδεικνύει  την αγαστή συνεργασία και σχέση  τους με το μόρφωμα της Χ.Α. και  την σχέση – εξάρτησή τους από  τα ιδία αφεντικά του κράτους–παρακράτους.  

Απέναντι  σε όλα αυτά η ελληνική αριστερά, αντί να αντιπαλεύει φιλοσοφικά, ιδεολογικά, κοινωνικά και πολιτικά το φαινόμενο και να προτείνει ουσιαστικές αριστερές λύσεις–προτάσεις για την οργάνωση της κοινωνίας, περισσότερο ρέπει προς το κυνήγι μαγισσών και σε ιεροεξεταστική νοοτροπία, που δεν την τιμά κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά ¹.

Από τους δύο  βασικούς πυρήνες της ελληνικής  αριστεράς, το ΚΚΕ φαίνεται να έχει μείνει προσκολλημένο πιστά στην τήρηση του σταλινισμού και των συμφωνιών της Γιάλτας (ΚΚΕ κάτω από 10%). Ας ξαναδιαβάσουν τον Μάρξ και τον Λένιν, θα τους είναι χρήσιμο.

Ο έτερος πυρήνας της αριστεράς (που δεν έχει ακόμα αποφασίσει την σχέση του με τον μαρξισμό) καθοδηγούμενος από τον οίστρο της ανόδου στην εξουσία όχι μόνο σύρεται σε αναδιπλώσεις και κυβιστήσεις, αλλά εδώ και μήνες έχει μετατραπεί σε οσφυοκάμπτη κάθε λογής εξουσίας και παραεξουσίας και δεν εννοούμε μόνο το προσκύνημα στα πετραχήλια του Ιερώνυμου. Ένα αριστερό πολιτικό μόρφωμα, ακόμα και αστικής συγκρότησης, πρέπει να έχει σαφές αριστερό πρόγραμμα κοινωνικής συγκρότησης, οικονομικής οργάνωσης και διάρθρωσης των παραγωγικών διαδικασιών και θέση υπέρ της πατρίδας, της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και ενάντια σε όσους την επιβουλεύονται. Οσο αυτό απουσιάζει η Χ.Α. με το μεταφυσικό ιδεολόγημα του δήθεν «εθνικισμού» (δηλ. «δεν κάνω τίποτα, αρκεί που είμαι Ελληνας») θα αλωνίζει στην κοινωνία.

Την ίδια ώρα το κόμμα-κίνημα του Καμμένου βρίσκεται μπλεγμένο, όπως και ο αρχηγός του, μεταξύ ριζοσπαστικού αστισμού, δεξιάς προέλευσης και ιδεολογημάτων και αριστερής πρακτικής και φρασεολογίας. Αποτέλεσμα : σύγχυση και έλλειψη διεξόδου για όσους δεξιούς πολίτες δεν θέλουν να έχουν σχέση με την συγγενή ακροδεξιά.

Μέσα  σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον αστών  και «αστιστών» πριμοδοτείται το τέρας του φασισμού και ενισχύεται από την ανυποληψία και ανυπαρξία των υπολοίπων.

   Το τελευταίο αμάρτημα των μετόχων της «Ελληνική Δημοκρατία Α.Ε.» (αφού ως εταιρεία εννοούν το κράτος) είναι η από κοινού υπεράσπιση της χρεοκοπημένης αστικής ψευδοδημοκρατίας του κοινοβουλευτισμού.

Αποτελεί  κοινή ενδόμυχη αντίληψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων ότι  το πολίτευμα αυτό δεν είναι δημοκρατία και δεν αποδίδει λειτουργικά. Απέναντι σε αυτή την ψευδοδημοκρατία υπάρχουν δύο τάσεις:

• η δική μας των δημοκρατών που «μουτζώνουμε» την Βουλή γιατί θεωρούμε το πολίτευμα αυτό ολιγαρχικό, αριστοκρατικό και κίβδηλο καιέχουμε σχεδιάσει και προτείνει πραγματική ουσιαστική δημοκρατία ισότητας και λαϊκής κυριαρχίας.
• η «μούτζα» των ναζιστών της Χ.Α. που θέλουν λιγότερα ακόμα δικαιώματα για τον λαό και πολίτευμα με φύρερ, αυτοκράτορα, βασιλιά καιτύραννο, που θέλουν μπότα και εκμηδενισμό των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Η κοινή θέση των κομμάτων – μετόχων του κοινοβουλευτικού συστήματος είναι σαφώς αμυντική και υποστηρίζει το παρόν σύστημα της αστικής κοινοβουλευτικής ψευδοδημοκρατίας, την οποία εξακολουθεί να αποκαλεί «Δημοκρατία». Μας ταυτίζουν όλους, μας εντάσσουν στην Χ.Α. (!!!) μας μιλούν οι ολιγαρχικοί για «δημοκρατικά τόξα» !!!. Μας κάνουν μάθημα δημοκρατίας κάτι οσφυοκάμπτες και κάτι κυράτσες !!!. Καμία πρόταση και από κανένα κόμμα για διεύρυνση της δημοκρατίας, αλλά κλασσικές συντηρητικές θέσεις που αιτιολογούν κάθε αρνητική κριτική και προκαλούν αγανάκτηση, που στρέφει τμήμα των πολιτών (κυρίως των πολιτικά αμόρφωτων) στον ακτιβισμό των αντιδημοκρατικών άκρων.

