Απ’ την καρέκλα (του… σπιτιού τους)

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
 Του Θανάση Νικολαΐδη
 ΔΕΝ πήγαν ως έλληνες στον Πρόεδρο. Ως κομματάρχες και «εξαρτημένοι» προσήλθαν στη σύσκεψη οι αρχηγοί και η συνέχεια ήταν γνωστή και προβλεπόμενη. Κατά τα ήθη του έκαστος, κατά την πρακτική και την ιδεολογία του. Με την Ελλάδα στο πίσω του μυαλού τους και με το μάτι ανήσυχο στον ψηφοφόρο.


ΝΩΡΙΤΕΡΑ, είχαν πραγματοποιήσει τη σύσκεψη τους οι αρχηγοί. Με τους επιτελείς και με το… κομπιουτεράκι. Τι κάνουμε για να αυξήσουμε τα κουκιά; Κι αν κάνουμε τη γκάφα, πώς κάνεις τα ποσοστά διψήφια, τι βγαίνεις να πεις στους οπαδούς σου; Κι αν είσαι ΚΚΕ είτε βραχύβια
παραφυάδα και δεν βροντοφωνάξεις το σύνθημα (της δεξιάς) «να φύγει ο Παπανδρέου», τι διάολο το’ θελαν οι «πρόγονοί» σου εκείνο το (δικαιολογημένο) της αριστεράς «Παπανδρέου πού θα πας, το κεφάλι σου θα φας»;

ΜΕ την «ιδεολογία» της ψήφου δεν πας μακριά. Το πολύ-πολύ φτάνεις στο κατώφλι του Προέδρου και «συζητάς» κρατώντας τα αυτιά σου κλειστά. Περιεργάζεται η ματιά (του κάθε αρχηγού) τις «αλυσίδες» του άλλου, στήνεσαι στο φακό και αποσύρεσαι για απολογισμό. Και τι δεν σοφίστηκαν οι αρχηγοί (και οι… αρχηγίνες) για να δικαιολογήσουν και να δικαιολογηθούν και μόνο την Ελλάδα δεν τη νοιάστηκαν. Ποτέ της δεν τη νοιάστηκαν. Ούτε τότε που τη μπάτσιζαν αδιάφοροι για τη ρεμούλα και την ποδοπατούσαν με απεργίες, ούτε σήμερα που δεν της ρίχνουν το σχοινί για να τη σώσουν.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ στον Πρωθυπουργό να παραιτηθεί. Να πάμε για εκλογές κι ας μην τις… γουστάρει ο κάθε βολεμένος και προνομιούχος του κοινοβουλίου, που χαϊδεύει ηδονικά τη (σίγουρη) καρέκλα και τον πιάνει πανικός μπρος στην αβέβαια επανεκλογή του. Θα προσέλθει ο λαός στις κάλπες και τα αποτελέσματα θα στείλουν τον/την κάθε κατεργάρη στον πάγκο του και την Ελλάδα στην αγκαλιά τους. Και τότε θα (τους) δούμε αν με την ίδια ευκολία των σημερινών τους λόγων την πετάξουν στη… θάλασσα. Θα μετρήσουμε το μπόι τους στη θέση του αποφασίζοντος, το θάρρος, τον σφυγμό τους, το… επαναστατικό τους φρόνημα.

ΚΑΠΟΙΟΥΣ (αρχηγούς) θα τους δούμε… κουρεμένους-είναι βέβαιο. Για κάποιους/κάποιες ίσως τρίβουμε τα μάτια μας και απόμειναν οι κάποιοι λιγοστοί και (πολιτικά) θνησιγενείς. Όσο πρόλαβαν, όσο κορδώθηκαν, όσο καμάρωσαν σαν αρχηγοί στη σύσκεψη. Θα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα από την τηλεόραση, καθισμένοι στην καρέκλα του… σπιτιού τους.