Οι «Πλατείες Ταχρίρ» του ευρωπαϊκού νότου, η «Μεσογειακή Ένωση», η Ελλάδα και οι μυστικές υπηρεσίες

Του Δημήτρη Μπεκιάρη

Αν κάτι φοβούνται, στην παρούσα συγκυρία, οι κυβερνήσεις, οι οικονομικές ελίτ και οι υπηρεσίες ασφαλείας στην Ευρώπη, είναι η κατά μία έννοια μεταφορά του κλίματος που επικράτησε τουλάχιστον στα πρώτα στάδια των λαϊκών εκδηλώσεων και αντιδράσεων, από τις χώρες της βόρειας Αφρικής σε εκείνες του ευρωπαϊκού νότου. Σε αυτή τη βάση σοβαροί κύκλοι, οι οποίοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στον μεσογειακό χώρο σημειώνουν ότι «Ίσως η επαναφορά του οράματος για τη Μεσογειακή Ένωση, φιλτραριστεί από μία διαδικασία βίαιων ανατροπών και αναδιατάξεων σε όλα τα κράτη τα παράλια των οποίων βρέχονται από τα νερά της Μεσογείου».

Οι πολιτικές κρίσεις στα κράτη της Βορείου Αφρικής, η ανατροπή των πολιτικών ηγεσιών σε Αίγυπτο και Τυνησία και η εμπόλεμη κατάσταση στη Λιβύη, δημιουργούν την εντύπωση σε συγκεκριμένους κύκλους ότι η ίδρυση της «Μεσογειακής Ένωσης», το όνειρο του Γάλλου Προέδρου Νικολά Σαρκοζί βρίσκεται όλο και πιο κοντά, έστω και αν ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα προσέκρουσε στο ισχυρό αμερικανο – βρετανικό σύμπλεγμα συμφερόντων.

Προϋπόθεση της επαναφορά του σχεδίου για την δημιουργία της «Μεσογειακής Ένωσης» είναι η ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης στα βορειο – αφρικανικά κράτη και η μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων ελέγχου των νέων πολιτικών ηγεσιών σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Τυνησία.

Η ιδέα του Γάλλου προέδρου, η οποία αποτελούσε το εναλλακτικό σχέδιο για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση εγκαταλείφθηκε, όμως ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε το γαλλικό σχέδιο για την μεταμοντέρνα επιστροφή της Γαλλίας στις αποικίες. Βέβαια της ιδέας για την «Μεσογειακή Ένωση» είχε προηγηθεί η διακήρυξη της Βαρκελώνης το 1995, στόχος της οποίας ήταν να καταστεί η Μεσόγειος «Ελεύθερη Ζώνη Εμπορίου» μέχρι το 2010, δηλαδή μέχρι να ξεσπάσουν οι σφοδρές λαϊκές αντιδράσεις στη βόρειο – Αφρική και καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι το γεγονός αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι.

Η Μέρκελ και η «απειλή» για την ΕΕ

Κατά το παρελθόν έχουν διατυπωθεί αμφιβολίες για την ειλικρίνεια της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ σε ότι είχε να κάνει με τις αντιδράσεις του Βερολίνου στην γαλλική ιδέα για την δημιουργία της «Μεσογειακής Ένωσης» και για τις συμφωνίες του προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί με το κανταφικό καθεστώς το έτος 2007.

Ωστόσο πρέπει να υπενθυμίζεται ότι τα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ ήταν εκείνα, τα οποία κατηγορούσαν συχνά τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί ότι ενεργούσε σχεδόν αυτονομημένος στο πεδίο της προσέγγισης με τη Λιβύη και ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος ήταν εκείνη, η οποία υποστήριζε ότι η «Μεσογειακή Ένωση», θα απειλούσε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της.

Σε αυτές τις διαφωνίες του Βερολίνου αναφορικά με την υλοποίηση της ιδέας για την «Μεσογειακή Ένωση», εντοπίζεται η απόφαση για τη δημιουργία της «Ένωσης για τη Μεσόγειο», η οποία λειτουργεί ο σύνδεσμος ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα κράτη της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Η δημιουργία της «Μεσογειακής Ένωσης» θα περιόριζε τη δυνατότητα διείσδυσης του Αμερικανο – βρετανικού παράγοντα στον μεσογειακό χώρο, αν η «Ένωση» αυτή εμφάνιζε τάσεις αυτονόμησης από την «Ευρωπαϊκή Ένωση» και δεν αποτελούσε οργανικό της κομμάτι, αν δηλαδή αφορούσε σε απευθείας συνεργασία ανάμεσα στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία βρέχονται από την Μεσόγειο με τα βορειο – αφρικανικά κράτη, και όχι ανάμεσα στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα κράτη της βορείου Αφρικής. Σε αυτή τη βάση πρέπει να θεωρείται λογική η εμπλοκή, εξαρχής, της Μεγάλης Βρετανίας στην υπόθεση της Λιβύης και η πλήρης συμφωνία του Λονδίνου με το Παρίσι. Το Λονδίνο, το οποίο διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο στο πεδίο της επαναπροσέγγισης της Δύσης με το καθεστώς Καντάφι ήθελε να διατηρεί στενή επαφή με τις εξελίξεις στον βορειο - αφρικανικό χώρο.

