Τα παιδιά του αχινού.

Ν. Λυγερός
- Δεν το περίμενα.
- Τι πράγμα;
- Κάνω πρόβα παντού.
- Παντού;
- Ακόμα και στο διάλειμμα.
- Το έργο του δασκάλου;
- Ακριβώς. Είναι απίστευτο.
- Μα γιατί;
- Πως μπορούν να καταλάβουν τα υπονοούμενα του;
- Μέσω της μαγείας.

- Μιλάς σοβαρά
- Η μαγεία επιτρέπει το αδύνατο.
- Μόνο που εδώ ακόμα και η μαγεία έχει νόημα.
- Δεν είναι όμως το ίδιο για όλους.
- Τώρα τι να σου πω;
- Την αλήθεια.
- Για τα παιδιά του αχινού;
- Δεν ξέχασαν το ήλιο...
- Δεν ξεχνούν τίποτα.
- Και τώρα τι θα κάνεις;
- Μαθαίνουμε και το τραγούδι...
- Έτσι θα είναι έτοιμα και για όπερα όταν μεγαλώσουν.
- Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα με τα κείμενα.
- Δεν είναι κείμενα... Μα σκέψεις!
- Έχεις δίκιο με το δάσκαλο όλα γίνονται παράξενα.
- Ακόμα και το παράλογο.
- Έτσι λύνει τα παράδοξα.
- Και για το φάρο τι είπαν;
- Τους προβλημάτισε...
- Γιατί;
- Δεν τους διάβασα ακόμα τα Παιδιά του Θαλασσαετού.