Ο Χίτλερ πήγε στον Παράδεισο...

Της Τζένης Κ.

«6.500 άτομα απομακρύνθηκαν εχθές, κατόπιν υποδείξεως των Αρχών, από το προάστιο του Παρισιού Βουλώνη- Μπιλανκούρ, προκειμένου να εξουδετερωθεί ανώδυνα η 500 κιλών βόμβα του β’ παγκοσμίου πολέμου που εντοπίστηκε πρόσφατα στις  εγκαταστάσεις του τοπικού εργοστασίου της Renault. Το εργοστάσιο αυτό το χρησιμοποιούσαν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής για την κατασκευή αυτοκινήτων. Εξ ου και το γεγονός ότι η άσκαστη βόμβα είχε ριφθεί και παραμείνει, εκεί»…

Η είδηση είναι χθεσινή. Δηλαδή της 6^ης Φεβρουαρίου 2011. Και η έκβαση του περιγραφόμενου γεγονότος υπήρξε θετική. Οι Γάλλοι πυροτεχνουργοί μεθόδευσαν μια ελεγχόμενη μικροέκρηξη κι ούτε γάτα ούτε ζημιά… Το επίμαχο μονοστηλάκι, ωστόσο, κρύβει μέσα του άλλη μια βόμβα. Μια βόμβα τραγικά επίκαιρης ειρωνείας. Μπορεί να πέρασαν πολλές αλλήθωρες δεκαετίες από τον καιρό του Αδόλφου, μπορεί οι γενιές που ακολούθησαν τις γενιές του Πολέμου, μεταξύ rock, disco, pop, techno και hip-hop, να δυσκολεύονταν και να εξακολουθούν να δυσκολεύονται να

«μεταβολίσουν» το γεγονός πως η ανθρωπότητα τόσο αναπόδραστα πάτησε την πρόκα της αυτοκαταστροφής της εμφιλοχωρώντας σε παιανίζουσες παρατάξεις και γιγαντιαίες συρράξεις,… όμως… ακόμα και σήμερα…. η Ευρώπη, τουλάχιστον, εξακολουθεί να έχει μέσα της φυτεμένους τους εκρηκτικούς σπόρους εκείνης της εποχής. Και παρότι επιχειρεί να τους εξουδετερώσει ελεγχόμενα, κατά τα φαινόμενα, η ιστορία -με τη γνωστή συνήθειά της, να επαναλαμβάνεται- ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις ίδιες δυνατότητες παρεκκλίσεων και εκτροπών από τα όρια…

Σα δολοφόνοι επιστρέφουν οι ισχυροί στους τόπους των εγκλημάτων έχοντας αλλάξει μονάχα αμφιέσεις και πολεμική μεθοδολογία. Με την ίδια ισχύ, με την ίδια μεγαλομανία. Δεν έχουν ανάγκη να προτάξουν κάποια ιδεολογία. Αυτή τη φορά ιδεολογία είναι το χρήμα και η δύναμή του. Κατοχή είναι τα χρέη και τα δάνεια που δεν αποτινάσσονται ούτε κατά διάνοια. Κυβερνήσεις Κατοχής είναι οι λιγότερο ή περισσότερο συνεργαζόμενες κυβερνήσεις. Η κραταιότητα έγκειται στους δείκτες. Εβραίος είναι ο οικονομικά ασθενής. Νταχάου γίνονται μέρα με τη μέρα οι χώροι εργασίας. Κρεματόρια είναι οι οργανωμένες δομές, όπου καίγονται και γίνονται σαπούνι οι επιλογές. Σε θαλάμους αερίων, διοξινών και άλλων χημικών πνίγεται η σωματική και ψυχική υγεία. Γκεστάπο είναι οι μηχανισμοί που ελέγχουν τις πληροφορίες και φροντίζουν να «φτύσει» ο καθένας όσα ξέρει υπό την πίεση των περιστάσεων. Οι συσχετισμοί δυνάμεων έχουν σαφέστατα αλλάξει, αλλά ο διττός χαρακτήρας της αντιπαράθεσης είναι και πάλι σαφής. Από τη μια ο Άξονας των ισχυρών και από την άλλη η Αντάντ των αναξιοπαθούντων.

Τελικά είναι αλήθεια πως ο Χίτλερ πήγε στον Παράδεισο. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι κάθε τόσο εμφανίζονται ηγέτες- καμικάζι που θέλουν να του μοιάσουν. Και η ανθρωπότητα, αναπόδραστα, πατάει την πρόκα και τους παρέχει τη δυνατότητα να δράσουν…

http://www.topontiki.gr/article/13705