Το 2008, ο Νικολά Σαρκοζί είχε πετύχει τη συμφωνία της Τουρκία σε ότι είχε να κάνει με την υλοποίηση του οράματός του, αλλά όχι και εκείνη του ηγέτη της Λιβύης Συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι. Τρία χρόνια μετά η Γαλλία πρωτοστατεί στη διαδικασία ανατροπής του Λίβυου ηγέτη, ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Το ερώτημα, όμως, το οποίο τίθεται είναι το εξής: Ποια θα είναι η αντίδραση των Ευρωπαίων σε ένα ενδεχόμενο κρίσης βίας, η οποία θα πλήξει τον ευρωπαϊκό νότο και θα έχει επιπτώσεις στις οικονομικές, πολιτικές και οικονομικές δομές κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ο «νότος», η βία και η CIA

Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία, γενικά οι οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης, η οποία πλήττει αυτή τη στιγμή την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Η Ελλάδα και η Πορτογαλία ήδη έχουν προσφύγει σε μηχανισμούς στήριξης. Τα τελευταία 24ωρα, όμως, τόσο η Ισπανία, όσο και η Ιταλία, για τις οποίες πολύ νωρίς ειπώθηκε ότι θα αντιμετωπίσουν σφοδρές οικονομικές κρίσεις, βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Στη μεν Ισπανία διαδηλωτές έχουν εγκατασταθεί σε κεντρικές πλατείες, κυρίως της πρωτεύουσας Μαδρίτης, η δε Ιταλία είναι πρωταγωνίστρια σε απαισιόδοξα σενάρια για την πορεία της οικονομίας της, αφού η εταιρία αξιολόγησης Standard & Poor's προχώρησε σε περικοπή του outlook της γειτονικής χώρας από «σταθερό» σε «αρνητικό», διατηρώντας, ωστόσο, την αξιολόγηση «Α+» για το μακροπρόθεσμο χρέος.

Σχεδόν ταυτόχρονα η CIA προβλέπει βίαια επεισόδια στην Ελλάδα, αντίστοιχα με εκείνα τα οποία είχαν εκδηλωθεί το 2001 στην Αργεντινή και απευθύνεται σε υποψήφιους επενδυτές εφιστώντας τους την προσοχή. Η σχετική έκθεση της CIA αναφέρει ότι «οι σκληρές μεταρρυθμίσεις θα συναντήσουν τεράστιες αντιστάσεις, που απειλούν να "μπλοκάρουν" το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και να οδηγήσουν ακόμα και σε αιματηρά επεισόδια ή και λεηλασίες». Επίσης η έκθεση της CIA αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων ότι «οι επενδυτές εξακολουθούν να αναρωτιούνται εάν η Ελλάδα μπορεί να στηρίξει τις προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής απέναντι σε μια ζοφερή οικονομική προοπτική και στη λαϊκή δυσαρέσκεια».

Σε κάθε περίπτωση τα σενάρια για την εξέλιξη της κατάστασης στον «φτωχό» ευρωπαϊκό νότο εμφανίζουν μία ροπή προς την καταστροφολογία, ενώ καλά πληροφορημένοι κύκλοι επισημαίνουν ότι ένα εξεγερσιακό ντόμινο στη νότια Ευρώπη βρίσκεται προ των πυλών.

Εστίες έντασης

Ενώ οι λαϊκές εκδηλώσεις στη Μαδρίτη έχουν προκαλέσει την έκπληξη του συνόλου του πολιτικού κόσμου στην Ισπανία και οι αρχές έχουν ξεκαθαρίσει, προς το παρόν τουλάχιστον, ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουν στην υλοποίηση σκληρών κατασταλτικών μεθόδων, στην σχετική έκθεσή της για την Ελλάδα η CIA εκφράζει την δική της έκπληξη για το γεγονός ότι στη χώρα μας δεν έχει διαπιστωθεί κλιμάκωση των λαϊκών αντιδράσεων και των επεισοδίων μετά τις ταραχές, οι οποίες είχαν ξεσπάσει τον Μάιο του 2010.

