Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΝΟΜΑΓΑΖΟ»

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ

Πως μπορεί να παραποιηθεί μια αλήθεια; Ας δούμε κάποιους τρόπους:

1. Να  προσθέσεις  στα  γεγονότα  ένα  ψέμα,  να  αποδυναμώσεις  δηλαδή  και  να  δυναμιτίσεις την αλήθεια. 

2. Να  αφαιρέσεις  από  την  αλήθεια  ένα  μέρος  της  προκειμένου να  την  εξωραΐσεις, να την «ευπρεπίσεις».

3. Ακόμη,  να  παραλήψεις  γεγονότα,  ενέργειες,  ανθρώπους  που  σχετίζονται  με  την αλήθεια ώστε να μην είναι ολοκληρωμένη.

Στα  τρία  παραπάνω  παραπτώματα  υπέπεσε  ο  Δήμαρχος  Αλεξανδρούπολης  στα  εγκαίνια  της  Δημοτικής  Βιβλιοθήκης  που  πλέον  θα  στεγάζεται  στο  ανακαινισμένο  Καπνομάγαζο. Ο κ. Λαμπάκης:

• Αναφέρθηκε  στο  Δήμαρχο  Αλεξανδρούπολης  Ηλία  Ευαγγελίδη  επί  θητείας  του  οποίου  και  με  πρωτοβουλία  του,  αποκτήθηκε  από  τον  Δήμο  το  Καπνομάγαζο (αλήθεια). Πρόσθεσε όμως ότι στις προθέσεις του ήταν να γίνει το  Καπνομάγαζο  σταθμός  υπεραστικών  λεωφορείων  –  ΚΤΕΛ  (ψέμα).  Το  Καπνομάγαζο  προορίζονταν από  την  αρχή για  δράσεις  πολιτισμού  όπως  προκύπτει από την απόφαση του τότε Δημοτικού Συμβουλίου. Ενόσω ζούσε ο  Ηλίας  Ευαγγελίδης ανατέθηκε  σε  αρχιτέκτονα  της  πόλης,  η  εκπόνηση  μελέτης,  η  οποία  και  παραδόθηκε,  που  προέβλεπε  τη  μετατροπή  του  σε  βιβλιοθήκη.  Αυτή  ήταν  η  μελέτη  που  άρχισε  να  εφαρμόζεται  αλλά  η    εφαρμογή της διακόπηκε λόγω των τραγικών γεγονότων.

• Αναφέρθηκε  στην  περαίωση  του  έργου  επί  θητείας  του  (αλήθεια).  Αποσιώπησε  το  γεγονός  ότι  επόμενο  Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξανδρούπολης είχε  αποφασίσει  την  κατεδάφιση  του  Καπνομάγαζου.  Η απόφαση του Δ.Σ.  ήταν  ομόφωνη.  Δήμαρχος  ήταν  ο  κ.  Αλεξανδρής.  Ο  κ.  Λαμπάκης,  ως  αντιπολίτευση και  τα  μέλη  της  παράταξής  του  είχαν  ψηφίσει  υπέρ  της  κατεδάφισης  του  κτηρίου.  Για  το  τραγικό  ατύχημα, που  στοίχησε  τις  ζωές  τριών  συμπολιτών  μας, οι  διοικούντες  «ενοχοποιούσαν»  και  «τιμωρούσαν»  (γκρέμιζαν)  το  κτήριο  αντί  να  αναζητήσουνε  τις  ευθύνες  στις  ανθρώπινες  ενέργειες και παραλήψεις που προκάλεσαν την κατάρρευση του και το θάνατο  τριών ανθρώπων.    

