Χρεοκοπία "μαϊμού" Αργεντινής από "γύπες" των αγορών...

Ξαφνικά ακούστηκε «μπάμ»….!!! Οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ άστραψαν και βρόντηξαν στη Βουλή κατά του ΣΥΡΙΖΑ ….που θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε Αργεντινή.

Με τακτικές αποπροσανατολισμού, πολιτικής υποκρισίας και ...
μεγάλης δόση «ασχετοσύνης», προσπαθούν να συγκαλύψουν τις τραγικές συνέπειες των πολιτικών του Μνημονίου στο λαό και την οικονομία, συσκοτίζοντας καταστάσεις Ελλάδας-Αργεντινής.

Τα γεγονότα της Αργεντινή και τα διδάγματα για Ελλάδα

Παρ’ ότι έχουν γραφεί πολλά για την κρίση της Αργεντινής, κρίνουμε αναγκαία μια σύντομη αναφορά, ιδιαίτερα στα περί νέας χρεοκοπίας. Η Αργεντινή το 2001-2002 βρέθηκε στη δίνη μιας βαθιάς κρίσης απότοκη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τη σταθερή πρόσδεση του «πέσο» με το δολάριο και διόγκωση του δημόσιου χρέους. Οι «συνταγές σωτηρίας» του ΔΝΤ επιδείνωσαν την κρίση με αποτέλεσμα πτώση ΑΕΠ 25%, ανεργία 23%, χιλιάδες «λουκέτα» μικροεπιχειρήσεων, φτωχοποίηση 57% πληθυσμού, κά. Οι λαϊκές αντιδράσεις αντιμετωπίστηκαν με άγρια καταστολή (εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες), ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων, μέχρι Απρίλιο 2003, όπου πρόεδρος αναδείχτηκε ο Νέστωρ Κίρτσχνερ, ο οποίος ακολούθησε αντίθετη πολιτική. Επέβαλε παύση πληρωμών τοκοχρεολυσίων δημόσιου χρέους επικαλούμενος το διεθνές δίκαιο («κατάσταση ανάγκης»), κατήγγειλε το «πρόγραμμα σταθεροποίησης» του ΔΝΤ, αποδέσμευσε το «πέσο» από δολάριο και υποτίμησε 28%, επανεθνικοποίησε δημόσιες επιχειρήσεις, αύξησε 50% τους κατώτατους μισθούς, επέβαλε έλεγχο στη ροή κεφαλαίων, εφάρμοσε κοινωνικά προγράμματα για αδύναμα στρώματα, κά. Αποτέλεσμα, ραγδαία αύξηση ΑΕΠ (τριπλασιασμός 2003-2011), μείωση ανεργίας στο 7%, μείωση επιπέδου φτώχειας στο μισό, διεύρυνση συνεργασίας με Βενεζουέλα, Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία, κά. Το πιο σημαντικό ήταν ότι πέτυχε «κούρεμα» 70% του δημόσιου χρέους στη διαπραγμάτευση με ΔΝΤ (2005), επικαλούμενος την έννοια του «απεχθούς χρέους», ενώ εξόφλησε (2010) όλα τα δάνεια προς ΔΝΤ (9,8 δις), απομακρύνοντας πλήρως την παρουσία του στην Αργεντινή. Στη συμφωνία «κουρέματος» του χρέους συμφώνησαν 93% των πιστωτών, ενώ 7% κυρίως «επιθετικά κεφάλαια» (hedge funds) δεν συμφώνησαν ζητώντας πλήρη εξόφληση με προσφυγές σε δικαστήρια. Το κρίσιμο ερώτημα που αφορά άμεσα την Ελλάδα και την κυβέρνηση είναι: Ήταν σε βάρος της Αργεντινής και του λαού της η παραπάνω εξέλιξη; Αν η Αργεντινή δεν διέγραφε 70% του χρέους, η κατάσταση θα ήταν καλύτερα σήμερα; Αν μπορούν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να απαντήσουν ας το κάνουν, αντί να ακούμε τους κακόηχους «λαρυγγισμούς» των εκπροσώπων τους.!!

Η «προ-κατ» χρεοκοπία

Ασφαλώς η κατάσταση στην Αργεντινή δεν είναι ιδεώδης. Παρά τα θετικά μέτρα που πήρε αρχικά η κυβέρνηση, δεν μεταβλήθηκε δραστικά η κυρίαρχη τάξη πραγμάτων. Ο καπιταλισμός παραμένει πάντα καπιταλισμός. Οι λαϊκές τάξεις (εργαζόμενοι, αγρότες, μικροεπιχειρήσεις, συνταξιούχοι, κλπ), αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, κυρίως υψηλό πληθωρισμό, γιαυτό και υπάρχουν διαμαρτυρίες τα τελευταία χρόνια. Όμως η κατάσταση δεν έχει καμιά ομοιότητα με εκείνη της περιόδου 2001-2002. Και αυτό που είναι εντελώς εξωπραγματικό, είναι η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι η Αργεντινή σε νέα χρεοκοπία. Τι ακριβώς συμβαίνει; Πολύ απλά πρόκειται για κατάσταση «τεχνικής» (προ-κατ) χρεοκοπίας, με μεθοδεύσεις διεθνών κερδοσκόπων και «επιθετικών κεφαλαίων», με πρωταγωνιστή τον Πολ Σίνγκλερ, επικεφαλής της Elliott Capital Management ομίλου ΝΜL και χρηματοδότη Ρεπουπλικανικού Κόμματος, ο οποίος προσέφυγε στα αμερικανικά δικαστήρια και πέτυχε απόφαση του δικαστή Τόμας Γκρίεζα για «μπλοκάρισμα» πληρωμής ομόλογου Αργεντινής αξίας 539 εκατ.δολ. στους κατόχους του, αν πρώτα δεν πληρωθεί ομόλογο ύψους 1,5 δις στον Πολ Σίνγκλερ, που δεν είναι στην κατηγορία των «κουρεμένων» ομολόγων.!