Σε κάθε περίπτωση έχουν κάνει την εμφάνισή τους οι προάγγελοι της «αφρικανοποίησης» της κατάστασης στη νότια Ευρώπη. Ήδη σε ότι έχει να κάνει με το παράδειγμα της Ισπανίας η κεντρική πλατεία της Μαδρίτης Puerta del Sol παρομοιάζεται με την πλατεία Ταχρίρ, ενώ οι διαμαρτυρίες έχουν επεκταθεί ήδη σε πόλεις, όπως η Βαρκελώνη, η Βαλένθια, η Σαραγόσα και η Πάλμα της Μαγιόρκα.

Κάποιοι ήδη κάνουν λόγο για «πλατείες Ταχρίρ της Ευρώπης», ενώ οι διαδηλωτές μετονομάζουν σταδιακά τις πλατείες, οι οποίες είναι οι εστίες των λαϊκών εκδηλώσεων: «Πλατεία της Ισλανδίας», «Πλατεία της Παλαιστίνης».
Το ποσοστό της ανεργίας της τάξης του 21,19% στην Ισπανία, το οποίο αντιστοιχεί στο πρώτο τρίμηνο του 2011, αιτιολογεί και δικαιολογεί την κατάσταση, η οποία επικρατεί στη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου. Τα ποσοστά ανεργίας, τα οποία καταγράφονται είναι τα υψηλότερα στον βιομηχανοποιημένο κόσμο, ενώ το σύνθημα, το οποίο δονεί την ατμόσφαιρα «Να πληρώσουν οι ένοχοι την κρίση» έχει εξελιχθεί σε καθολικό αίτημα σε ολόκληρο τον Μεσογειακό χώρο, από την Τυνησία στην Ελλάδα και από την Ισπανία στην κατεχόμενη από τα τουρκικά στρατεύματα βόρειο Κύπρο.

Υπηρεσίες και σκοτεινοί κύκλοι

Στην Ελλάδα κύκλοι με σκοτεινά ή μικροπολιτικά κίνητρα ,με συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά, οι οποίοι πρωτοστάτησαν, ολόκληρο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, στην ολοκληρωτική καταστροφολογία και επιχείρησαν με τον τρόπο τους να «ευαισθητοποιήσουν» τους «αγανακτισμένους» πολίτες ώστε να εκδηλώσουν ακόμη και βίαια την αντίδρασή τους στις κυβερνητικές επιλογές, στοχοποιώντας συνολικά τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, σήμερα διαπιστώνουν κινδύνους στο πλαίσιο των χαρακτηριστικών του κινήματος, το οποίο εκδηλώνεται στις πλατείες της Ισπανίας. Για την ακρίβεια εντοπίζουν το πρόβλημα στην πιθανότητα να διεισδύσουν και να εκμεταλλευτούν την κοινωνική και πολιτική των κινηματικών διαδικασιών πολιτικοί χώροι, οι οποίοι εντάσσονται στην Αριστερά και διεθνοποιούν τη δράση τους. Οι ίδιοι σκοτεινοί κύκλοι της προτροπής προς τους «αγανακτισμένους πολίτες», εκδηλώνουν τους φόβους τους για τον ντόμινο στον ευρωπαϊκό νότο.

Ταυτόχρονα λίγες ημέρες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου με τον Στρος Καν και την καμαριέρα, και ενώ πολλοί από τους υποψήφιους διαδόχους για την θέση του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προέρχονται από μεσογειακές χώρες, μυστικές υπηρεσίες και σκοτεινοί κύκλοι της αποσταθεροποίησης, δραστηριοποιούνται στον μεσογειακό χώρο και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Στην Τουρκία λίγο πριν από την διεξαγωγή των εκλογών, ξεσπά σκάνδαλο με πέντε στελέχη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης MHP, τα οποία παραιτήθηκαν, αφού νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει το περιεχόμενο βίντεο με τις εξωσυζυγικές ερωτικές περιπτύξεις τους.

Σχεδόν ταυτόχρονα διακινείται η πληροφορία ότι η Ελλάδα γίνεται κέντρο δραστηριότητας των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Κίνας, οι οποίες παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της «Αραβικής Άνοιξης», εξαιτίας του φόβου και του κινδύνου να εξαπλωθεί κάποια στιγμή στην Κίνα. Επίσης αναφέρεται ότι ήδη η Κίνα έχει ξεκινήσει επαφές με τις νέες πολιτικές ηγεσίες ή με τα νέα καθεστώτα τόσο στην Αίγυπτο, όσο και στην Τυνησία, όπως επίσης ότι έχουν ήδη ξεκινήσει οι επαφές ανάμεσα σε Κινέζους αξιωματούχους και τους αντικαθεστωτικούς στη Λιβύη.

