Το δώρο του Χρόνου

Ν. Λυγερός
Ένας διαφορετικός τρόπος να προσεγγίσουμε τον Ελληνισμό από την απλή περιγραφή σε ιστορικό πλαίσιο, είναι να δώσουμε έμφαση στον διαχρονικό του χαρακτήρα. Αν αναρωτηθούμε σε φιλοσοφικό επίπεδο, ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της ιδιότητας, τότε μπορούμε ν’ ανακαλύψουμε μέσω της οντολογίας, μία τελεολογία. Ας υπενθυμίσουμε την κλασική κατηγοριοποίηση της στρατηγικής συμπεριφοράς: τακτική, επιχειρησιακό, στρατηγική, υψηλή στρατηγική. Κι ας την συμπληρώσουμε με τις έννοιες της διαχρονικής στρατηγικής και της στρατηγικής της Ανθρωπότητας. Η υψηλή στρατηγική ακόμα και αν παρουσιάζεται ως το υψηλότερο επίπεδο, δεν είναι απαραίτητα διαχρονική. Ενώ η διαχρονική στρατηγική είναι αναγκαία υψηλή. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ένα πλαίσιο για να εντάξουμε τον Ελληνισμό μέσω της τοποστρατηγικής κι όχι πια της γεωστρατηγικής αφού η έννοια της απόστασης δεν επαρκεί για να τον χαρακτηρίσει και η έννοια της σχέσης είναι ικανή. Δεν εξετάζουμε λοιπόν τον Ελληνισμό μέσω της γεωμετρικής επαφής αλλά της τοπολογικής σχέσης. Αν εμπλουτίσουμε την τελευταία μέσω της χρονικής προσέγγισης, τότε η τοπολογική σχέση απελευθερώνεται από το χωρικό πεδίο και λειτουργεί μέσα στο χωροχρονικό πεδίο δράσης. Με αυτά τα νοητικά σχήματα έχουμε αρκετά εργαλεία για να εξετάσουμε πιο αποτελεσματικά τον Ελληνισμό. Αν επίσης υπενθυμίσουμε πόσο μεγάλη σημασία δίνει στους νεκρούς, πόσο σκέφτεται τη συνέχεια, πόσο προετοιμάζεται για την αντεπίθεση, πόσο πιστεύει στην θυσία και την αντίσταση, τότε είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα αφού o Ελληνισμός έχει τα απαραίτητα κριτήρια της διαχρονικής στρατηγικής. Στο επίπεδο της Ανθρωπότητας, το μόνο που είναι αρνητικό είναι τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας όπως είναι οι γενοκτονίες. Αν σκεφτούμε ότι αυτές προκαλούνται από τις κοινωνίες της βαρβαρότητας τότε μπορούμε να θέσουμε ότι εχθρός της Ανθρωπότητας είναι η βαρβαρότητα. Και ο Ελληνισμός πάντα αντιστέκεται σε αυτή γιατί είναι δίκαιος και προστατεύει τους αθώους. Έτσι ο Ελληνισμός μπορεί να ερμηνευτεί ως ένα δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα για να ζήσει ελεύθερη λόγω της στρατηγικής της. Με άλλα λόγια, ο Ελληνισμός ως δώρο του Χρόνου, είναι η στρατηγική της Ανθρωπότητας.