Η συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής είναι ένα πάγιο, ιστορικό, αίτημα της Αριστεράς σε όλες τις αποχρώσεις της.
Η πρόταση της κυβέρνησης που...
παρουσίασε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για την αναθεώρηση του Συντάγματος ασφαλώς δεν αποτελεί επανάσταση, ούτε αντιμετωπίζει τις παθογένειες του κοινωνικοπολιτικού συστήματος.
Αποτελεί, όμως, ένα ουσιαστικό βήμα για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Η συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής είναι ένα πάγιο, ιστορικό, αίτημα της Αριστεράς σε όλες τις αποχρώσεις της.
Η κυβέρνηση είναι η πρώτη που το εισηγείται στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας. Δεν γνωρίζουμε πώς θα διατυπωθεί ως άρθρο στο προτεινόμενο Σύνταγμα, αλλά είναι βέβαιο πως η όποια διατύπωση δεν μπορεί να οδηγεί σε εκλογικούς νόμους που να αλλοιώνουν προς το χειρότερο τον εσχάτως ψηφισθέντα.
Η κατοχύρωση της παρέμβασης του λαού στη νομοθετική διαδικασία προτείνεται για πρώτη φορά.
Η σημαντικότερη ίσως πρόταση είναι αυτή που προβλέπει «δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του ενός εκατομμυρίου υπογραφών για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες». Στην πράξη αυτό σημαίνει πως τα πολιτικά κόμματα μπορούν να προσφεύγουν στον λαό και να επιβάλλουν νομοθετικές πρωτοβουλίες που η Βουλή τις απορρίπτει.
Εξίσου σημαντικές καινοτομίες στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού είναι οι προτάσεις για περιορισμό στις θητείες των βουλευτών, για τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και την απεμπλοκή της εκλογής του από τη διάρκεια της θητείας της Βουλής, για την κατάθεση πρότασης μομφής προς την κυβέρνηση.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, χωρίς μεμψιμοιρίες, πως η κυβερνητική πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση ανοίγει τον διάλογο προς τη σωστή κατεύθυνση, παρά τις εμφανείς επικοινωνιακές ανάγκες που υπηρετεί.
Ασφαλώς δεν εξαντλεί τις δυνατότητες. Μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά και να συγκεκριμενοποιηθεί με ρυθμίσεις που να διευρύνουν ακόμη περισσότερο τη λαϊκή κυριαρχία.
Ωστόσο πρέπει να αντικρούσουμε τον αντίλογο ότι η πρόταση αυτή έρχεται σε μια εποχή που τα μνημόνια έχουν ισοπεδώσει τα πάντα και συνεπώς δεν έχει νόημα.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Η διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι όρος για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να ορθωθεί και να διεκδικήσει όσα έχασε. Αυτό δεν μπορεί να το παραβλέπει κανείς.
Ιδιαίτερα η Αριστερά στο σύνολό της...
efsyn.gr
Η πρόταση της κυβέρνησης που...
παρουσίασε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για την αναθεώρηση του Συντάγματος ασφαλώς δεν αποτελεί επανάσταση, ούτε αντιμετωπίζει τις παθογένειες του κοινωνικοπολιτικού συστήματος.
Αποτελεί, όμως, ένα ουσιαστικό βήμα για τον εκδημοκρατισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Η συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής είναι ένα πάγιο, ιστορικό, αίτημα της Αριστεράς σε όλες τις αποχρώσεις της.
Η κυβέρνηση είναι η πρώτη που το εισηγείται στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας. Δεν γνωρίζουμε πώς θα διατυπωθεί ως άρθρο στο προτεινόμενο Σύνταγμα, αλλά είναι βέβαιο πως η όποια διατύπωση δεν μπορεί να οδηγεί σε εκλογικούς νόμους που να αλλοιώνουν προς το χειρότερο τον εσχάτως ψηφισθέντα.
Η κατοχύρωση της παρέμβασης του λαού στη νομοθετική διαδικασία προτείνεται για πρώτη φορά.
Η σημαντικότερη ίσως πρόταση είναι αυτή που προβλέπει «δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία και συλλογή άνω του ενός εκατομμυρίου υπογραφών για νομοθετική πρωτοβουλία από τους ίδιους τους πολίτες». Στην πράξη αυτό σημαίνει πως τα πολιτικά κόμματα μπορούν να προσφεύγουν στον λαό και να επιβάλλουν νομοθετικές πρωτοβουλίες που η Βουλή τις απορρίπτει.
Εξίσου σημαντικές καινοτομίες στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού είναι οι προτάσεις για περιορισμό στις θητείες των βουλευτών, για τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και την απεμπλοκή της εκλογής του από τη διάρκεια της θητείας της Βουλής, για την κατάθεση πρότασης μομφής προς την κυβέρνηση.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, χωρίς μεμψιμοιρίες, πως η κυβερνητική πρόταση για τη συνταγματική αναθεώρηση ανοίγει τον διάλογο προς τη σωστή κατεύθυνση, παρά τις εμφανείς επικοινωνιακές ανάγκες που υπηρετεί.
Ασφαλώς δεν εξαντλεί τις δυνατότητες. Μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά και να συγκεκριμενοποιηθεί με ρυθμίσεις που να διευρύνουν ακόμη περισσότερο τη λαϊκή κυριαρχία.
Ωστόσο πρέπει να αντικρούσουμε τον αντίλογο ότι η πρόταση αυτή έρχεται σε μια εποχή που τα μνημόνια έχουν ισοπεδώσει τα πάντα και συνεπώς δεν έχει νόημα.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Η διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων είναι όρος για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να ορθωθεί και να διεκδικήσει όσα έχασε. Αυτό δεν μπορεί να το παραβλέπει κανείς.
Ιδιαίτερα η Αριστερά στο σύνολό της...
efsyn.gr