Παράλληλα, λίγο ανατολικότερα από την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, η Τεχεράνη ανακοινώνει ότι οι ιρανικές αρχές έχουν εξαρθρώσει δίκτυο κατασκόπων της CIA, το οποίο είχε αναλάβει ως αποστολή την παρακολούθηση κυβερνητικών εγκαταστάσεων, ερευνητικών ινστιτούτων και πυρηνικών προγραμμάτων. Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν στο συγκεκριμένο δίκτυο φέρονται να συμμετέχουν περίπου 30 άτομα, ενώ το δίκτυο φέρεται να είχε αναπτύξει δραστηριότητα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στην Τουρκία και στην Μαλαισία.

Η «Μεσογειακή Ένωση»

Όπως και να έχει η Μεσόγειος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γίνεται το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων ισχυρών στρατιωτικο-πολιτικών συμπλεγμάτων, το πεδίο της δραστηριότητας υπηρεσιών και η διεθνής εστία έντασης αυτής της δεκαετίας. Η πολιτική κρίση στην βόρειο Αφρική και η οικονομική κρίση στον ευρωπαϊκό νότο είναι τα συστατικά της γενικευμένης αναδιάταξης, τα οποία αποτελούν τις προϋποθέσεις για τους νέους πειραματισμούς.

Η εμπλοκή, από την αρχή, μεσογειακών χωρών, όπως για παράδειγμα της Γαλλίας στην υπόθεση της Λιβύης, υπήρξε ενδεικτική ότι η υλοποίηση της «Μεσογειακής Ένωσης» περνούσε μέσα από την ανατροπή του status quo στα κράτη της βορείου Αφρικής, έστω και αν αυτό συνέβαινε με βίαιο τρόπο.

Το ειδικό ενδιαφέρον της Γαλλίας για τις εξελίξεις στον βορειο – αφρικανικό χώρο υπερέβη τα προσχηματικές ανθρωπιστικές ευαισθησίες και αποκάλυψε με κραυγαλέο τρόπο την φιλοδοξία για ολική επαναφορά στις αποικίες.

Εκτός αυτών δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο, ότι από την πρώτη στιγμή σε καλά πληροφορημένους κύκλους πραγματοποιούταν η συζήτηση για το γεγονός ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αιφνιδιάστηκαν από το ντόμινο των εξελίξεων στην βόρειο – Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Ομοίως, οι ίδιοι κύκλοι, αιφνιδιάστηκαν και για την βοήθεια, την οποία παρείχε στο παρασκήνιο το Ισραήλ προς το κανταφικό καθεστώς. Αυτά τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά της ρευστότητας, αλλά και του πολυδιάστατου χαρακτήρα των συμφερόντων και των στρατηγικών.

Σήμερα τα πολιτικά συστήματα στην Ευρώπη αιφνιδιάζονται από τις λαϊκές αντιδράσεις στην Ισπανία. Το ερώτημα είναι: Θα εκδηλωθούν με την ίδια ευαισθησία και ένταση οι ανθρωπιστικές ανησυχίες των Δυτικών, στο πλαίσιο του ΟΗΕ ή του ΝΑΤΟ, αν και όταν οι αστυνομίες των ευρωπαϊκών κρατών του νότου αναγκαστούν να καταστείλουν τις επικείμενες βίαιες εξεγέρσεις στα ευρωπαϊκά εδάφη.

Το ενδεχόμενο των βίαιων εξεγέρσεων στις νότιες ευρωπαϊκές χώρες δεν το αναπαράγουν συνωμοσιολόγοι σπεκουλαδόροι. Η στρατηγική της έντασης έχει εισέλθει ήδη στο στάδιο της υλοποίησης.

Η CIA ήδη έχει πραγματοποιήσει τις προβλέψεις της για την Ελλάδα, η οποία υπήρξε και η πρώτη χώρα της ευρωζώνης, η οποία προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης. Κάποιοι υποστήριξαν εξ αρχής ότι αποτέλεσε το πειραματόζωο, ενώ πρόσφατα ήρθε στο φως η αποκάλυψη ότι ενώ ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό ότι δεν θα προσφύγει στο ΔΝΤ είχε ζητήσει ήδη την βοήθεια του Στρος Καν.

Τι θα συμβεί, όμως, αν οι λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις επιδεινωθούν στην Ισπανία και προσλάβουν μορφή ντόμινο το οποίο θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στην Γαλλία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα;

Τελικά, ποιο υπερεθνικό σύμπλεγμα συμφερόντων σχεδιάζει τον νέο «χάρτη της Μεσογείου»; Κάποιοι στο παρασκήνιο υποστηρίζουν ότι η «Μεσογειακή Ένωση» θα δημιουργηθεί με βία και ότι οι ανατροπές βρίσκονται προ των πυλών.

http://www.newscode.gr