Πρόκειται για καθαρό εκβιασμό με στόχο κήρυξη της Αργεντινής ως «αφερέγγυας» χώρας που είναι σε κατάσταση «παύσης πληρωμών», δηλ. χρεοκοπίας. Δυστυχώς το Ανώτατο Δικαστήριο ΗΠΑ αρνήθηκε να εξετάσει αίτηση αναίρεσης της απόφασης του δικαστή Τ.Γκρίεζα, σιγοντάροντας τον εκβιασμό. Πρόκειται για «μαϊμού» χρεοκοπία που δεν έχει σχέση με την κυβέρνηση και το λαό της Αργεντινής. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αργεντινή έχει καταθέσει το ποσό του ομολόγου 539 εκατ.δολ. σε αμερικανική τράπεζα (New York Mellen) και είναι, ουσιαστικά και τυπικά, εντάξει.!

Υπάρχει όμως κάτι ακόμα. Σε περίπτωση που η Αργεντινή δεχόταν να πληρώσει το ομόλογο του Πολ Σίνγκλερ στο άρτιο, θα ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει αντίστοιχα και στους άλλους πιστωτές που είχαν δεχτεί «κούρεμα» ολόκληρο το ποσό (ρήτρα RUFO), καταλήγοντας σε ακύρωση της συμφωνίας διαγραφής 70% του χρέους.! Κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορούσε να γίνει. Ωστόσο ο θόρυβος με βοήθεια των οίκων αξιολόγησης (Standard & Poor’s και Fitch) που μιλούν για επιλεκτική χρεοκοπία, ενισχύουν τα κερδοσκοπικά παιγνίδια στις χρηματοπιστωτικές αγορές και οι «μυημένοι» θα έχουν κέρδη.! Τέλος αξίζει να αναφέρουμε ότι ο ίδιος κερδοσκόπος (Πολ Σίνγκλερ) προσπάθησε πριν ένα χρόνο να κατάσχει στα ύδατα της Γκάνα μια φρεγάτα της Αργεντινής διεκδικώντας εξόφληση στο άρτιο ομολόγων που είχε αγοράσει «κοψοχρονιά» (15% της αξίας). Όμως δεν έγινε με επέμβαση του ΟΗΕ διότι αντιβαίνει το «Δίκαιο της Θάλασσας». Η περίπτωση είναι πρωτοφανής και δείχνει τα διάφορα «κόλπα» των διεθνών «γερακιών» να αρπάξουν ότι βρουν, με κάθε τρόπο. Το νέο ερώτημα που προκύπτει για τους εκπροσώπους της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και το εγχώριο κατεστημένο, είναι αν επιχαίρουν αντί να καταδικάζουν, τις τακτικές και μεθοδεύσεις των διεθνών κερδοσκόπων και αν διευκολύνει τη διεκδίκηση διαγραφής του ελληνικού χρέους; Εκτός κι αν νομίζουν ότι με τακτική «Χατζιαβάτη» (δουλοπρέπεια και ραγιαδισμό) θα έχουν επιτυχία.!

Προϋπόθεση εξόδου από την κρίση

Οι εμπειρίες της Αργεντινής είναι διδακτικές για την Ελλάδα και όσες χώρες αντιμετωπίζουν κρίση χρέους και βρίσκονται σε καθεστώς Μνημονίων. Παρ’ ότι οι συνθήκες δεν είναι ίδιες (η Ελλάδα συμμετέχει στην ευρωζώνη), υπάρχουν ομοιότητες κυρίως στο ζητούμενο. Δηλαδή διαγραφή μεγαλύτερου μέρους του χρέους και εξόφληση υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης. Στα όπλα διεκδίκησης πρέπει να είναι η άρνηση πληρωμής τοκοχρεολυσίων, αρχικά προσωρινά και αν χρειαστεί μόνιμα ως την τελική συμφωνία. Προτεραιότητα έχει η σωτηρία του ελληνικού λαού και όχι η θυσία του ελληνικού λαού χάριν της ευρωζώνης, όπως έκαναν οι κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας. Πρόκειται για κρίσιμο τεστ αξιοπιστίας μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης. Η κοινή δράση με τους ευρωπαϊκούς λαούς για τον ίδιο στόχο είναι πρόσθετο μέσο πίεσης. Ωστόσο από μόνη της η διαγραφή χρέους δεν αρκεί για προοδευτική έξοδο από την κρίση. Χρειάζεται ριζική στροφή στην ασκούμενη πολιτική με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση, δραστική μείωση ανεργίας, ενίσχυση αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος τραπεζικού συστήματος, αύξηση αναπτυξιακών και κοινωνικών δαπανών, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική κά, που δίνουν ελπιδοφόρα προοπτική στη χώρα και ιδιαίτερα στη νέα γενιά...
left.gr