     Κάποιοι περισσότερο, κάποιοι λιγότερο οι μέτοχοι του πολιτικού συστήματος, πιστοί στους ταγούς της κυρίαρχης ολιγαρχίας, ποτίζουν και εκτρέφουν το τέρας του ναζισμού.

ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ

Το  ίδιο τέρας το έθρεψαν - ακούσια όπως θέλουμε να πιστεύουμε – μια σειρά από κινήματα που δημιουργήθηκαν στα χρόνια των μνημονίων. Από τα κινήματα με κυρίαρχο στόχο την αντιμνημονιακή πολιτική μέχρι τα κινήματα με μοναδικό σύνθημα και κέντρο την Ελλάδα.  Η αντιμνημονιακή πολιτική θέση (είναι θέση και όχι ιδεολογία) αποτέλεσε και αποτελεί περισσότερο μια ρετσέτα, μια ταμπέλα, ένα μανδύα που τον φόρεσαν και τον φορούν ευκαιριακά όλοι, αλλά στην πραγματικότητα τα στυγερά μνημόνια είναι αποτέλεσμα και απότοκο πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην χώρα και στην κοινωνία. Η ανατροπή των μνημονίων πρέπει αναγκαστικά να περιλαμβάνει και τις πολιτικές που θα θωρακίσουν την πατρίδα και την κοινωνία, τον λαό και τον άνθρωπο, από την εξάρτιση και την επανάληψή τους. Σε αυτό τα κινήματα απέτυχαν και αποτυγχάνουν, είτε από ευκαιριακή ωφελιμιστική σιτουασιονιστική επιλογή είτε από αδυναμία να προσφέρουν προτάσεις και λύσεις. Ανοίγουν έτσι τον δρόμο στο κούφιο ιδεαλιστικό ψευδοεθνικισμό της Χ.Α. που επικαλείται μεταφυσικής (και τελικά ετσιθελικής) αντίληψης ψευδοανωτερότητες του κατ’ αυτήν «έθνους», ως αντίδοτο σωτηρίας απέναντι στην λαίλαπα των μνημονίων.

Αλλά  αντίστοιχα κινήματα, πετώντας στα σκουπίδια οποιαδήποτε άλλη ανάλυση και πρόταση για την κοινωνική οργάνωση έθεσαν ως πρόταγμα αγώνα την Ελλάδα και το «έθνος» και μάλιστα με ιδεαλιστική προσέγγιση και αντίληψη σχεδόν ανάλογη πολλές φορές με αυτή της Χ.Α. . Όμως η Ελλάδα είναι ο χώρος που τρέφει και ζει τον λαό της και όταν ο τόπος και ο λαός είναι καθημαγμένος και ανίκανος, όταν οι άνθρωποι είναι καταπιεσμένοι και αχρηστεμένοι, η Ελλάδα και ο λαός της είναι έννοιες αδύναμες και αδύνατες. Αντί λοιπόν να υπάρξουν οι πολιτικές προτάσεις για αυτεξούσιο και χειραφετημένο δυνατό Ελληνα άνθρωπο, δυνατή κοινωνία ισότητας και δημοκρατίας και ουσιαστική παραγωγική διαδικασία που οδηγεί λαό και Ελλάδα στην εθνική ανεξαρτησία και στην λαϊκή κυριαρχία, υπήρξε το αδύναμο ιδεαλιστικό ιδεολόγημα της «Ελλάδας». Αυτής της «Ελλάδας» που τους αρκεί να υπάρχει ως λήμμα στα λεξικά, ασχέτως του εάν είναι αδύναμη, ανυπόληπτη και εξαθλιωμένη, αυτή και ο λαός της. Ο ελληνικός λαός περιμένει λύσεις και προτάσεις και ήταν εντελώς εσφαλμένη η ιδεαλιστική αντίληψη-πρόταγμα περί «Ελλάδας» άξιας και ικανής, ευλογημένης κλπ. χωρίς την παράθεση των προτάσεων – εργαλείων για την πραγματική αξίωση του λαού και την πατρίδας. Με τον τρόπο αυτό, με την απουσία ανάλυσης και πρότασης, ένα μέρος του λαού (οι πολιτικά αδαείς) στράφηκε και στρέφεται στο μαγαζάκι της Χ.Α., όπου οι μαγαζάτορες πωλούν «Ελλάδα» φωνάζοντας δυνατά, κραδαίνοντας σημαίες και χτυπώντας τα μιάσματα, λαθραίους και μη, μετανάστες που «μολύνουν» την Ελλάδα και στερούν την εργασία από τους Ελληνες. Την ίδια ώρα, οι ίδιοι σε μία σειρά από δραστηριότητες χρησιμοποιούν λαθρομετανάστες και βαυκαλίζονται με την απόκτηση ξένων – μη ελληνικών προϊόντων. Αυτή είναι η καθαρή πραγματικότητα.

