Εξτρεμιστές της αγοράς και της ακροδεξιάς

Η «νέα» δικομματική κυβέρνηση του Σαμαρά με τον Βενιζέλο

 του Γιώργου Κρεασίδη

Η κυβέρνηση Σαμαρά που ορκίστηκε την περασμένη Τρίτη είναι η πιο επικίνδυνη από αυτές που διαχειρίστηκαν τις πολιτικές των Μνημονίων στη νέα φάση που άνοιξε ο ερχομός της Τρόικας πριν τρία χρόνια.

Με την κρίση της ΕΡΤ, που την προκάλεσε ένας μαχητικός εργατικός αγώνας και κυρίως η πλατιά λαϊκή κινητοποίηση και αλληλεγγύη, απαξιώθηκε πλήρως η επιλογή για κυβερνήσεις με χαρακτήρα τάχα υπερκομματικό και τεχνοκρατικό. Αυτή η συνταγή επιλέχτηκε για να μπορέσει το φθαρμένο πολιτικό σκηνικό των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να διαχειριστεί την προσπάθεια της ελληνικής άρχουσας τάξης να σώσει τα κέρδηκαι την εξουσία της, με άμεσο στόχο τη διασφάλιση της βασικής προϋπόθεσης γι΄ αυτό, της παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ. Αυτό εξυπηρετούσε η επιστράτευση και η γενναιόδωρη παροχή μερίδων εξουσίας σε κόμματα όπως η ΔΗΜΑΡ σε ρόλο αριστερού άλλοθι ή του ΛΑΟΣ παλιότερα, μαζί με τη συμμετοχή μιας σειράς από εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα.

Σήμερα πλέον οι μάσκες έχουν πέσει και η κοινωνία είναι αντιμέτωπη με μια κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Δηλαδή επιχειρούν να εμφανιστούν ως σωτήρες οι πολιτικές δυνάμεις και τα πρόσωπα που είναι ταυτισμένα με το διεφθαρμένο αντιδημοκρατικό καθεστώς που ακύρωσε τις ελπίδες της μεταπολίτευσης με σκάνδαλα όπως η Ζίμενς και το Βατοπέδι, με το φαγοπότι της Ολυμπιάδας, με το κομματικό κράτος και τον επιχειρηματικό ολοκληρωτισμό που έχει στηθεί με αιχμή τα ιδιωτικά κανάλια και ΜΜΕ.

Είναι χαρακτηριστική η εικόνα που βγάζει η υπουργοποίηση από τον Σαμαρά δυο αδίστακτων ταλιμπάν της αγοράς, του νεοφιλελεύθερου Κυρ. Μητσοτάκη, παρά την αμοιβαία απέχθειά τους, και του ακροδεξιού Α. Γεωργιάδη. Ο πρώτος θα αναλάβει να απολύσει χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και ο δεύτερος να δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε κάθε έννοια δημόσιας υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Την ίδια στιγμή ο Σαμαράς αναβαθμίζει το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου της λίστας Λαγκάρντ δείχνοντας τον καιροσκοπικό χαρακτήρα και την υποκρισία των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων.

Δεν είναι υπερβολή να επαναλάβει κάνεις ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση ηθικά και πολιτικά απονομιμοποιημένη, αλλά και απομονωμένη από την κοινωνία. Γι’ αυτό ακριβώς είναι και επικίνδυνη, καθώς το μόνο στήριγμα που έχει για να παραμείνει στην εξουσία είναι η Τρόικα και η ελληνική άρχουσα τάξη που ζει στο μεθύσι μιας ιστορικής αντεπανάστασης ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες που με σκληρούς αγώνες κέρδισε ο λαός στη μεταπολιτευτική περίοδο.

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπό τον Σαμαρά έδειξε προς τα πού θα πάει ήδη από τις πρώτες μέρες. Προχτές Παρασκευή έγινε γνωστό ότι ο υπουργός Εργασίας Βρούτσης ξεκίνησε την κατάργηση της πενθήμερης εργασίας από τον επισιτισμό όπου πλέον δεν υπάρχει σύμβαση εργασίας και η μετενέργεια έληξε για τους εργαζόμενους του κλάδου. Με εγκύκλιο υποδεικνύει στους εργοδότες πως με βάση το δεύτερο Μνημόνιο που ψηφίστηκε το 2012, μπορούν να προχωρήσουν σε ατομικές συμβάσεις που προβλέπουν εργασία έξι ημερών με τις αποδοχές να μειώνονται ώς 20% για φτάσουν στο ύψος της εθνικής συλλογικής σύμβασης.

