Μαρία Μητσοπούλου
Στην ομιλία του προς την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προέβη σε μια αποτίμηση της κυβερνητικής διαπραγματευτικής πορείας αυτό το μήνα η οποία οδήγησε στην τετράμηνη «συμφωνία – γέφυρα» ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στις προκλήσεις και τις δυσκολίες που υπάρχουν από εδώ και πέρα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για το κόμμα.
Παραδέχτηκε ότι υπάρχει δυσκολία στο θέμα των εσόδων και κυρίως ότι το γεγονός αυτό καθιστά ευάλωτη την κυβέρνηση στις πιέσεις και τους εκβιασμούς το επόμενο διάστημα ωστόσο επιχείρησε εκ νέου, όπως και κατά το χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, να κλείσει τη συζήτηση για τρίτο μνημόνιο μέχρι τον Ιούνιο, λέγοντας ότι όσοι ποντάρουν σε αυτό θα διαψευστούν.
Στον αντίποδα αυτής της συζήτησης διαβεβαίωσε ότι υπάρχει μόνο η επιδίωξη για μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία με τους εταίρους η οποία θα επιτρέπει «την οριστική αποδέσμευση της χώρας από την ασφυκτική και εξευτελιστική επιτροπεία» και θα καθιστά «κοινωνικά βιώσιμες τις χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις και θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, στη κανονικότητα, στην κοινωνική συνοχή».
Κεντρικό κομμάτι της ομιλίας του κατέλαβε η περιγραφή των δυσκολιών της διαπραγμάτευσης για την οποία κατήγγειλε πως ήταν «ναρκοθετημένη» σε κάθε βήμα τόσο από τις συντηρητικές δυνάμεις στην Ευρώπη όσο και από τον «συνένοχο» Σαμαρά και την κυβέρνησή του.
Περιγράφοντας τους περιορισμούς και τις δυσκολίες που οριοθέτησαν τη διαπραγμάτευση αναφέρθηκε σε τρεις «αλήθειες».
Στόχος είπε, ήταν η φθορά και η ανατροπή της κυβέρνησης ώστε να υλοποιηθεί το σενάριο της αριστερής παρένθεσης και το σχέδιο αυτό είχε ως εργαλεία τη χρηματοπιστωτική ασφυξία, τα άδεια ταμεία και την οριακή κατάσταση των τραπεζών.
Αν και η κυβέρνηση ανέμενε κάποιες από τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν και θεωρητικά τις είχε συζητήσει και προεκλογικά, στην πράξη είχε περιορισμένα περιθώρια κινήσεων και βρέθηκε χωρίς χρόνο και μέσα διακυβέρνησης με μοναδικό όπλο την αποφασιστικότητά της. Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε έλλειμμα προετοιμασίας για αντικειμενικούς κυρίως λόγους.
Από την άλλη πίστωσε στα θετικά την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση είχε στα χέρια της ένα δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί: την εκτίμηση περί γενικότερης ανησυχίας για οικονομική και γεωπολιτική αποσταθεροποίηση, κάτι που οδήγησε δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Κίνα «σε μια πιο θετική και υπεύθυνη θέση, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό άξονα της λιτότητας».
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε ενώπιον της ΚΕ τα «κέρδη» της κυβέρνησης: την τετράμηνη συμφωνία – γέφυρα που δίνει χρόνο για την επόμενη διαπραγμάτευση για το χρέος, τον διαχωρισμό δανειακής σύμβασης από τα μνημόνια και τη λιτότητα, το τέλος του μνημονίου τυπικά και ουσιαστικά, το τέλος της τρόικας η οποία αντικαθίσταται από τους θεσμούς, την έξοδο από το πλάνο των σκληρών μέτρων του μέιλ Χαρδούβελη, το τέλος των εξωπραγματικών κι ανέφικτων πρωτογενών πλεονασμάτων και την διασφάλιση της ομαλότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αιχμές για τη δημόσια κριτική και αναφορά στα νέα καθήκοντα του κόμματος
Σε ό,τι αφορά την εσωτερική λειτουργία του κόμματος στο πλαίσιο της νέας κατάστασης και των νέων καθηκόντων που αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας απεύθυνε εμμέσως προς τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος συστάσεις σχετικά με το περιεχόμενο των δημόσιων τοποθετήσεών τους καθώς όπως είπε:
«κάθε απόφασή μας, κάθε διαπίστωση στα ντοκουμέντα μας, κάθε τακτική μας κίνηση, κάθε δημόσια τοποθέτησή μας, έχει επίδραση όχι μόνο στο σήμερα και στο αύριο της Αριστεράς, ή των κινημάτων προόδου, αλλά στο σήμερα και στο αύριο της Ελλάδας και του λαού της.Πρόκειται για μια νέα ευθύνη, σε μια εντελώς νέα κατάσταση».
