Η άρνηση της γερμανικής ηγεμονίας

«Η Γερμανία φαίνεται ότι παίρνει την εξουσία στην Ευρώπη και κανείς δε μπορεί να την κατηγορήσει γι’ αυτό. Κάνει  ό,τι μπορεί    για το  συμφέρον της».

Αυτό υπογραμμίζει ο Ζάκ Ατταλί, διαπρεπής Γάλλος οικονομολόγος, συγγραφέας, και άλλοτε  πολιτικός σύμβουλος  και στενός συνεργάτης του προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, σε πρόσφατο άρθρο του στο έγκυρο γαλλικό περιοδικό «το Εξπρές».

Βασίζει  τη διαπίστωσή του ο κ. Ατταλί, μεταξύ πολλών άλλων και σε τέσσερα  πρόσφατα, και μόνο εκ πρώτης όψεως άσχετα μεταξύ τους, δεδομένα:

α) Η Κίνα έγινε ο πρώτος εμπορικός  εταίρος της Γερμανίας και 5.000 γερμανικές επιχειρήσεις λειτουργούν ήδη σ’ αυτή την απέραντη χώρα (έναντι 900  γαλλικών).

β) Οι 12 μεγαλύτερες Γερμανικές βιομηχανίες στους τομείς των χημικών, της σιδηρουργίας, του αυτοκινήτου και των ηλεκτρονικών, δημιούργησαν  μια κοινή επιχείρηση (που ονόμασαν «Συμμαχία»), με στόχο να ελέγξουν παγκοσμίως, όσο το δυνατό αποτελεσματικότερα, την πρόσβαση σ’ εκείνες τις πολύτιμες   πρώτες ύλες που κατ’ εξοχήν ενδιαφέρουν τους αντίστοιχους βιομηχανικούς κλάδους.

γ) Ο πρόεδρος της μεγαλύτερης Γερμανικής Τράπεζας δήλωσε ότι καθόλου δε χρειάζεται και δεν θα  λάβει  την ενίσχυση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρόκειται να χορηγήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές Τράπεζες, τέλη Φεβρουαρίου.

δ) Ο Γερμανός υπουργός των οικονομικών κ. Σόιμπλε κάλεσε πρόσφατα στο Βερολίνο, δύο φορές μέσα σε τρις εβδομάδες τους υπουργούς των οικονομικών μερικών μόνο (3-4)  χωρών της Ευρωζώνης για διαβουλεύσεις σχετικά με την κρίση του Ευρώ, χωρίς καν τον υπουργό της Γαλλίας. Εκείνον τον κάλεσε στο Βερολίνο, αρκετές μέρες αργότερα, για να τον… «ενημερώσει» σχετικώς! Και το απίστευτο: Επήγε!

Και υπογραμμίζει ο κ. Ατταλί: «Έτσι η Γερμανία, για πρώτη φορά στη σύντομη δημοκρατική περίοδο της Ιστορίας της,  κυριαρχεί της Ευρώπης… Όμως η Γερμανική ηγεμονία πάνω στην Ευρώπη δεν είναι καλή ούτε για την Ευρώπη ούτε για τη Γερμανία».

Το περίεργο είναι ότι ούτε οι άλλες χώρες μέλη της Ένωσης ή έστω της Ευρωζώνης, ούτε καν το άλλο σκέλος του Γαλλογερμανικού άξονα, η Γαλλία, αλλά ούτε κάποιο από τα Θεσμικά Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντέδρασε σ’ αυτόν τον πλήρη παραμερισμό, που πρακτικά ισοδυναμεί σχεδόν με κατάργηση.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν, ο κ. Μπαρόζο, έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί. Οι άλλοι Επίτροποι έχουν πέσει στην πλήρη αφάνεια. Λειτουργούν περίπου ως υποδιευθυντές υπηρεσιών της τοπικής αυτοδιοίκησης.  Ο κ. Φαν Ρομπάι αναμένει εναγωνίως τι θα γίνει μετά τη λήξη της θητείας του, τέλος Μαϊου. Ο κ. Γιούνκερ προσπαθεί  να τον διαδεχθεί στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Γίνεται τώρα «γερμανικότερος» των Γερμανών για να τον διορίσει η Κα Μέρκελ στη θέση.

Η επί των Εξωτερικών Λαίδη Άστον έχει περιπέσει στην απόλυτη λήθη. Ο Δανός προεδρεύων του Συμβουλίου των Υπουργών μάλλον έχει ξεχάσει πως είναι η σειρά του να προεδρεύει του Οργάνου, που ούτως ή άλλως, υπολειτουργεί. Μόνο το Eurogroup υπερλειτουργεί μονοθεματικά, ως θάλαμος βασανιστηρίων των Ελλήνων με προϊστάμενο τον Γιούνκερ.

Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου  είναι, αυτή την περίοδο, ο σοσιαλδημοκράτης μεν, Γερμανός δε, κ. Σούλτς. Αυτό είναι ίσως ατύχημα στην πορεία της Ένωσης. Γιατί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο μόνος χώρος μέσα  στον οποίο μπορεί να δημιουργηθεί μια ισχυρή, (μειοψηφική, ενδεχομένως, σε πρώτη φάση) «μη υποταγμένη» όμως –και γι’ αυτό ισχυρή- Ομάδα ευρωβουλευτών.

Μόνο μια τέτοια ισχυρή διακομματική κοινοβουλευτική Ομάδα θα μπορούσε να απαιτήσει δυναμικά και ενδεχομένως  να επιβάλει, την επανεκκίνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αξιοποιώντας τα διαδικαστικά εργαλεία που διαθέτει το Κοινοβούλιο.