• Δεν αναφέρθηκε στην προσπάθεια για τη σωτηρία του κτηρίου που ανέλαβε ο  σύλλογος Αρχιτεκτόνων της πόλης με Πρόεδρο τότε τον Αλέκο Καραδέδο. Ο  σύλλογος απευθύνθηκε σε όλους τους αρμόδιους φορείς (Εφορεία Νεώτερων  Μνημείων,  Διεύθυνση  Σύγχρονης  Κληρονομιάς,  Υπουργείο  Πολιτισμού κλπ.), δημοσιοποίησε  το  ζήτημα,  κινητοποίησε  φορείς  και  πρόσωπα–  υπενθυμίζουμε  την  πρωτοβουλία  της  Οικολογικής  Εταιρείας  Έβρου  για  τη  συγκέντρωση  υπογραφών και  τη  θέση  του  ΤΕΕ  για  τη  διατήρηση  του  Καπνομάγαζου-, επιχειρηματολόγησε  επιστημονικά  και  νομικά,  πίεσε  τον  Δήμο  και  επέτυχε  την  μη  εφαρμογή  της  απόφασης του  Δημοτικού  Συμβουλίου. Σ΄ αυτούς χρωστάμε τη σωτηρία του Καπνομάγαζου. 

Στον  τάφο  του  Ηλία  Ευαγγελίδη  είναι  γραμμένο  αυτό  που  υποστήριζε  με  λόγια  και  έργα:  «Έχουμε  την  Ιστορία  και  τη  Γεωγραφία  με  το  μέρος  μας.  Ας  πάρουμε  μαζί  μας  και  την  Πολιτική». Οι  πρωτοβουλίες  του  δεν  ήταν  αποσπασματικές  αλλά ενταγμένες  σε  ένα  όραμα για  την  οικονομία,  την  ανάπτυξη  του τόπου και  την προοπτική  της πόλης. Η αγορά  του Καπνομάγαζου  δεν  ήταν  μια  μεμονωμένη  αγορά  κτηρίου αλλά μέρος  ενός  σχεδίου  για  την  επανάκτηση  της  ιστορικότητας  και  του  παρελθόντος  μας,  τη  διάσωση  των  ιστορικών  κτηρίων  της  πόλης,  την  αξιοποίησή  τους  στο  τώρα,  στο  παρόν,  την  επανάχρησή  τους.  Η  αγορά  του  Καπνομάγαζου  συνδέονταν  με  την  αγορά  του  Μύλου  του  Μασούρα,  με  την  προσπάθεια  να  αναβαθμισθεί  αυτό  που  ο  Ηλίας  Ευαγγελίδης  ονόμαζε  ιστορικό  κέντρο  της  πόλης,  με  τις  ενέργειες  του  για  παραχώρηση  των  αποθηκών  του  ΟΣΕ  στο  Δήμο  και  ακόμη,  σε  συμβολικό  επίπεδο,  με  τη  «μεταφορά»  του  Αγίου  Εύπλου  από  την  Αίνο  στην  Αλεξανδρούπολη. 

Αυτό  που  οραματιζόταν  ο  Ηλίας  Ευαγγελίδης  ήταν  η κινητοποίηση  της  μνήμης, το «πέρασμα», η μετάβαση από τη λήθη στη μνήμη. Από τη λησμονιά, το ψέμα (γιατί αυτό  είναι η λήθη, μια αλήθεια με α στερητικό) στη μνήμη, στη  θύμηση,  στη  γνώση,  στη  συνείδηση.  Επειδή  οι  άνθρωποι  είμαστε  αυτό  που  θυμόμαστε,  είμαστε  οι  μνήμες  μας  βραχύβιες  και  μακροπρόθεσμες, ατομικές  –  προσωπικές και κοινωνικές αλλά και οι «μνήμες μας» οι ιστορικές. Σ΄ αυτή την κοσμοαντίληψη δεν «χωράει» ούτε ως αστείο κ. Δήμαρχε οποιαδήποτε σκέψη να  χρησιμοποιηθεί το Καπνομάγαζο ως ΚΤΕΛ.

1. Γιαννούλης Νικόλαος
2. Γκιοκτσέ Ελένη
3. Ευσταθίου Γεώργιος
4. Θωμαϊδης Γεώργιος
5. Καϊσας Γεώργιος
6. Καραμανίδης Παναγιώρης
7. Καφετζής Ανδρέας
8. Παπαδόπουλος Χρήστος

Αλεξανδρούπολη 3 Ιουνίου 2016