Η δύναμη της…ψηφοθηρίας

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΟΛΑ λειτούργησαν κλασικά, ελληνικά. Όπως συμβαίνει από…καταβολής  Ελλάδας, με μικρές διαφοροποιήσεις. Μιλάμε για το νοσοκομείο Βόλου και τον  Πρόεδρό του, που τον…καθάρισε ο  Υπουργός. Και δεν είμαστε με το μέρος του κ. Ζαχαρόπουλου μιας και δεν ξέρουμε πλήρη την αλήθεια, αλλά κάτι ξέρουμε από «αλήθειες» δομημένες στο ψέμα και για το θάψιμό της από συντονισμένους των διαπλεκομένων.
ΑΝ έναν Πρόεδρο Νοσοκομείου  δεν τον…γουστάρουν οι γιατροί, ψάξε τις…εφημερίες τους. Αν το προσωπικό δεν τον «πάει», ψάξε τα ωράρια και για καμιά ποινή σε «συνάδελφο», ψηλάφισε τις σχέσεις του με τους συνδικαλιστές.
ΚΙ ύστερα, ήρθε η σειρά του  τοπικού βουλευτή. Δεν ανήκουν  στο ίδιο κόμμα, αλλά λειτουργούν  με κοινή «ιδεολογία». Εκείνην της άγρας ψήφων και η ψήφος ακριβή. Δεν αυγατίζουν τα κουκιά πηγαίνοντας με τους ολίγους. Κι αν έρθουν στο κονάκι σου για ομαδικές καταγγελίες, καταγράφεις τη δημόσια «διαμαρτυρία» και πράττεις τα δέοντα.
ΚΑΙ βγήκε η κα Βουλευτής (Χρυσοβελώνη) στο «γυαλί», με τουπέ και ύφος, υπέρ της…πλειοψηφίας των εργαζομένων. Βγήκε και η κα Παγώνη (πρ. Πειθαρχικού), για να μας αφήσει άφωνους. «Δεν υπάρχουν κυκλώματα(!). Κι εμείς που κάτι…ακούσαμε για ιατρικό φακελάκι και επιμερισμό του σε πρόσωπα και ειδικότητες, για «πάσες» και ομάδες; Για πιράνχας στην Υγεία και μίζες από προμήθειες; Και ποιο είναι το…ταλέντο (το’ πε η παραπάνω) για να διοικείς ένα νοσοκομείο, κυρία μου; Προφανώς να «τα βρίσκεις» με όλους κρατώντας ισορροπίες. Αυτό, λοιπόν, κάναμε, χρόνια τώρα, και βουλιάξαμε.
ΚΑΙ ο Υπουργός (Λυκουρέντζος); Με τους πολλούς κι αυτός. Ευθυγραμμίζεται με τους (πολλούς) εισηγητές και θυσιάζει τον έναν (Ζαχαρόπουλο). Αυτό είναι το «σύστημα» και η…ψήφος ακριβή-μην το ξεχνάμε. Ωστόσο, ο κ. Αναγνωστάκης (πολύ καλός έναντι του…παρτενέρ-ισορροπιστή του) επιμένει πως ο κόσμος της περιοχής (Βόλου) δεν συμμερίζεται την άποψη των παραπάνω με τα ατομικά και ομαδικά συμφέροντα.
ΑΚΟΥΣΑΜΕ, παλαιότερα, τον  τ. Πρόεδρο του Νοσοκομείου Βόλου (Ζαχαρόπουλο) και μας έπεισε. Με τη «σκληράδα» και την ειλικρίνειά  του. Με λόγια καθόλου στρογγυλεμένα, τολμηρό και με άποψη, ωστόσο…μόνο. Κι όταν μείνεις μόνος σε βγάζουν εκτός παιδειάς, πριν σε φάει το σκοτάδι. Δεν έχουμε άποψη για το δίκιο του-έχουμε για την πρακτική των κυκλωμάτων. Κάθε λογής, ισχύος και «ιδεολογίας». Και κρίνουμε με βάση την εμπειρία μας και τις «επιδόσεις» τους.
ΕΔΩ, λοιπόν, που φτάσαμε  και μας έφτασαν, στην Ελλάδα που  το κύκλωμα εξασφαλίζει την ατιμωρησία των «λειτουργών» του, μην περιμένεις ποινές επίορκων. Περίμενε καμιάν απόλυση, που θα απορροφήσει τις αμαρτίες εκείνων που ξέρουν να κρύβονται. Και των φανατικών της…ψήφου.