Η πρώτη επιδίωξη οφείλει να είναι η  κατηγορηματική και ασυμβίβαστη άρνηση της Γερμανικής ηγεμονίας, και η αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας όλων των   θεσμών της Ένωσης.

Τώρα πλέον που οι άλλοι Θεσμοί έχουν λοβοτομηθεί σε γερμανικό χειρουργείο,  η τελευταία ελπίδα είναι η αφύπνιση των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων των λαών της Ευρώπης.

Είναι  επείγον να δράσει το Κοινοβούλιο προς αυτή την κατεύθυνση, πριν η κυνική και αλαζονική μέθη δύναμης της Γερμανίας, έχει οδηγήσει όλη την Ήπειρο σε σκοτεινούς δρόμους, χωρίς επιστροφή.  Ο πρώην Καγγελάριος Χέλμουτ Σμίτ, ξέρει πολύ καλά τι λέει όταν χαρακτηρίζει την κα  Μέρκελ και τους δικούς της « κοντόφθαλμους και επικίνδυνους» και τους στέλνει στο διάβολο.

Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα ιδρύθηκε ακριβώς για να αποτρέψει την επανάληψη του δράματος. Για να κάνει αδύνατη την αναβίωση του ακατονόμαστου «κακού».

Όσο όμως η (θεσμική)  δύναμή της Ένωσης μειώνεται, τόσο οι δυνάμεις του «κακού» βρίσκουν διόδους για να παραβιάσουν τα Τείχη της και να ανοίξουν  τις πύλες της κολάσεως. Τώρα που έχει μπει στο παιχνίδι και το πανίσχυρο Τραπεζο-βιομηχανικό κατεστημένο της Γερμανίας (με όλη τη σχετική ιστορική εμπειρία του) ο κίνδυνος να ανοίξουν αυτές οι πύλες, διαρκώς μεγαλώνει.Ο καιρός που απομένει στο Ευρωπαϊκό  Κοινοβούλιο για να δράσει είναι ακόμη πιο λίγος και από τη διορία που θέτουν  στην Ελλάδα οι δανειστές της για να «συμμορφωθεί» στις καταχρηστικές (ατελέσφορες, άλλωστε, όπως ήδη απεδείχθη και καταστροφικές) απαιτήσεις τους. Τα ίδια θα κάνουν και με τους επόμενους «εταίρους».

Κατά καιρούς, χώρες μικρές και μεγάλες, Τράπεζες, βιομηχανίες και φυσικά πρόσωπα έχουν χρεωθεί, υπερχρεωθεί και πολλές φορές (με πρώτη τη Γερμανία) πτωχεύσει.

Σε όλες όμως τις περιπτώσεις, οι δανειστές  συμπεριφέρονται με σκληρότητα, σίγουρα, αλλά και με ένα μίνιμουμ ανθρωπιάς. Γι’ αυτό και ο όρος, «συγχωρούν» το χρέος. Σέβονται δηλαδή την αξιοπρέπεια του οφειλέτη που αστόχησε, συνυπολογίζουν και την ενδεχόμενη δική τους ευθύνη  και πάντως  σκέπτονται το μέλλον!   Γιατί η εξουθένωση  και η καταστροφή του οφειλέτη, όπως επιχειρείται ανοήτως στην περίπτωση της Ελλάδος, καθόλου δεν ωφελεί καθόλου δε συμφέρει το δανειστή!

Μόνο οργανωμένες συμμορίες αδίστακτων τοκογλύφων συμπεριφέρονται πέρα και από τα συναλλακτικά ήθη, πέρα και από το  «δίκαιο του (οικονομικού) πολέμου» .

Είναι γελοίοι και ουσιαστικά ανύπαρκτοι οι λόγοι για τους οποίους υποτίθεται ότι ανέβαλαν κύριοι Σόιμπλε και Γιούνκερ την προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup. Θέλουν να γονατίσουν τον Ελληνικό λαό, με το άλλοθι της «τιμωρίας»,  για να λεηλατήσουν τη χώρα. Αυτός ο οικονομικός πόλεμος που μας εκήρυξαν οι Γερμανοί είναι το ίδιο αδυσώπητος και καταστροφικός με τον άλλο πόλεμο, αυτόν που ξέρουμε! Μόνο η σκηνοθεσία διαφέρει!

Εκδηλώθηκαν χθες από όλες τις πτέρυγες του Ε.Κ.   οι πρώτες τόσο έντονες, σοβαρές και θεμελιωμένες αντιδράσεις απέναντι στο Γερμανο-Ολλανδικό έγκλημα εις βάρος του Ελληνικού λαού,  που σημαίνει και εις βάρος της Ευρώπης.

Η αντίδραση αυτή δεν πρέπει να σταματήσει πριν οι δυνάμεις της «τελικής λύσης» έχουν οριστικά υποχωρήσει. Είναι πολύ επικίνδυνες για όλους τους λαούς της Ευρώπης.  Εθελοτυφλούν όσοι το αγνοούν ή προσποιούνται ότι το αγνοούν.

Η άμεση αποκατάσταση της θεσμικής λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υπόθεση Δημοκρατίας για όλες τις χώρες και τους λαούς της Ευρώπης και βασική  προϋπόθεση για τη διατήρηση της Ειρήνης.

Η ευθύνη των Ευρωβουλευτών για την αποκατάσταση της Ευρωπαϊκής νομιμότητας, της δημοκρατικής λειτουργίας των Θεσμών και της Αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, είναι τώρα Ιστορική και μεγάλη. Δε μπορούν, δεν πρέπει και είναι βέβαιο ότι δεν θα την αποποιηθούν.