Το  εκτρέφουν πολλοί το τέρας του ναζισμού της Χ.Α. και όλοι πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, αν δεν θέλουν να το δουν να τους καταβροχθίζει.

«Ελλάδα είναι όπου φτάνει ο Ελληνας και το φως της πατρίδας»

Το ζήτημα με τον εθνικισμό και τον υπερεθνικισμό  οφείλαμε και οφείλουμε να το προσεγγίσουμε ως Ελληνες, με ανάλυση και αιτιολογία κρίσης.

Στο Λαϊκό Κίνημα το ζήτημα θαρρώ πως το έχουμε λύσει. Ο εθνικισμός και ο υπερεθνικισμός είναι μια ιδεαλιστική αντίληψη, μια πλαστή έννοια, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Αυτό που υπάρχει και είναι πραγματικό και απτό είναι η έννοια της πατρίδας. Πατρίδα είναι η μάνα και ο πατέρας μας, τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, πατρίδα είναι οι φίλοι μας. Πατρίδα είναι το σπίτι μας, η γη που μας τρέφει και πάνω της πατάμε, ο αέρας που ανασαίνουμε … . Πατρίδα είναι όλα τα πραγματικά στοιχεία που συγκροτούν τον κόσμο της ζωής μας. Η πατρίδα είναι η πραγματικότητα, δεν είναι ούτε ιδέα, ούτε ιδεαλισμός. Αυτή ήταν πάντα η ελληνική σύλληψη της πραγματικότητας της πατρίδας που περικλείεται στο σύνθημα «νυν υπέρ βωμών και εστιών». Αυτή είναι η πρώτη, η πραγματική και μεγάλη πατρίδα για τον Ελληνα, είναι η ίδια του η ζωή ως ανθρώπου. Σε αυτή την πραγματική έννοια της πατρίδας με την ακριβή αρχαία ετυμολογία της πατάμε και εκεί στηρίζουμε ως κίνημα τον πατριωτισμό μας.

Το έθνος επίσης είναι μια πραγματικότητα ως συνισταμένη και ως έννοια που συνδέεται με την πραγματικότητα της πατρίδας, ισχυρή και πραγματική ανάλογα με το ποσοστό κατά το οποίο περιλαμβάνει την «πατρίδα». Η έννοια του έθνους όμως σχετικοποιείται και μετατρέπεται σε ιδεαλισμό κατά την προσέγγιση των στοιχείων που το συνθέτουν και το συναπαρτίζουν: από την κοινή γλώσσα ως μοναδικό ελάχιστο στοιχείο για κάποιους, έως την κοινή εξ αίματος καταγωγή ως τελικό ουσιαστικό στοιχείο για κάποιους άλλους. Στην συγκρότηση της έννοιας του έθνους ο κάθε ιδεαλισμός έχει εντάξει ή αφαιρέσει μια σειρά από στοιχεία που δίνουν στην έννοια του έθνους απροσδιόριστα και μη κοινής αποδοχής χαρακτηριστικά και απαιτούμενα για την ένταξη σε αυτό. Εμείς ξεκινάμε από την συγκρότηση της έννοιας του έθνους με βάση το πραγματικό γεγονός της πατρίδας που είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη, και το οποίο και θεωρούμε κυριαρχικό αποφεύγοντας επικίνδυνες και ανούσιες ιδεαλιστικές αντιπαραθέσεις περί του «έθνους» και των στοιχείων, που κάνουν κάποιον «εθνικά» Ελληνα ή μη Ελληνα.

