Mέσα στον ωκεανό των επιμέρους προτάσεων που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, υπήρξαν και εκείνες, οι πολύ ενδιαφέρουσες, που… χάθηκαν. Ή, στις οποίες δεν δόθηκε η δέουσα σημασία.
Όχι όμως και για μια “μηχανή” σαν τον Γιάννη Στουρνάρα. Τον σημερινό διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, που από τα χρόνια της συμβίωσής του με τον Κώστα Σημίτη, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μέχρι τη θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών επί διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, επέδειξε στοιχεία τεχνοκράτη καριέρας.
Ο Γιάννης Στουρνάρας λοιπόν… πρόσεξε μια συγκεκριμένη αποστροφή των προτάσεων του Αλέξη Τσίπρα. Και… χλώμιασε, καθώς, από τη στιγμή που θα δρομολογηθεί, να κλείσει τον δρόμο σε ανθρώπους σαν τον Γιάννη Στουρνάρα για το… δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μιας ολόκληρης χώρας.
Η συγκεκριμένη πρόταση του Αλέξη Τσίπρα λοιπόν, επισημαίνει ότι, με την εξαίρεση των υπηρεσιακών, οι πρωθυπουργοί θα πρέπει να είναι βουλευτές. Και μόνο. Εκλεγμένοι από τον λαό, και επομένως έχοντας τη σχετική νομιμοποίηση. Ούτε τεχνοκράτες, ούτε τραπεζίτες, ούτε δημουργήματα του παρασκηνίου.
Πού κολλάει ο Γιάννης Στουρνάρας σε όλα τα παραπάνω; Μα, ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, θεωρείται διαχρονικά ως η “χρυσή εφεδρεία” του συστήματος, εφόσον οι μελλοντικές συγκυρίες οδηγήσουν στην αναγκαιότητα συγκρότησης κυβέρνησης με “τρίτο πρόσωπο”. Μέχρι τότε βέβαια, το νέο Σύνταγμα δεν θα έχει εφαρμοστεί.
Εφόσον όμως η συγκεκριμένη πρόνοια έχει θεσμοθετηθεί, κανένας δεν θα δεχθεί για… κανονικό πρωθυπουργό έναν εξωκοινοβουλευτικό. Επομένως, ούτε τον Γιάννη Στουρνάρα.
