Ένα… εκτός εποχής “γεράκι” απέναντι στον Ομπάμα

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Το όνομα του Νιουτ Γκίνγκριτς είναι εξαιρετικά οικείο στην αμερικανική κοινή γνώμη, και δη στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Μετά τις χαμένες προεδρικές εκλογές του 1992, τότε που ο Τζορτζ Μπους ο… κανονικός, έχασε απρόσμενα από τον κυβερνήτη του Άρκανσα Μπιλ Κλίντον, οι Ρεπουμπλικανοί αναζητούσαν εκείνον ο οποίος θα κατάφερνε να τα βάλει με τον πολιτικό «κλώνο» του Τζον Φιτζέρλαντ Κένεντι. Στις Ενδιάμεσες Εκλογές του 1994, οι Ρεπουμπλικανοί κέρδισαν, και κατάφεραν να επιλέξουν τον δικό τους Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Τότε ήταν που εμφανίστηκε στο προσκήνιο, αρπάζοντας τον θώκο, ο Νιουτ Γκίνγκριτς. Από τη θέση του Προέδρου της Βουλής μάλιστα,

εξελίχτηκε στον πιο σφοδρό πολέμιο του Μπιλ Κλίντον, η ρητορική του έφτασε σε ακραία όρια, και τελικά.. οδήγησε στην επανεκλογή του Αμερικανού Προέδρου. Ήταν η εποχή της «Τριγωνοποίησης», με την πολιτική μεθοδολογία, και όχι φυσικά ιδεολογία, του μεσαίου χώρου, που εδραίωσε τη νίκη του Μπιλ Κλίντον πάνω στη γοητεία που ασκούσε στους μετριοπαθείς Αμερικανούς. Την ώρα που ο Νιούτ Γκίνγκριτς… έτρεχε στα άκρα.

Και οι ίδιοι οι Ρεπουμπλικανοί άλλωστε, δεν επέλεξαν τον «τρομερό Νιούτ», αλλά τον γηραιό Μπομπ Ντόουλ, για μια ήττα με κάτω τα χέρια στις προεδρικές εκλογές του 1996, που εξασφάλισαν στον Μπιλ Κλίντον μια δεύτερη θητεία στον Λευκό Οίκο.

Έκτοτε, ο Νιούτ Γκίνγκριτς αποσύρθηκε από το προσκήνιο, καθώς ο Ντικ Τσέινι έπεισε τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο να κατέβει για πρόεδρος, και μαζί με τον Ντόναλντ Ράμσφελντεισέβαλαν ως πραγματικά «γεράκια» στον Λευκό Οίκο. Τη συνέχεια, τη ζήσαμε όλοι στο πετσί μας.

Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα το 2008, γύρισε σελίδα στην αμερικανική πολιτική. Και ενόψει του 2012, οι Ρεπουμπλικανοί μοιάζουν να βιώνουν και πάλι, το πολιτικό αδιέξοδο του 1996, τότε που… ξέπεσαν στον Μπομπ Ντόουλ. Η δε σημερινή διαρροή συνεργατών του Νιούτ Γκίνγκριτς, ότι τις επόμενες μέρες θα ανακοινώσει και επίσημα την υποψηφιότητά του για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες για τη… βαθιά μελαγχολία ενός κόμματος, που κοντεύει να υποκύψει στις ιδεολογικά υστερικές φωνές του «Tea Party».

Ένα «γεράκι» ξεπερασμένο από τα γεγονότα και την ιστορία. Εκτός εποχής… Μάλλον θα διευκολύνει τον Μπαράκ Ομπάμα να διασφαλίσει την, έτσι κι αλλιώς σχεδόν βέβαιη, μετά την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν, επανεκλογή του.

http://www.statesmen.gr/28487/diethni