Παράλληλα άφησε αιχμές για την κριτική που διατυπώνεται δημόσια από στελέχη του κόμματος με πιο τρανταχτό παράδειγμα το κείμενο του υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής Γιάννη Μηλιού: «Πόσο θλιβερό» είπε, είναι «να αναπαράγουν με επαναστατική αφέλεια αυτή τη στρέβλωση [σ.σ. ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης] πολιτικές δυνάμεις με προοδευτική ιστορία και αριστερό πρόσημο].
Ως έμμεση σύσταση για αυτοσυγκράτηση στην άσκηση της δημόσιας κριτικής προς την κυβέρνησης λειτουργεί και η προειδοποίηση ότι το σχέδιο για ανατροπή της κυβέρνησης παραμένει ενεργό: «Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες. Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία».
Τέλος όσον αφορά τη λειτουργία του κόμματος από εδώ και στο εξής ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει «ένας μηχανισμός νομής της εξουσίας, όπως γινόταν στο παρελθόν». Ανέδειξε αρκετές φορές στην ομιλία του το στοιχείο των αναβαθμισμένων ευθυνών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντις τη χώρα και τον λαό, και αναφέρθηκε στο διπλό ρόλο τους κόμματος να στηρίζει την κυβέρνηση αλλά και να την «αντιπολιτεύεται» - πάντα με σοβαρότητα κι ευθύνη – και να την τραβά από το μανίκι κι από την άλλη να βρίσκεται κοντά στην κοινωνία και να μεταφέρει τις θέσεις της στην κυβέρνηση και το αντίστροφο.
Ουσιαστικά, ο πρωθυπουργός περιέγραψε το ρόλο του κόμματος ως σύνδεσμό μεταξύ της κυβέρνησης και της κοινωνίας, ρόλος που προϋποθέτει ότι θα είναι «πιο πειθαρχημένος» αλλά και «πιο αντάρτης» ταυτόχρονα.
topontiki.gr
Στην ομιλία του προς την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ η οποία συνεδρίασε για πρώτη φορά μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προέβη σε μια αποτίμηση της κυβερνητικής διαπραγματευτικής πορείας αυτό το μήνα η οποία οδήγησε στην τετράμηνη «συμφωνία – γέφυρα» ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στις προκλήσεις και τις δυσκολίες που υπάρχουν από εδώ και πέρα τόσο για την κυβέρνηση όσο και για το κόμμα.
Παραδέχτηκε ότι υπάρχει δυσκολία στο θέμα των εσόδων και κυρίως ότι το γεγονός αυτό καθιστά ευάλωτη την κυβέρνηση στις πιέσεις και τους εκβιασμούς το επόμενο διάστημα ωστόσο επιχείρησε εκ νέου, όπως και κατά το χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, να κλείσει τη συζήτηση για τρίτο μνημόνιο μέχρι τον Ιούνιο, λέγοντας ότι όσοι ποντάρουν σε αυτό θα διαψευστούν.
Στον αντίποδα αυτής της συζήτησης διαβεβαίωσε ότι υπάρχει μόνο η επιδίωξη για μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία με τους εταίρους η οποία θα επιτρέπει «την οριστική αποδέσμευση της χώρας από την ασφυκτική και εξευτελιστική επιτροπεία» και θα καθιστά «κοινωνικά βιώσιμες τις χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις και θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, στη κανονικότητα, στην κοινωνική συνοχή».
Κεντρικό κομμάτι της ομιλίας του κατέλαβε η περιγραφή των δυσκολιών της διαπραγμάτευσης για την οποία κατήγγειλε πως ήταν «ναρκοθετημένη» σε κάθε βήμα τόσο από τις συντηρητικές δυνάμεις στην Ευρώπη όσο και από τον «συνένοχο» Σαμαρά και την κυβέρνησή του.
Περιγράφοντας τους περιορισμούς και τις δυσκολίες που οριοθέτησαν τη διαπραγμάτευση αναφέρθηκε σε τρεις «αλήθειες».
Στόχος είπε, ήταν η φθορά και η ανατροπή της κυβέρνησης ώστε να υλοποιηθεί το σενάριο της αριστερής παρένθεσης και το σχέδιο αυτό είχε ως εργαλεία τη χρηματοπιστωτική ασφυξία, τα άδεια ταμεία και την οριακή κατάσταση των τραπεζών.
