Γιατί υποστηρίζω τον Άδωνη*! Του Νίκου Σερβετά

Όποια κι αν είναι η κατάληξη της διαπραγμάτευσης, κι αφού την όποια συμφωνία η αξιωματική αντιπολίτευση θα ψηφίσει με ή παρά τη θέλησή της ενώ ο πρόεδρός της θα καταγγείλει αφού πρώτα θα έχει υπονομεύσει ό, τι μπορεί, ύστερα απ’ όλα αυτά δεν θα υπάρχουν πλέον ούτε τυπικοί λόγοι που να κρατάνε τον κύριο Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Ν.Δ.

Η πατρίδα, με τη συμβολή του, θα έχει σωθεί ακόμα μία φορά – όπως σώθηκε επί «Μακεδονικού», όπως σώθηκε επί Siemens και πήρε και κάποιες μεγάλες δουλειές και η Intracom, όπως σώθηκε πιο πρόσφατα στις Κάννες – αυτός θα έχει επιτελέσει πλέον το πολιτικό καθήκον του και θα μπορεί να επιστρέψει στην πιτσαρία, που για το καλό της χώρας μας έχει αφήσει να ρημάζει στις ΗΠΑ και ξένοιαστος να διαβάζει τα βιβλία της γιαγιάς του, τα οποία, καθώς φαίνεται από το ύφος και τη συμπεριφορά του, ούτε καν αυτά έχει διαβάσει.

Θα κληθούμε, λοιπόν, όλοι οι Έλληνες που μας ενδιαφέρει η προκοπή των παιδιών μας και το μέλλον της πατρίδας μας, να πάρουμε θέση, άμεσα ή έμμεσα, απέναντι στο κρίσιμο ζήτημα: Ποιός θα είναι ο νέος πρόεδρος της Ν.Δ;

(το ποιά δεν παίζει καθόλου, μα καθόλου, believe me, εκτός πια αν το κόμμα αυτό καθιερώσει να κάνει αρχηγό του όποιον/α παλιότερα το είχε διασπάσει, όπως είχε κάνει ο κύριος Σαμαράς με την ΠΟΛ.ΑΝ και η κυρία Μπακογιάννη πριν από λίγα χρόνια με το ξέχασα πως το λένε)

Έχουμε, λοιπόν, κάμποσα ονόματα να «παίζουν» στον τύπο για τη θέση που θα χηρέψει. Μη νομίζετε ότι τα ονόματα προκύπτουν από δημοσιογραφικές έρευνες ή αναλύσεις δεδομένων που καταλήγουν σε κάποιο λογικό συμπέρασμα και εξ αυτού παρουσιάζεται το όνομα του πολιτικού που συγκεντρώνει τα περισσότερα στοιχεία. Κάθε άλλο.

Συνήθως, οι φιλόδοξοι πολιτικοί πλασάρουν το όνομα τους να δουν αν «περνάει» στον κόσμο και αν διαπιστώσουν ότι η ιδέα τους υπάρχει πιθανότητα να βρει έδαφος, προχωράνε. Αν όχι, κατηγορούν τους δημοσιογράφους «που σκόπιμα διαδίδουν φήμες προκειμένου να βλάψουν το κύρος τους…», «… προκειμένου να πουλήσουν οι φυλλάδες τους», όλο και κάποιο από τα γνωστά κλισέ βρίσκουν και λένε.

Οι φήμες που κατά καιρούς διαδίδονται, ότι οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα προωθούν την υποψηφιότητα του τάδε ή του δείνα για να έχουν έναν άνθρωπο του χεριού τους να κάνουν τις δουλειές τους, ποτέ δεν επιβεβαιώνονται και είναι σαφές ότι πρόκειται για φήμες που διαδίδουν τα κουμμούνια, διότι μισούν το κράτος και θέλουν να γίνουμε Σοβιετία. Εξ ου και η παροιμιώδης, πλέον, ρήση, «διαδώσεις των κομμουνιστών», που βγήκε από τα σπλάχνα του σοφού λαού μας και τη χρησιμοποιούσε παλαιότερα ο κάθε τίμιος πατριώτης.

Έως τώρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας ορισμένα ονόματα όπως, λόγου χάριν, του Βορίδη, του Δένδια, του Χατζηδάκη, τα οποία εύκολα ξεπερνάω διότι, σύμφωνα με την πλήρως τεκμηριωμένη αποψάρα μου, ένα και μόνον συγκεντρώνει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να μπορεί ένα δημόσιο πρόσωπο να ονομαστεί «Μεγάλος Ηγέτης». Είμαι βέβαιος ότι το μυαλό όλων σας έχει πάει στον ένα και μοναδικό: τον Σπυρίδωνα Άδωνι Γεωργιάδη.

