Ούτε λεφτά, ούτε σοβαρότητα, ούτε εξασφάλιση στο δημόσιο υπάρχει...

του Κώστα Στούπα στο Capital

Στους πολιτικούς αρέσει να παίζουν την κολοκυθιά, αδιαφορούν για την ουσία και το διακύβευμα και δίνουν υπερβολική σημασία σε μηχανισμούς, διαδικασίες και εντυπώσεις. 

Όπως ακριβώς ο Γιώργος έλεγε χθες λεφτά υπάρχουν, έτσι ο Αντώνης λέει σήμερα ότι σε ένα χρόνο μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα. Αυτοί που το 2009 έδιναν ψεύτικα στοιχεία ότι το έλλειμμα είναι κάτω από το 5% του ΑΕΠ αντί του 15% που βγαίνει τελικά, κριτικάρουν περί παντός του επιστητού τους αντιπάλους, ωσάν να πρόκειται για κάποιους άλλους και όχι αυτούς που κυβερνούσαν...

Οι νυν κυβερνόντες μέχρι πριν 10 μήνες μίλαγαν για επανακρατικοποίηση του ΟΛΠ, του ΟΤΕ και ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή της πελατείας τους, σήμερα καμαρώνουν για τους Κινέζους και τους Άραβες που πρώτοι οι προηγούμενοι είχαν προσεγγίσει... 
Αν πάμε στην ελάσσονα αντιπολίτευση, εκεί η κατάσταση έχει ξεφύγει προ πολλού των...
 ορίων της κοινής λογικής. Η Αλέκα π.χ. ζητάει πάνω 1.100 ευρώ επίδομα ανεργίας, επ’ αόριστον πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, 50% μείωση στα τιμολόγια της ΔΕΗ και διάφορες άλλες δωρεάν κοινωνικές παροχές...

Με 1.100 ευρώ επίδομα ανεργίας επ’ αόριστον δεν ξέρω πολλούς, όχι απλά σε αυτή τη χώρα, αλλά σε αυτό τον πλανήτη που θα ξαναέψαχναν για δουλειά στον αιώνα τον άπαντα...

Οι Αλέξηδες έχουν αναλάβει την υπεράσπιση του κλάδου των σιδηροδρομικών και των αστικών συγκοινωνιών. Ο ΟΣΕ έχει φορτώσει το δημόσιο χρέος με 10 δισ. ευρώ. Όπερ, 1.000 ευρώ κατά κεφαλήν χρέος σε κάθε Έλληνα. Με 1.000 ευρώ πόσες φορές πάει και έρχεται κάποιος στη Θεσσαλονίκη έχουν αναρωτηθεί ποτέ; 

Είναι λοιπόν φανερό ότι αντιπολιτευόμενοι και συμπολιτευόμενοι έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Ο καθένας έχει ένα κοπάδι πελατών και προσπαθεί να λέει ό,τι του κατέβει προκειμένου να το κρατήσει πίσω του...

Το κόστος μισθοδοσίας του δημόσιου τομέα από το 2004 μέχρι το 2009 έχει αυξηθεί κατά 80% περίπου... Αυτό δεν σημαίνει ότι πριν το 2004 ήταν χαμηλό ούτε σε σχέση με τα έσοδα του προϋπολογισμού, ούτε σε σχέση με κάποια λογική κόστους έναντι ανταπόδοσης... 

Όπως έχουμε ξαναπεί από την αρχή του χρόνου, αν δεν μειωθούν δραστικά οι δαπάνες του δημοσίου, του κόστους μισθοδοσίας συμπεριλαμβανομένου, έξοδος από το τούνελ δεν διαφαίνεται...

Η κυβέρνηση επέλεξε την μέθοδο να κόψει κάτι από το μισθό όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Έτσι πέτυχε να οδηγήσει σε συμπεριφορά λευκής απεργίας και τους ελάχιστους που προσπαθούσαν στο δημόσιο...

Κάνει επίσης μια ανακύκλωση δημοσίων υπαλλήλων από υπηρεσία σε υπηρεσία. Η πραγματικότητα δείχνει ότι είναι θέμα χρόνου να αναγκαστεί να κάνει απολύσεις... Αν θέλει να «πείσει» και τους υπόλοιπους να εργαστούν θα πρέπει να άρει την μονιμότητα... 

Προς το παρόν προσπαθεί να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα αυξάνοντας τους φόρους. Παρά τις τεράστιες αυξήσεις το 2010 μέχρι τώρα δεν έχει καταφέρει να αυξήσει τα έσοδα. Αυτό ήταν για όλους τους άλλους αναμενόμενο, εκτός της κυβέρνησης...

Το 2011 αυξάνει και άλλο τους φόρους. Δεν θάχει περάσει το πρώτο εξάμηνο και θα διαπιστώσει ότι αρμενίζει στραβά... Οι δαπάνες του δημοσίου είναι το κλειδί που οδηγεί στην έξοδο, αλλά επειδή αυτό αφορά την πελατεία των ιδίων κομμάτων άπαντες οι ταγοί ποιούν τη νήσσαν... 

Δεν πειράζει, σε μερικούς μήνες η πραγματικότητα θα τους συνεφέρει.

Οι αμοιβές στο δημόσιο τομέα είναι 40% υψηλότερες από τον ιδιωτικό, σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν την εβδομάδα που πέρασε. Γιατί κάποιος να θέλει να πάει να δουλέψει στον ιδιωτικό; Χωρίς ιδιωτικό τομέα όμως ποιος θα πληρώνει φόρους για τον δημόσιο; 

Δεν απαιτεί ιδιαίτερη εξυπνάδα για να καταλάβει κάποιος ότι αν δεν αντιστραφούν οι αναλογίες μισθοδοσίας μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν υπάρχει έξοδος... Αυτό είναι το μεταπολιτευτικό μοντέλο που χρεοκόπησε.

Με όλο αυτό το σκηνικό αδιεξόδου που περιγράφεις πως μπορείς να ελπίζεις; Θα αναρωτηθούν κάποιοι. Από την ώρα που δηλώσαμε αδυναμία και καταφύγαμε στην τρόικα (την ώρα που χρεοκοπήσαμε ουσιαστικά) οι εξελίξεις έχουν επιταχυνθεί... Από τη στιγμή που ζούμε με δανεικά και κανείς δεν μας δανείζει, είναι θέμα χρόνου να βρούμε τη λύση. Αυτά που δεν έγιναν σε είκοσι χρόνια θα γίνουν σε είκοσι μήνες.

Απλά πρέπει όλοι να βρούμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα κατάματα.