Ιωάννης Τσουκαλάς: Η χώρα υιοθετεί ένα τριτοκοσμικό μοντέλο ανάπτυξης, από το 2012 και μετά δεν υπάρχουμε

Ο καθηγητής κ. Ιωάννης Τσουκαλάς υπήρξε ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας από το 2009 μέχρι και τις τελευταίες Ευρωεκλογές όταν και το πολιτικό σύστημα φρόντισε να ξεμπερδέψει μια για πάντα από τις «ενοχλητικές» του απόψεις. Χθες, στην προσωπική του ιστοσελίδα εντόπισα μια πρόσφατη συνέντευξη στην εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, την οποία και βρήκα εξαιρετική, όπως και τις περισσότερες παρεμβάσεις του τα τελευταία χρόνια. Να τα σημαντικότερα σημεία των παρατηρήσεων του: -Η Ελλάδα, ακόμη και εν μέσω της κρίσης, έχασε ευκαιρίες ανάπτυξης απο ευρωπαϊκά κονδύλια, πόρους και προγράμματα; Η ερώτηση δυστυχώς είναι άνευ νοήματος, αφού η χώρα μας στο ίδιο διάστημα, αποκλίνει δραματικά από την αναπτυξιακή στρατηγική της Ευρώπης, της λεγόμενης στρατηγικής της Λισσαβώνας (δαπάνη του 3% του ΑΕΠ για έρευνα και καινοτομία, οικονομία της Γνώσης με παραγωγή τεχνολογικών προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας, από υψηλών προσόντων ανθρώπινο δυναμικό,) κατέληξε να υποστηρίζει με τα μέτρα λιτότητας και την χαμηλού κόστους ανειδίκευτη εργασία, ένα τριτοκοσμικό πρότυπο ανάπτυξης, όπου τα μεταπρατικά καταστήματα, με χαμηλής τεχνολογίας και ποιότητας καταναλωτικά αγαθά, αποτελούν τον κύριο κορμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τα καταστήματα ταχυφαγίας και τα καφεπωλεία χώροι κατανάλωσης, και ο χαμηλού εισοδήματος τουρισμός των γειτονικών Βαλκάνιων χωρών την βαρειά βιομηχανία του Τουρισμού. Υπό τις συνθήκες αυτές η χώρα ραγδαία αποκλίνει από τον ευρωπαϊκό τύπο ανάπτυξης και συνεπώς και από τα ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης και συνοχής. (...) Η εικόνα την εποχή 2010-2012 ήταν της χώρας των λωτοφάγων, όπου τεμπέληδες, κατεργάρηδες άνθρωποι, τεμπελιάζουν ζώντας με δανεικά. Ο Γερμανικός κυρίως Τύπος υπηρέτησε συκοφαντώντας ασύστολα για μεγάλο διάστημα, κι ενισχύοντας την εικόνα αυτή. Από το 2012 και μετά απλώς χάσαμε κάθε δυνατότητα πραγματικής παρέμβασης στα ευρωπαϊκά δρώμενα, χωρίς να χρειάζεται να μας βρίζουν κιόλας. Απλώς γίναμε αόρατοι. Τα περί εκτίμησης κλπ που εκφράζουν για τις προσπάθειες μας, είναι η απλή ικανοποίηση ότι συμμορφωνόμαστε με τα υποδεικνυόμενα. Είναι βλέπετε «δύσκολες οι Θύρες όταν η χρεία τες κουρταλεί» που λέει κι ο Διονύσιος. (...) Η αξιοπιστία της Ελλάδος θα κριθεί από το πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ένα Κράτος που θα είναι παρόμοιο με το μέσο ευρωπαϊκό και δεν θα αποτελούμε την εξαίρεση του ευρωπαϊκού κανόνα. Αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει αν Κυβερνήσεις Μεγάλων Συμμαχιών, με συμφωνία στην μακροπρόθεσμη πολιτική της χώρας, δεν καταφέρουν να στοιχίσουν σε ένα κοινό σκοπό όλους τους Έλληνες, που ίσως δεν αντιλαμβάνονται ακόμη ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε μετανάστες στον τόπο μας, μια και χάνουμε την κοινή μας ταυτότητα την σύνθεση των αξιών που αποτελούν και τον λόγο ύπαρξης μιας κοινωνίας. Παρόμοιες με την ελληνική κρίση αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία σε χώρες του ίδιου μεγέθους με την Ελλάδα, υπό τις αυτές συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης. Παράδειγμα η Φιλανδία του 1989.Αντιμετώπισε την κρίση με γενναιότητα και σήμερα απολαμβάνει το παγκοσμίως πρώτο σε επιτεύγματα εκπαιδευτικό σύστημα, με υποδειγματική οικονομία και με όλους τους στόχους της Πολιτικής της Λισσαβώνας εκπληρωμένους. Την ίδια ώρα στις εξετάσεις της PISA η Ελλάδα βαθμολογείται σχεδόν στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τις επιδόσεις των μαθητών Λυκείου σε Έκθεση, Φυσική, Μαθηματικά και Τεχνολογία. Σε προ διμήνου δημοσιευμένη, διεθνή έκθεση για την Τριτοβάθμια η χώρα μας κατατάχθηκε 37η σε 40 χώρες, παρά τα εγχωρίως λεγόμενα. Συμπέρασμα, πρέπει γρήγορα να γίνουν πολλά γιατί η ραγδαία μας απόκλιση από την Ευρώπη καθιστά το αξίωμα «Ανήκομεν είς την Δύσιν», στην πράξη άνευ νοήματος. 

parapolitiki.com