Αυτά  όμως που αποτελούν καθαρό ανυπόστατο ετσιθελικό ιδεαλισμό είναι τα ιδεολογήματα του «εθνικισμού» και του «υπερεθνικισμού», διότι με αυτά δεν υφίσταται περιγραφή και αντίληψη μιας πραγματικότητας, αλλά ένα κενό ουσίας αυθαίρετο εγκεφαλικό δημιούργημα, που θέλει κάποιους ανθρώπους ανώτερους από κάποιους άλλους λόγω της εθνικής καταγωγής ή προέλευσής τους και μόνο. Οι γερμανοναζιστές της Χ.Α. είναι οι κύριοι πρεσβευτές, μεταπράτες και πωλητές αυτού του ιδεολογήματος, που χρησιμοποιείται ως έσχατη μεταφυσικής προσέγγισης ελπίδα από ανθρώπους που δεν μπορούν να αντιληφθούν την ίδια τους την ύπαρξη και την ζωή, αλλά μόνο τον κίνδυνο. Το ίδιο το ψευδοθεώρημα του εθνικισμού της Χ.Α. (ακόμα και στην πιο αγνή και άδολη μορφή του) καταρρίπτεται άμεσα και απόλυτα, εάν τους θέσουμε το ρητορικό ερώτημα και διαπίστωση : σε αυτό το καθαρό και ανώτερο έθνος περιλαμβάνονται οι Ελληνες δολοφόνοι, οι Ελληνες βιαστές, οι Ελληνες προδότες, οι Ελληνες μιζαδόροι, οι Ελληνες επίορκοι, οι Ελληνες απατεώνες, οι Ελληνες νταβατζήδες και εκμεταλλευτές … μακρά η σειρά Ελλήνων που δεν τους εμπόδισε η «ανωτερότητα» του έθνους τους να προβούν σε ειδεχθή ατομικά και κοινωνικά εγκλήματα. Αν το έθνος ή κάποιο έθνος ήταν ανώτερο και ίσχυε το ιδεαλιστικό κατασκεύασμα του εθνικισμού, τότε όλοι οι άγιοι, άξιοι και ικανοί άνθρωποι θα ήταν Ελληνες και όλοι οι Ελληνες θα ήταν άγιοι, άξιοι και ικανοί. Ας κοιτάξουν λοιπόν τα μούτρα τους στον καθρέπτη οι Χρυσαυγίτες και ας μας πουν εάν βλέπουν κάποιον άγιο, άξιο και ικανό ή έναν άχρηστο και απαίδευτο αχρείο πρωτόγονο εξουσιαστή βγαλμένο από τις ανθρώπινες ανάγκες και ήθη της ζούγκλας της προϊστορίας. Ο «αγώνας» σας λοιπόν, για όσους πιστεύουν παραμυθιασμένοι ότι αγωνίζονται για την Ελλάδα, δεν πρεσβεύει τίποτα ανθρώπινο και ελληνικό και δεν περιέχει κανένα από τα ιστορικά και ουσιώδη στοιχεία της ελληνικής σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων. Ο «αγών» σας, όπως και ο «αγών» του πρωτηγέτη σας Αδόλφου, είναι στην πραγματικότητα αγώνας ενάντια στην Ελλάδα και στον πολιτισμό που γέννησε και κουβαλάει.

Όπως καταλαβαίνετε  οι σκεπτόμενοι Ελληνες, η ολιγαρχία που διευθύνει το “CIRCO DI GRECIA” και θέλει να μας πείσει ότι πρόκειται περί κράτους των Ελλήνων, επανέφερε στο τσίρκο ένα παλιό νούμερο για να τρομάξει και να κόψει την ανάσα (ίσως και τον λαιμό) των θεατών. Οσο παραμένουμε θεατές, αυτό το γελοίο θέαμα θα μας δίνουν.

Ελάτε μαζί μας, πηγαίνετε σε άλλους, ενωθείτε για να φτιάξουμε το μέτωπο της πραγματικής αλλαγής.

               

                       ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ  

¹ Για να μην αναφερθούμε στην απαράδεκτη αναφορά – καταγγελία στην Βουλή από την βουλευτή γόνο πολιτικού (νεποτισμός στην αριστερά) στοιχείων δικαστικού, με την οποία έχει προσωπική αντιδικία, ως δήθεν ακροδεξιάς, ενώ άπαντες γνωρίζουν τα άκρως δημοκρατικά της φρονήματα. Δεν συγχωρείται για κανένα αριστερό (πόσο μάλλον βουλευτή) η αβάσιμη κατάδοση πολιτών λόγω προσωπικής αντιδικίας όφελος και επί τη ευκαιρία ενός φόνου.