2015: Η ένωση της παπαρούνας με το γαρύφαλλο - Θεωρία Δεσμών και στρατηγική ιστορίας

Ν. Λυγερός
Είναι παράδοση πλέον να χρησιμοποιούμε γαρύφαλλα για τις 24 Απριλίου λόγω της επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Με αυτόν τον τρόπο οι επιζώντες, οι οικογένειες, οι φίλοι, αλλά και Δίκαιοι τιμούν τα θύματα, τους γενοκτονημένους. Μια ανάλογη παράδοση υπάρχει και για την επέτειο Anzac Day (Australian and New Zealand Army Corps) στις 25 Απριλίου. Έτσι είναι η παπαρούνα που συμβολίζει την τιμή που δέχονται τα θύματα της αποβίβασης στην Καλλίπολη λόγω της αντεπίθεσης του Κεμάλ. Οι δύο ημερομηνίες αφορούν το 1915. Δηλαδή τα θύματα της Γενοκτονίας και τα θύματα του Πολέμου έπεσαν την ίδια χρονιά από τον ίδιο θύτη. Όσο μακριά κι αν είναι η Αρμενία από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, βλέπουμε ότι έχουν ένα κοινό τραγικό παρελθόν. Φέτος για τα εκατό χρόνια αυτών των γεγονότων που ανήκουν στην ιστορία, είναι καλό να ενωθούν οι δυνάμεις μας, για να αναδείξουμε το γεγονός της μαύρης σελίδας. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία προσπάθησε να αφανίσει τους λαούς που επιζούσαν κάτω από το ζυγό της, τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Έλληνες αλλά και να αφοπλίσει τους Αυστραλούς και τους Νεοζηλανδούς. Είναι λοιπόν το πρέπον να ενωθεί, ειδικά το 2015, το σύμβολο της παπαρούνας με το σύμβολο του γαρύφαλλου, για να φανεί το έγκλημα αλλά και η αντίσταση κατά της θεσμικής και συστηματικής βαρβαρότητας. 



Θεωρία Δεσμών και στρατηγική ιστορίας

Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή η επινόηση της στρατηγικής της ιστορίας, έχει νόημα να κατέχουμε τη Θεωρία Δεσμών, για ν’ αντιληφθούμε ότι γεγονότα που είναι φαινομενικά ανεξάρτητα και χώρες που δίνουν την εντύπωση να μην έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, μετά από ανάλυση να αποτελούν ένα δεσμό. Μαθηματικά ο δεσμός είναι μια δομή που αποτελείται από στοιχεία που έχουν την εξής ιδιότητα: αν βγει ένα οποιοδήποτε στοιχείο, τότε όλα τα άλλα απελευθερώνονται και είναι ανεξάρτητα. Με το ιστορικό πλαίσιο, αυτό σημαίνει πρακτικά ότι αν θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει ένα οποιοδήποτε γεγονός ενός δεσμού, τότε αυτός εκφυλίζεται και όλα τα άλλα φαίνονται ανεξάρτητα. Αυτή η ιδιότητα δείχνει ταυτόχρονα και τη δύναμη και την αδυναμία της όλης δομής, αφού με όλα τα στοιχεία είναι ισχυρή και με την έλλειψη του ενός είναι αδύναμη. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε επίσης ν’ αποδείξουμε και την στρατηγική ισχύ της επιλογής της λέξης ‘Τριάδα’ για τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων. Αν υποστηρίξουμε ότι μια από αυτές δεν έγινε, όποια και να είναι η Τριάδα καταρρέει και δεν μας επιτρέπει να νικήσουμε τη βαρβαρότητα, αφού θα εκμεταλλευτεί το γεγονός που δεν αναγνωρίζει, για να αμφισβητήσει ξεχωριστά τις άλλες δύο. Η Θεωρία Δεσμών δίνει λοιπόν υλικό για το υπόβαθρο της ανάπτυξης μιας διαχρονικής στρατηγικής που θα αποτελέσει κομμάτι της στρατηγικής της ιστορίας.