«Να προστατέψουμε το μέλλον της Ελλάδας,τα παιδιά…»

Του Γιώργου Δρακούλη

Εάν ο καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι τα παιδιά και εάν μια πολιτεία χαρακτηρίζεται από την προστασία που παρέχει στα πιο ευαίσθητα μέλη της, τότε η δική μας πολιτεία πρέπει να νιώθει υπόλογη για την όξυνση της παιδικής φτώχειας στην χώρα μας.

Στα σχολεία της χώρας μας καθημερινά εκδηλώνονται φαινόμενα επισιτιστικής ανασφάλειας και τα παιδιά βιώνουν τις συνέπειες μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται. Ειδικότερα στο νομό Αχαΐας, στο νομό μας, περισσότεροι από 1270 μαθητές βιώνουν ημέρες επισιτιστικής ανασφάλειας, με πάνω από 457 παιδιά να βρίσκονται σε λίστα αναμονής για την ένταξή τους σε πρόγραμμα επισιτισμού μαθητών. Οι θλιβερές εικόνες που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εκπαιδευτικοί στα ελληνικά σχολεία με παιδιά να υποσιτίζονται, να λιποθυμούν από την πείνα και να στερούνται τα βασικά και αναγκαία αγαθά, αποτυπώνουν την θλιβερή πραγματικότητας της ελληνικής κοινωνίας.

Η γενικότερη οικονομική στενότητα απόρροια των μειώσεων στα εισοδήματα και των ολοένα και αυξανόμενων φορολογικών επιβαρύνσεων, η ανεργία, η ανέχεια και η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής βρίσκουν έμμεσα θύματα τα ελληνόπουλα, αφού οι οικογένειες τους δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

Η Κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι το ζήτημα της παιδικής φτώχειας δεν επιδέχεται περεταίρω κωλυσιεργίες. Μέτρα για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας που κινούνται στο πλαίσιο της «φιλανθρωπίας» με πενιχρές παροχές, που απλώς διαχειρίζονται την εξαθλίωση και δεν την εξαλείφουν, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν αποδοτικά.

Στο πλαίσιο αυτό, σε ό,τι αφορά το τοπικό επίπεδο χρήσιμο θα ήταν να ακούσουμε από τους συνδυασμούς των υποψήφιων δημοτικών αρχόντων και των υποψήφιων περιφερειαρχών μια τεκμηριωμένη πρόταση για την εξάλειψη της παιδικής φτώχειας στην περιοχή μας. Καλοί οι σχεδιασμοί για τα μεγάλα έργα και οι βαρύγδουπες υποσχέσεις, αλλά ας ακουστεί επιτέλους και κάποια πρόταση για την καθημερινή διαβίωση των πολιτών και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών.

Όλοι αρμόδιοι φορείς της τοπικής και κεντρικής εξουσίας οφείλουν να δράσουν άμεσα, ώστε να μιλάμε μόνο για χαμένο χρόνο και όχι για μια χαμένη γενιά! Αν θέλουμε να στηρίξουμε το μέλλον της κοινωνίας μας, τα παιδιά, οφείλουμε να τα καταστήσουμε κέντρο κάθε δραστηριότητας της ελληνικής πολιτείας!