Σε μια κοινωνία που όλοι είναι ρατσιστές και όλοι δεν είναι

Αυτές τις μέρες όλο και περισσότεροι μιλάνε για τις έννοιες ρατσιστής και ρατσισμός.

Έτσι και εγώ προσπάθησα να καταλάβω ποιος είναι ρατσιστής και τι είναι ρατσισμός και ασχολήθηκα με τα δύο πιο σχετικά θέματα ως προς αυτά, τους λαθρομετανάστες και τους ομοφυλόφιλους.

Αρχίζοντας με τους λαθρομετανάστες, πιστεύω πως και αυτοί είναι ίσοι με εμάς, όσων αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ως προς το κοινωνικό σύνολο και πρέπει να χρήζουν ίσης μεταχείρισης. Ναι, είναι άνθρωποι, όσο και αν φαίνεται σε κάποιους παράξενο και έχουν τα δικά τους προβλήματα να σκεφτούν, τα οποία δεν σεβόμαστε και τους εξαπατούμε.
Ναι καλά ακούτε! Εμείς και κάποιοι άλλοι δήθεν έξυπνοι δίνουμε όνειρα σε αυτούς τους ανθρώπους και παίρνουμε λεφτά, πολλά λεφτά για κάθε κεφάλι για να μεταφερθούν στην πολυπόθητη Ελλάδα και όταν φτάσουν πάλι τους χρησιμοποιούμε για να βγάζουμε λεφτά πουλώντας λέιζερ και CD όπου το 70% πάει σε εμάς και το 30% σε αυτούς. 


Κι αυτό γιατί οι κάτοικοι τούτης της χώρας είναι απατεώνες είτε το πιστεύετε, είτε όχι. Σίγουρα όχι όλοι, αλλά αρκετοί, άλλωστε και οι πολιτικοί ήταν κάποτε πολίτες σαν κι εμάς. Δεν θέλω να τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι γιατί δεν είναι έτσι (δεν τα φάγαμε μαζί) αλλά φταίμε και εμείς.

Έτσι η πατρίδα μου, αυτή η όμορφη και παράξενη πατρίδα γέμισε με ανθρώπους που κυνηγάνε κάποιο όνειρο, μόνο που τούτη τη φορά δεν υπάρχει όνειρο...

Στο δρόμο για την εύρεση της λύσης, η λογική αντικαταστάθηκε με ακραίες κορώνες και από τις δύο πλευρές (νομιμοποίηση λαθρομεταναστών οι μεν, να τους πετάξουμε έξω από τη χώρα οι δε) και η κοινωνία που ζω χωρίστηκε, από τα μικρά πράγματα ως τα μεγάλα, σε στρατόπεδα όλων των ειδών : Ρατσιστές – μη ρατσιστές, παναθηναϊκοί – ολυμπιακοί, ακόμα και στο παραμικρό οι από εδώ και οι από εκεί.

Και αν κάποτε έφτανε και ο λόγος σε εμένα για τούτο το ζήτημα, ήρεμα θα έλεγα πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να γυρίσουν στον τόπο τους πολιτισμένα με ανθρώπινη αντιμετώπιση και όχι να νομιμοποιηθούν. Να τιμωρηθούν οι καπηλευτές ονείρων και οι πατριώτες που τη μία φωνάζουν απέλαση και την άλλη συντηρούν τους ανθρώπους αυτούς μόνο και μόνο για το δικό τους κέρδος (π.χ. προμηθευτές των παιχνιδιών και των CD).

Άλλα για να γίνουν όλα αυτά, έπρεπε να υπάρχει κράτος, κεφάλι με αρχίδια όπως λέει ο λαός και όχι αμόρφωτοι υπηρέτες των βιομηχανιών! Έπρεπε να υπάρχουν σκεπτόμενα άτομα με κριτική σκέψη, με μόνο σκοπό τους την ώθηση του πολιτισμού, την ώθηση του ανθρώπινου είδους προς κάτι το καλύτερο, αλλά μάλλον φαντάζομαι μια ουτοπία.

Επίσης όσων αφορά τους ομοφυλόφιλους, πιστεύω πως και αυτοί είναι ίσοι με όλους τους υπόλοιπους και πρέπει να χρήζουν ίσης μεταχείρισης. Ακόμα δεν με πειράζει καθόλου κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει στην προσωπική του ζωή όμως δεν είναι υποχρεωμένος κάποιος διαβάτης στο δρόμο να αντικρίζει το αποκρουστικό θέαμα δύο ομοφυλόφιλων να φιλιούνται ή να κάνουν ναζάκια μεταξύ τους.

Όσο αφορά αυτό το θέμα πολλοί λένε πως γι’ αυτό έχουμε ελευθερία για να μπορεί να κάνει ο καθένας ότι θέλει, όμως‚ δεν είναι έτσι. Η ελευθερία σου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου και αυτό πρέπει να το σεβαστούν αυτά τα άτομα, γιατί κακά τα ψέματα δεν είναι κάτι το φυσιολογικό.

Τέλος θα ήθελα να τονίσω πως καμία σχέση δεν έχει η προσωπική ηθική με την γενική ηθική π.χ. κάποιος μπορεί να είναι ομοφυλόφιλος και να πολεμήσει για την πατρίδα του πολύ καλύτερα από κάποιον που είναι και καλά άντρας.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως οι λέξεις ρατσιστής και ρατσισμός καλό θα ήταν να χρησιμοποιούνταν με φειδώ γιατί όλοι μέσα τους είναι ρατσιστές το ζήτημα όμως είναι σε τι βαθμό είναι ο καθένας, γι’ αυτό και δεν κάνω αναφορά των λέξεων αυτών στα παραπάνω.

Γιατί άραγε, ποίος είναι αυτός που αν του θίξουν το συμφέρον του δεν θα σε ποδοπατήσει ή έστω θα προσπαθήσει, ποιος είναι αυτός που θα δείξει και θα πει «είσαι ρατσιστής» και θα είναι σωστός, ποιος είναι αυτός ;

Επίκουρος
http://www.ramnousia.com/2011/02/blog-post_168.html