Αθλιότητα πολιτικής σκέψης

Νίκος Λυγερός

Όταν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα, εμφανίζεται η αθλιότητα της πολιτικής σκέψης. Είχαμε και στο παρελθόν τουλάχιστον στην Κύπρο ένα τετραπέρατο παράδειγμα με τις αντιδράσεις ενάντια στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ενώ ήταν ο Πρόεδρος της Κύπρου που πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, ενώ πέτυχε τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ και τη συμφωνία με τον Λίβανο, αλλά και την γαλλοκυπριακή συμμαχία, στις επόμενες εκλογές δεν κατάφερε να περάσει το δεύτερο γύρο. Η αθλιότητα της κυπριακής πολιτικής σκέψης εστιάστηκε αποκλειστικά σε εσωτερικά προβλήματα που βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με τα κατεχόμενα, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους
πρόσφυγες. Έτσι η κομματική προσέγγιση κατάφερε να εξουδετερώσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τώρα στην Ελλάδα βλέπουμε συζητήσεις που αφορούν κυριολεκτικά πολιτικάντικες λεπτομέρειες να μετατρέπονται σε κυρίαρχες συζητήσεις, λες και δεν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα. Σε αυτές τις εκλογές, το μοναδικό κριτήριο που έχει νόημα είναι το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και αν δεν το προσέξουμε με επιμονή θα καταφέρουμε τεχνητά να μετατρέψουμε ασήμαντα ζητήματα σε ουσιαστικά. Ένα απλό παράδειγμα είναι το θέμα του Ευρώ. Δεν έχουμε καμία διάθεση να βγούμε από την Ευρωζώνη και βέβαια το ίδιο ισχύει και για τους Ευρωπαίους Εταίρους. Πράγμα που σημαίνει ότι επί του πρακτέου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό το θέμα. Επιπλέον δεν υπάρχει καν νομοθεσία που επιτρέπει την αποχώρηση από την Ευρωζώνη, δίχως την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όμως έχουν άτομα και μάλιστα ειδικούς που συζητούν αυτό το θέμα λες και είναι όντως ουσιαστικό. Σε ένα πλαίσιο που δεν προβλέπει καν την αυτοδυναμία ως σενάριο, θα ήταν πιο αποτελεσματικό, σε στρατηγικό επίπεδο ποια κόμματα θέλουν όντως να θεσπίσουν την Ελληνική ΑΟΖ και να μπουν στη διαδικασία της εκμετάλλευσης για να ξέρουμε ποια μπορεί να είναι με ορθολογική πολιτική συμμαχία εθνικής εμβέλειας. Αλλιώς τα άλλα είναι απλώς και μόνο για τις εκλογές. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτή την αθλιότητα της πολιτικής σκέψης αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να αναπτυχθεί και να γίνει ένας σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης, για να βγούμε από αυτή την οικονομική κρίση όσο πιο γρήγορα γίνεται.