Επιχείρηση (νοσηρή) Χρυσή Ευκαιρία

Του Κώστα Βαξεβάνη
Το μεγαλείο της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα το αδύναμο σημείο της, είναι πως είναι υποχρεωμένη να ανέχεται και μερικές φορές να γεννά, αυτούς που θα την αναιρέσουν. Ακόμη και τους φασίστες. Ένα τσούρμο νεοναζί, τηλεοπτικώς λεβεντογεννημένοι, κλαψουρίζουν προσπαθώντας να βρουν όλα εκείνα τα όπλα που παρέχει η Δημοκρατία για να διευκολυνθούν και να ξεπλυθούν. Τη Δημοκρατία που χλευάζουν και θέλουν να αναιρέσουν.
Είναι αναμφίβολα μια πρόκληση, το να σκεφτεί κάποιος, πως η Δημοκρατία οφείλει να αναστείλει ακόμη και λειτουργίες της προκειμένου να 
αντιμετωπίσει αυτούς που την επιβουλεύονται. Φαντάζει ακόμη και δίκαιο, να κάνει εκπτώσεις, για να τιμωρήσει αποτελεσματικά τους εγκληματίες.
Αυτό έχει δύο κινδύνους. Ο πρώτος είναι να ξεχάσουμε πως πίσω από όλο αυτό το μόρφωμα υπάρχουν κοινωνικές συνθήκες, οικονομικές και πολιτικές που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Τρύπες δηλαδή στην ίδια τη Δημοκρατία. Το δεύτερο είναι πως όταν η Δημοκρατία γίνεται ala carte, αυτός που θα την πληρώσει είναι η ίδια η Δημοκρατία.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ως νομοπαρασκευαστής και νομομαγειρευτής, είναι έτοιμος να προσφέρει στην κοινή γνώμη «νομικές» λύσεις για να μας σώσει από τη Χρυσή Αυγή. «Γιατί όχι;» θα πουν κάποιοι. Ας κάνει και έναν νόμο για καλό. 
Πού όμως θα χρησιμοποιηθεί το μοντελάκι αυτό στο μέλλον; Όπου οι κυβερνώντες, οι αμαρτωλοί συνήθως κυβερνώντες, ισχυριστούν πως υπάρχει κίνδυνος; Η ερώτηση δεν είναι θεωρητική. Ναι μεν ο Βενιζέλος μέσα από όλα αυτά προσμένει, στην αθωώτερη των περιπτώσεων, δημοφιλία και κυρίως αποφυγή του ενδεχομένου των εκλογών, οι σύμβουλοι όμως του Σαμαρά, κάνουν και άλλες σκέψεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν άνθρωποι δίπλα στον πρωθυπουργό, που απαιτούν η πάταξη της Χρυσής Αυγής, να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο, μέσα από το οποίο θα αντιμετωπιστούν «κίνδυνοι» που θα εφευρεθούν και θα ενοχοποιηθούν κοινωνικές συμπεριφορές και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα.
Συγκεκριμένα, φέρονται να προτείνουν, όσο δυνατόν πιο γρήγορα, να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο κατηγορίας σε κινήματα όπως είναι αυτό στις Σκουριές. Αν οι διαμαρτυρόμενοι βαφτιστούν εγκληματίες και πεισθεί η κοινή γνώμη πως η τάξη πρέπει να εφαρμοστεί παντού, τότε όχι μόνο θα ποινικοποιηθούν οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, αλλά θα αποκτήσει και υπόσταση η θεωρία των δύο άκρων. Δηλαδή αφού ο τάδε κάτοικος στο Στρατώνι ή την Ιερισσό είναι εγκληματίας, αφού απειλεί την περιουσία επιχειρηματιών, τότε και ο βουλευτής του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ που μιλάει μαζί τους, είναι όσο και ο Μιχαλολιάκος εγκληματίας.
Οι σύμβουλοι του Σαμαρά, ακόμη και την πιο κρίσιμη περίοδο, επιμένουν να προσομοιάζουν την διαμαρτυρία με το έγκλημα, τις κινητοποιήσεις με τη βία της Χρυσής Αυγής και την αντιπολίτευση με τους ναζί του Μιχαλολιάκου.
Είναι μάλλον εμφανές, πως αν εισακουστούν αυτές οι εισηγήσεις που τις αποκαλούν χαριτολογώντας «σχέδιο Χρυσή Ευκαιρία», η σταθερότητα, η πολιτική λειτουργία και η Δημοκρατία μπαίνουν σε μεγάλη περιπέτεια.
Και είναι πλέον άξιο απορίας αν αυτός ο αχταρμάς επικινδυνότητας που επιχειρούν, με μοναδικό κριτήριο να μπορούν να κατηγορούν, να φοβίζουν και άρα να κυβερνούν, είναι πράγματι αποτέλεσμα νοσηρής σκέψης νοσηρών συμβούλων ή υπηρεσιών που προσφέρουν Υπηρεσίες;

 http://www.koutipandoras.gr