Γιατί θα υποστηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις την υποψηφιότητά του;

-           Για το καλό της πατρίδας:

Η πολιτική προσωπικότητά του επιβεβαιώνει την συνεχή πτώση του κύρους και της εμβέλειας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ας δούμε τη σειρά των ηγετών της και θα το καταλάβουμε καλύτερα: Κωνσταντίνος Καραμανλής, Γεώργιος Ράλλης, Γεώργιος Αβέρωφ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Μιλτιάδης Έβερτ, Κώστας Καραμανλής, Αντώνης Σαμαράς.

Αυτή η πτωτική πορεία μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αντίστοιχη πτωτική πορεία που αντικατοπτρίζεται στα μικρά ονόματα της οικογένειας Παπανδρέου: Γεώργιος Παπανδρέου (ολόκληρο), Ανδρέας (σκέτο χωρίς επώνυμο), Γιωργάκης (υποκοριστικό, της καρπαζιάς).

Ως γνωστόν, το ΠΑΣΟΚ των Παπανδρέου διαλύθηκε και η πορεία της ΝΔ προδιαγράφει ανάλογο φινάλε. Στα χέρια του Αδώνιδος θα γίνει αυτό που έως πριν λίγα χρόνια διατυμπάνιζαν τα φερέφωνα του συστήματος και ήταν στα χείλη του κάθε οικογενειάρχη, νοικοκύρη, πατριώτη: «Αμάν πια με την πολιτική!»

Και, δυστυχώς, με τη λέξη «πολιτική» εννοούσε ακριβώς αυτά τα δύο μαγαζιά.

Θα διαλυθεί και η ΝΔ και μαζί της θα περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ένα σύστημα αξιών, παραγωγής αντιλήψεων και συμπεριφορών, ένα σύστημα καρπός του οποίου είναι τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι Βενιζέλοι και οι Αδώνιδες.

Η δια του τέλους αρχή!

-           για το καλό των παιδιών μου

Με το κύριο επάγγελμά του (καπηλευτής ιδεών και έργων) δείχνει στη νέα γενιά τον δρόμο της επιτυχίας. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη και αποδίδει: Παίρνεις κάτι που χαίρει αντικειμενικής παραδοχής (Αρχαία Ελληνική Γραμματεία), δεν χρειάζεσαι μεγάλο κεφάλαιο καθώς δεν πληρώνεις συγγραφικά δικαιώματα, δεν χρειάζεται να ταυτιστείς ή να έχεις γνώση του αντικειμένου (οι έννοιες «Δημοκρατία», «Δημόσιο-Ιδιωτικό», «Πόλις – πολίτης – πολιτική – πολιτισμός», όπως τις χρησιμοποιεί στο δημόσιο λόγο και βίο του ο κ. Γεωργιάδης, δεν φαίνεται να έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά που θεμελίωσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι), τα σαβουριάζεις όλα αυτά και τα ντύνεις με εντυπωσιακό περιτύλιγμα, βγαίνεις στο κλαρί και πουλάς ιδέες με το κιλό.

Κόστος μικρό, σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο!

-           για το καλό της δουλειάς μου

Συνήθως οι συντάκτες των εφημερίδων προσπαθούν να βρουν κάποιο στοιχείο που χαρακτηρίζει ένα δημόσιο πρόσωπο, ένα «παρατσούκλι», να του κολλήσουν κάτι ώστε να γίνεται ο πολιτικός εύκολα αναγνωρίσιμος και να μπορούν να «παίζουν» στα κείμενά τους με πολλούς και ποικίλους τρόπους.

Με τον Άδωνι δεν χρειάζεται να μπουν σ΄ αυτόν τον κόπο, καθώς είτε ο ίδιος είτε το περιβάλλον του έδωσαν στο κοινό ιδιαίτερα επιτυχημένους χαρακτηρισμούς του ανδρός, οποιονδήποτε εκ των οποίων ακούσει ή διαβάσει κάποιος, ο νους του, δίχως άλλο, πηγαίνει αμέσως στο ζητούμενο.

Ενδεικτικά αναφέρω τα πασίγνωστα: μπουμπούκος, τσιρίδας, τηλεβιβλιοπώλης.

Σκεφτείτε τι θα γίνει, πόσα ακόμα παρατσούκλια θα του κολλήσουν, αν («όταν» θα έπρεπε να γράψω, αλλά κρατάω και μια πισινή, ποτέ δεν ξέρεις…) ο κ. Γεωργιάδης μετακομίσει στον υψηλότερο όροφο των γραφείων της Λ. Συγγρού.

Με τον τρόπο αυτό θα μείνει στην επικαιρότητα, ακόμα κι όταν περάσουν τα χρόνια και κατά συνέπεια δεν θα πρωταγωνιστεί ο ίδιος ή το έργο του, στα πρωτοσέλιδα και στα trailer.

Θα υπάρχουν και τότε εκλεκτοί συνάδελφοι που θα έχουν από κάπου να πιαστούν ώστε να ασχοληθούν μαζί του. Κοιτάξτε τι γίνεται ακόμα, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά την απόσυρσή του από την ενεργό πολιτική, με τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Όλο και κάποιοι βγάζουν μεροκάματο με τον «γκαντέμη» ή τον «Δράκουλα», τον «Εφιάλτη» ή τον «αρχιαποστάτη».

