Τι μας λένε οι αθεόφοβοι????

Του Μπάμπη Αγρολάμπου για την www.efsyn.gr

Εγινε και αυτό, η κυβέρνηση διά της εκπροσώπου της, σε γραπτή μάλιστα ανακοίνωση, τονίζει ότι «η Ελλάδα αισθάνεται θλίψη για τα δεινά του λαού της Αργεντινής, στα οποία οδηγήθηκε από τις επιλογές των κυβερνήσεών του». Περιμένοντας τώρα την αντίδραση του Μπουένος Αϊρες σ’ αυτή τη χοντράδα της Αθήνας, οφείλουμε μια προσπάθεια μπας και προλάβουμε τα χειρότερα.

Καμία άλλη κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει κάνει τέτοια απρέπεια απέναντι στην Αργεντινή, ούτε αυτή των ΗΠΑ όπου εκδικάστηκε η προσφυγή των δύο αμερικανικών hedge funds κατά του αργεντίνικου Δημοσίου. Το να μέμφεσαι τον λαό μιας χώρας για τις πολιτικές επιλογές του, και μάλιστα με την επίκληση δεινών που δεν υπάρχουν, είναι ο ορισμός της πρόκλησης στις διεθνείς σχέσεις. Καλά που δεν είμαστε γείτονες.

Για να δούμε όμως ποια είναι τα δεινά του λαού της Αργεντινής. Το ΑΕΠ της το 1980 ήταν 135 δισ. δολ., το 1990 169 δισ. δολ., το 2001 321 δισ. και μετά την πτώχευση έπεσε το 2002 στα 277 δισ. δολ. Πέρυσι ήταν 474 δισ. δολ. και για να το σπάσουμε σε ψιλά, το 2002 το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν 2.711 ενώ σήμερα είναι 11.750 δολ. τον χρόνο (σχεδόν πενταπλασιάστηκε) και είναι το υψηλότερο στη Ν. Αμερική. Για να έχουμε το μέτρο, στην Ελλάδα το κατά κεφαλήν εισόδημα το 2008 ήταν 30.000 δολ. και το 2012 έπεσε στα 22.000 δολ. Με αυτό τον ρυθμό μεγέθυνσης/μείωσης σε τρία-τέσσερα χρόνια θα είμαστε στην ίδια κλίμακα και για να μην το χειροτερέψουμε αφήνουμε στην άκρη τη φορολογία, τη διαφορά κόστους ζωής και τους άλλους δείκτες που θα δυσκόλευαν την ανάγνωση του σημειώματος για την κυβέρνηση και την κυβερνητική εκπρόσωπο.

Πάμε τώρα και στις επιλογές του λαού της Αργεντινής. Η πρόεδρος Κρ. Φερνάντες επανεξελέγη το 2011, και πάλι από τον πρώτο γύρο, με 54% έναντι 16% του Ε. Μπίνερ των Σοσιαλιστών και τρίτος ήρθε ο Ρ. Αλφονσίν με 11%. Και στις ενδιάμεσες εκλογές το 2013 πάλι το κόμμα της Κίρχνερ βγήκε πρώτο με 33% στη Βουλή και τη Γερουσία. Στους χειρισμούς της κυβέρνησης είναι σύμφωνη επί της αρχής και η αντιπολίτευση. Συνεπώς ο μόνος ισχυρός αντίλογος για την ώρα προέρχεται από τη Σ. Βούλτεψη, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. Αδ. Γεωργιάδη και τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ Παν. Ρήγα.

Ποιο είναι το πρόβλημα όμως που είδαν με τόση ανησυχία οι φωστήρες της ελληνικής κυβέρνησης; Η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε επιλεκτική στάση πληρωμών σε δύο hedge funds που δεν είχαν δεχτεί να μπουν στη γενική συμφωνία με τους άλλους πιστωτές, διεκδικώντας μέχρι κεραίας όλο το ποσόν των ομολόγων, αξίας 590 εκατ. δολ, με τόκους 1,3 δισ. δολ. Σαν να λέμε η Σ. Βούλτεψη ή ο Παν. Ρήγας, που έχουν ο καθένας του ετήσιο εισόδημα 500 χιλιάρικα τον χρόνο, οφείλουν 500 δολ. αλλά ο πιστωτής τους ζητάει και άλλα 1.300 και αυτοί αρνούνται να τα πληρώσουν. Πώς λέγεται αυτό; Χρεοκοπία πάντως δεν λέγεται, ούτε μπορεί να θεωρηθεί, τόσο με όρους αγορών ομολόγων όσο και με όρους νοικοκυριού. Επιπλέον έχουν βάλει τα χρήματα του δανείου στην τράπεζα αλλά ο πιστωτής επιμένει να ζητάει τους τόκους και τις ρήτρες υπερημερίας.

Γιατί λοιπόν η Ελλάδα αισθάνεται θλίψη; Μία πιθανή απάντηση είναι επειδή η κυβέρνηση δείχνει να μην κατανοεί ούτε τα απλούστερα θέματα της οικονομίας. Εάν στο μυαλό της εκπροσώπου το πρόβλημα μίας επιλεκτικής στάσης εκφέρεται με τον όρο χρεοκοπία, το γεγονός ότι εδώ σχεδόν όλος ο λαός δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τις δόσεις του στην Εφορία πώς λέγεται; Και τι θα γίνει εάν, με αυτή την άγνοια και την ακατάσχετη ροπή στον λαϊκισμό, ανοίξουν και το ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων στις τράπεζες; Θα κηρύξουν όλο τον λαό σε χρεοκοπία;

Χτυπάμε ξύλο, αν και σε τέτοιες περιστάσεις επιβάλλεται να χτυπάει κανείς το κεφάλι του στον τοίχο. Αλλά επειδή βλέπουμε ότι η θλίψη της ελληνικής κυβέρνησης είναι μεγάλη και το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά default, το κρατούμε για την περίπτωση που ανακοινωθεί πρωτοβουλία της Ελλάδας για βοήθεια στην Αργεντινή.