Αν και η κυβέρνηση ανέμενε κάποιες από τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν και θεωρητικά τις είχε συζητήσει και προεκλογικά, στην πράξη είχε περιορισμένα περιθώρια κινήσεων και βρέθηκε χωρίς χρόνο και μέσα διακυβέρνησης με μοναδικό όπλο την αποφασιστικότητά της. Ουσιαστικά ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε έλλειμμα προετοιμασίας για αντικειμενικούς κυρίως λόγους.
Από την άλλη πίστωσε στα θετικά την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση είχε στα χέρια της ένα δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί: την εκτίμηση περί γενικότερης ανησυχίας για οικονομική και γεωπολιτική αποσταθεροποίηση, κάτι που οδήγησε δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Κίνα «σε μια πιο θετική και υπεύθυνη θέση, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό άξονα της λιτότητας».
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε ενώπιον της ΚΕ τα «κέρδη» της κυβέρνησης: την τετράμηνη συμφωνία – γέφυρα που δίνει χρόνο για την επόμενη διαπραγμάτευση για το χρέος, τον διαχωρισμό δανειακής σύμβασης από τα μνημόνια και τη λιτότητα, το τέλος του μνημονίου τυπικά και ουσιαστικά, το τέλος της τρόικας η οποία αντικαθίσταται από τους θεσμούς, την έξοδο από το πλάνο των σκληρών μέτρων του μέιλ Χαρδούβελη, το τέλος των εξωπραγματικών κι ανέφικτων πρωτογενών πλεονασμάτων και την διασφάλιση της ομαλότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αιχμές για τη δημόσια κριτική και αναφορά στα νέα καθήκοντα του κόμματος
Σε ό,τι αφορά την εσωτερική λειτουργία του κόμματος στο πλαίσιο της νέας κατάστασης και των νέων καθηκόντων που αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας απεύθυνε εμμέσως προς τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος συστάσεις σχετικά με το περιεχόμενο των δημόσιων τοποθετήσεών τους καθώς όπως είπε:
«κάθε απόφασή μας, κάθε διαπίστωση στα ντοκουμέντα μας, κάθε τακτική μας κίνηση, κάθε δημόσια τοποθέτησή μας, έχει επίδραση όχι μόνο στο σήμερα και στο αύριο της Αριστεράς, ή των κινημάτων προόδου, αλλά στο σήμερα και στο αύριο της Ελλάδας και του λαού της.Πρόκειται για μια νέα ευθύνη, σε μια εντελώς νέα κατάσταση».
Παράλληλα άφησε αιχμές για την κριτική που διατυπώνεται δημόσια από στελέχη του κόμματος με πιο τρανταχτό παράδειγμα το κείμενο του υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής Γιάννη Μηλιού: «Πόσο θλιβερό» είπε, είναι «να αναπαράγουν με επαναστατική αφέλεια αυτή τη στρέβλωση [σ.σ. ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης] πολιτικές δυνάμεις με προοδευτική ιστορία και αριστερό πρόσημο].
Ως έμμεση σύσταση για αυτοσυγκράτηση στην άσκηση της δημόσιας κριτικής προς την κυβέρνησης λειτουργεί και η προειδοποίηση ότι το σχέδιο για ανατροπή της κυβέρνησης παραμένει ενεργό: «Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες. Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία».
Τέλος όσον αφορά τη λειτουργία του κόμματος από εδώ και στο εξής ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει «ένας μηχανισμός νομής της εξουσίας, όπως γινόταν στο παρελθόν». Ανέδειξε αρκετές φορές στην ομιλία του το στοιχείο των αναβαθμισμένων ευθυνών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντις τη χώρα και τον λαό, και αναφέρθηκε στο διπλό ρόλο τους κόμματος να στηρίζει την κυβέρνηση αλλά και να την «αντιπολιτεύεται» - πάντα με σοβαρότητα κι ευθύνη – και να την τραβά από το μανίκι κι από την άλλη να βρίσκεται κοντά στην κοινωνία και να μεταφέρει τις θέσεις της στην κυβέρνηση και το αντίστροφο.
Ουσιαστικά, ο πρωθυπουργός περιέγραψε το ρόλο του κόμματος ως σύνδεσμό μεταξύ της κυβέρνησης και της κοινωνίας, ρόλος που προϋποθέτει ότι θα είναι «πιο πειθαρχημένος» αλλά και «πιο αντάρτης» ταυτόχρονα.
topontiki.gr
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου