Το χαμένο (από χέρι) «colpo grosso» Σαμαρά

“ Αν ο Σαμαράς απειλήσει με εκλογές, ο ξένος παράγοντας θα τον αφήσει να προχωρήσει ”

Η συγκυβέρνηση για καιρό πόνταρε στο success story του Σαμαρά μέσα από ανεκδιήγητες αστειότητες όπως για παράδειγμα οι συναντήσεις του με πολυεθνικές που δήθεν θα φέρνανε το δολάριο μέσα από τις επενδύσεις τους. 

Όταν το success story κατέρρευσε το καλοκαίρι ήρθε η ώρα του «τέλους των μνημονίων». Μέσα από την αφήγηση περί πρωτογενών πλεονασμάτων που πέρα από αμφισβητούμενα αποτελούν εγγύηση συνέχισης της καταστροφικής πολιτικής φτωχοποίησης και ανεργίας θα ερχόταν δήθεν το τέλος των μνημονίων. 

Η κουτοπονηριά βεβαίως ήταν προφανής: η ουσία της μνημονιακής πολιτικής θα συνεχιζόταν απαράλλακτη απλά με άλλη ονομασία που θα μπορούσαν πιο εύκολα να πλασάρουν οι κυβερνητικοί συνένοχοι.

Και αυτό το στρατήγημα τελείωσε με τη στάση της τρόικας το τελευταίο διάστημα και με το ευρώ- τελεσίγραφο. Νέα μέτρα περαιτέρω διάλυσης και αποικιακού ελέγχου της εθνικής οικονομίας απαίτησαν οι ελεγκτές εδώ και τώρα. Ο τραπεζικός τομέας δε, αναδεικνύεται σε μαλακό υπογάστριο ελέγχου της εθνικής οικονομίας, ενώ και η διανομή της του πρωτογενούς πλεονάσματος αποσπάται από τα χέρια της κυβέρνησης.

Μπροστά στην ταπεινωτική αυτή συμπεριφορά, ο εξαρτημένος από τον ξένο παράγοντα Σαμαράς πάει να παραστήσει τον αντιστασιακό. Ξέρει καλά ότι όχι μόνο έχει παραδώσει τη χώρα χειροπόδαρα δεμένη αλλά ότι και ο ίδιος δεν έχει κανένα περιθώριο ελευθερίας στις κινήσεις του. Θα κάνει ό,τι του ζητήσει η καγκελαρία όσο μένει στη θέση του πρωθυπουργού.

Πιθανό να σκέφτεται το κόλπο των εκλογών στη βάση μιας ψευτό- αντιπαράθεσης με την τρόικα, πχ για τη διανομή του υποτιθεμένου πλεονάσματος. Θα πρόκειται για φτηνό τακτικισμό προς τα έξω και προς τα μέσα. Προς τα έξω θεωρώντας ότι θα «τον κρατήσουν» πριν να προσφύγει δίνοντάς του κάτι έστω ασήμαντο που θα μπορέσει να εμφανίσει στον ελληνικό λαό ως διαπραγματευτική του νίκη. 

Προς τα μέσα υπό την έννοια ότι θα πάει σε εκλογές με το προφίλ του αντιμνημονιακού διαπραγματευτή, ελπίζοντας έτσι σε μια διαχειρίσιμη ήττα ώστε να διαδραματίσει ρόλο και την επόμενη μέρα.  Και ο τακτικισμός αυτός θα καταρρεύσει. Αν απειλήσει με εκλογές, ο ξένος παράγοντας θα τον αφήσει να προχωρήσει. 

Από εκεί και πέρα είναι ζήτημα της αριστεράς να αποδείξει ποιος πραγματικά μπορεί να συγκρουστεί με την ουσία της μνημονικής στρατηγικής.

Θέμης Τζήμας