Παράλληλα με τον ιδιωτικό τομέα, η κυβέρνηση χτύπησε και στο δημόσιο την ίδια μέρα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χρ. Αθανασίου, ανακοίνωσε πως προχωρά σε νομοσχέδιο που θα εμποδίζει τους συμβασιούχους να μπλοκάρουν δικαστικά τις διαδικασίες απόλυσής τους. Σήμερα υπάρχουν 6.000 εργαζόμενοι, στους δήμους κυρίως, που κατέφυγαν στα Πρωτοβάθμια δικαστήρια και διασφάλισαν προσωρινή διαταγή αναστολής απόλυσης, καθώς ο δικαστής συνήθως δεχόταν ότι εξυπηρετούν πάγιες ανάγκες, μέχρι την οριστική εκδίκαση, ίσως και μετά από χρόνια. Με τη ρύθμιση-εξπρές του Αθανασίου, οι υποθέσεις θα κλείσουν οριστικά μέσα σε τρεις μήνες.

Παράλληλα, την προηγούμενη εβδομάδα μπαράζ δημοσιευμάτων ξεκίνησε την προετοιμασία της κοινωνίας για πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και κατασχέσεις καταθέσεων, μισθών και συντάξεων, για χρέη προς την εφορία και ληξιπρόθεσμα δάνεια.

Με απολύσεις, ανεργία και ασυδοσία του κεφαλαίου απαντά η κυβέρνηση στη ζοφερή πραγματικότητα που απεικονίζει η έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), τα στοιχεία της οποίας παρουσιάστηκαν την Πέμπτη. Σύμφωνα με αυτά, από το 2009 χάθηκαν 900.000 θέσεις εργασίας, ενώ για να επιστρέψει το επίπεδο απασχόλησης στην προηγούμενη κατάσταση θα χρειαστούν 14 χρόνια, ώς το 2023 δηλαδή. Αν βέβαια διασφαλιστεί η «αισιόδοξη», αλλά όχι και βάσιμη προϋπόθεση ότι θα δημιουργούνται 60.000 νέες θέσεις το χρόνο όπως συνέβαινε μέχρι το 2009. Είναι χαρακτηριστικό ότι λόγω της ανεργίας ένα 20% δεν θα έχει δικαίωμα συνταξιοδότησης αφού θα του λείπουν ένσημα. Παραπέρα οι μισθοί μειώθηκαν 20%, όταν πληρώνονται βέβαια, καθώς το 55,8% των εργασιακών διαφορών έχει να κάνει με την απλήρωτη εργασία. Φυσικά η μείωση μισθών δεν χτύπησε τη μαύρη εργασία όπως υπόσχονταν τα παπαγαλάκια, αφού αυτή αυξήθηκε ραγδαία από 25% του 2010 στο 36,2%.

Σε αυτό το τοπίο επιχειρεί η κυβέρνηση με επικοινωνιακά τεχνάσματα να δείξει ότι δεν φέρεται σαν εχθρός σε κατακτημένη χώρα. Έτσι ο Γεωργιάδης επιχείρησε να ανοίξει διάλογο με τους εργαζόμενους στον Ευαγγελισμό που διαμαρτύρονταν για μια φιέστα εγκαινίων με απλήρωτους γιατρούς. Το πρωί της Παρασκευής ο υπουργός Ναυτιλίας Βαρβιτσιώτης είχε συνάντηση εργασίας με την ΠΝΟ ώστε να ενημερωθεί υποτίθεται για τα προβλήματα των ναυτεργατών. Τις ίδιες στιγμές το ΠΑΣΟΚ διέρρεε στα ΜΜΕ προσχέδια από την προγραμματική συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που υπογραμμίζουν το στόχο να μην υπάρξουν άλλα μέτρα. Μια ματιά όμως στην περσινή συμφωνία των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με δεσμεύσεις για αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, μείωση ΦΠΑ, αποκατάσταση της λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ κ.ο.κ., δείχνει τη σοβαρότητα των κειμένων αυτού του είδους.

Δεν υπάρχουν διλήμματα για την κοινωνική πλειοψηφία, αγώνας με αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη, συντονισμό για να γίνει η ρωγμή της ΕΡΤ ρήγμα ανατροπής, είναι ο μόνος δρόμος για την επιβίωση.

http://prin.gr/?p=1618