Έτσι οι συνάδελφοι που θα αναλάβουν να καλύπτουν το ρεπορτάζ του κ. Γεωργιάδη, δεν θα κινδυνεύσουν ποτέ να φθάσουν στο σημείο που έχουν φθάσει σήμερα συνάδελφοι, οι οποίοι κάποτε κάλυπταν – ως παράδειγμα και μόνο το αναφέρω – τον κ. Λαλιώτη, τον κ. Ευθυμίου ή τις κυρίες Παπανδρέου (όλες μα όλες) και Δαμανάκη. Ελάχιστοι, είναι η αλήθεια, οι οποίοι για να επιβιώσουν επαγγελματικά κάνουν κάθε τόσο Θέμα τους, με εμετικό τρόπο, ζητήματα που οδηγούν την «πλέμπα» να κράζει στους δρόμους, «Αλήτες – Ρουφιάνοι – Δημοσιογράφοι».

Δε βαριέσαι, δουλίτσα να υπάρχει!

-           για την αποκατάσταση της αλήθειας

Με την γνωστή σεμνότητά του – όταν αφαίρεσε χωρίς τυμπανοκρουσίες τον τίτλο Ρhd από το βιογραφικό του – έχει παραδεχθεί ότι είναι απατεώνας. Είναι γνωστό, όχι όμως ευρέως, ότι το Πανεπιστήμιο του Νόουας Μπέττερ του Κέσινγκτον, αφαίρεσε το διδακτορικό τίτλο του Ανδρός, καθώς έκρινε ότι ο Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης είχε βασίσει σε λογοκλοπή «εκτεταμένο μέρος» της διατριβής του.

Από τότε, ποτέ δεν ξαναμίλησε για το θέμα ούτε, φυσικά, αυτός ούτε και κανένας απ’ όσους συνομιλούν δημόσια μαζί του. Κανένας!

Διότι έτσι είναι η αλήθεια: Είτε την παραποιείς στην αρχή της πολιτικής σου καριέρας, διότι έτσι σου χρειάζεται – να μπεις με τις μπάντες στο ράλλυ – είτε δεν αναφέρεσαι σ’ αυτήν, όταν δεις ότι παίρνεις κεφάλι!

Προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις!

-           για τα δημόσια οικονομικά

Τώρα που η ΕΡΤ θα γίνει δημοκρατική και θα φιλοξενεί όοολες τις απόψεις, το να πιάσει στασίδι και εκεί ο άνθρωπος που «κάνει τηλεόραση 25 χρόνια τώρα» (σ.σ. ρήση του ιδίου του Αδώνιδος), με τη γνώση και τη δυναμική του, θα εξασφαλίσει στη δημόσια τηλεόραση, πρώτα απ’ όλα, διείσδυση στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Με Τσακνή πρόεδρο είναι καραβέβαιο ότι θα πήξουμε στην ψαγμενιά, που ως γνωστόν διώχνει τον απλό εργάτη – όχι ο Τσακνής, αυτός ξέρει καλά τον πόνο του εργάτη, υποστήριζε το ΚΚΕ, έγραψε τραγούδι και για τους γύφτους, αλλά η ψαγμενιά.

Ο Άδωνις θα φέρει στην ΕΡΤ τηλεθέαση και η τηλεθέαση διαφημίσεις, κανονικές, από εταιρείες της «αγοράς». Όχι σαν αυτές που είχε (η ΕΡΤ) στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου υποχρεωτικά ξεπαραδιάστηκαν όλες οι ΔΕΚΟ.

Επίσης, καθώς στα τηλεοπτικά πάνελ κατοικοεδρεύουν, κατά κύριο λόγο, εγνωσμένα ψώνια, τα οποία δεν απαιτούν οικονομική αποζημίωση για τον χαμένο χρόνο εργασίας ή για τις γνώσεις που μεταφέρουν (σ.σ. ένα στάνταρντ που υπάρχει στις περισσότερες δημόσιες τηλεοράσεις του κόσμου και σίγουρα στις ΗΠΑ, καθώς σε άλλη περίπτωση η συμμετοχή θεωρείται έμμεση διαφήμιση), η ΕΡΤ θα καλύπτει δωρεάν χρόνο εκπομπής και δεν θα είναι υποχρεωμένη να σπαταλά σε αγορά ή παραγωγή προγράμματος τα χρήματα του φορολογούμενου λαού.

Ανταγωνιστικότητα!

Ε, αν δεν σας έχω πείσει με τα ακλόνητα επιχειρήματά μου, είσαστε άξιοι της μοίρας σας και να πάτε να βγάλετε πρόεδρο της ΝΔ τον Μεϊμαράκη!

•  (Κείμενο γλαφυρό, σατιρικό)

• (Το Part II σύντομα στις οθόνες σας)

inagreece.gr