Όταν απελυσαν χιλιάδες συμβασιούχους χάρηκα παρά πολύ που ξεκαθαριζαν το δημόσιο από όλους αυτούς που μπήκανε με ρουσφέτι και κομματικό μέσον.
Μετά έκλεισαν νοσοκομεία και σχολεία στην πόλη μας και το είπαν εξορθολογισμό. Δεν μου άρεσε άλλα δεν μίλησα
Μέτα ξαφνικα
γιατί η αγορά ειχε πέσει, ο κόσμος δεν ειχε λεφτά και δεν ξόδευε πια και το αφεντικό του δεν έβγαινε. Μάτα απέλυσαν και του άλλους και το μαγαζί έκλεισε.
Μετά έκοψαν
Με τόσες απολύσεις φούνταραν τα ταμεία και μείωσαν τις συντάξεις και έκοψαν τα δώρα. Εκεί εγώ έσκυψα το κεφάλι και άρχισα να δουλεύω τρομαγμενος. Μέτα από πολύ καιρό δεν είπα τίποτα. Ήθελα μονό λίγους μήνες να βγω στην σύνταξη.
Καποια στιγμη το αφεντικό ζήτησε να κάτσω δυο ώρες στην δουλεία παραπάνω, μετά 4 μετά 8, και σήμερα είμαι απλήρωτος 2 μήνες και ανησυχώ.
Με 1,5 εκατομμύρια άνεργους αύριο ποιος θα πληρώσει την σύνταξη μου. Πως τα εκανα ετσι;
Έχουν κόψει ήδη δυο φόρες και πάνε για νέες περικοπές και έχω και τον γιο άνεργο να περιμένει από μένα.
Ποιον να κοιταξω σε ποιον να μιλήσω; Τι να πω; Ποιος θα φωνάξει για εμένα… ;
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου